De Olympische vlam werd gisteren meerdere keren gedoofd omdat er bij de doortocht protestacties plaatsvonden. De acties zijn gericht tegen de Chinese onderdrukking in Tibet. De aanhoudende acties zorgden ervoor dat IOC-voorzitter Rogge moest verklaren dat er nood is aan een vreedzame oplossing in Tibet. De verhoopte public relations voor China blijft intussen uit, aan media-aandacht is er nochtans geen gebrek.
Het plan was goed uitgewerkt: op een ogenblik dat de Westerse regeringen bijzonder positief reageren op alles wat in China gebeurt omwille van de mogelijke investeringen om ook gebruik te maken van goedkope Chinese arbeidskrachten, is het altijd nuttig om de aandacht van de wereldmedia naar zich toe te trekken met een prestigieus evenement als de Olympische Spelen.
Om de beeldvorming in een juiste richting te sturen werden kosten noch moeite gespaard door de Chinese autoriteiten. Hele stadswijken werden met de grond gelijk gemaakt om er luxehotels te bouwen voor de buitenlandse gasten. Dat de inwoners van die wijken intussen maar moesten oprotten, zou de media toch niet halen. Dat de bouwvakkers die op de werven in Peking werken dit aan soms bijzonder lage lonen en in verschrikkelijke arbeidsomstandigheden doen, zou niets afdoen aan de pracht en praal van het eindresultaat. En om zeker te zijn dat de bezoekers voldoende zouden kunnen drinken, werd besloten om het drinkwater van twee provincies te plunderen. De lokale bevolking daar zal wel haar plan trekken.
Alles leek dus goed te gaan voor de Chinese propaganda. De opkomende economie van China en de mogelijkheden voor multinationals zouden eens mooi in de verf kunnen worden gezet. Dat plan wordt nu steeds meer een illusie. De uitbarsting van een spontane beweging in Tibet kreeg massale aandacht en leidde tot verschillende protestacties waarbij nu ook de Olympische vlam werd gedoofd in Parijs.
Ook tijdens de Olympische Spelen wordt gevreesd voor acties. De kans daartoe is natuurlijk reeël. Er is niet alleen de situatie in Tibet, maar ook elders zijn er heel wat protestacties van arbeiders die protesteren tegen de slavenlonen, slechte arbeidscondities, gebrek aan drinkwater, stijgende voedselprijzen, catastrofale milieuvervuiling,… Vorig jaar werden meermaals groepen arbeiders die als slaven moesten werken bevrijd. Dat soort gebeurtenissen zou met de Olympische Spelen op de achtergrond vandaag wellicht meer media-aandacht krijgen.
In die zin komt de public relations rond de Olympische Spelen als een boomerang terug in het gezicht van de Chinese overheid terecht. En dat komt dan nog eens bovenop een ontwikkelende economische recessie in de VS die ook rechtstreekse gevolgen heeft op de Chinese economie. In Hong Kong is het aantal miljonairs voor het eerst sinds jaren afgenomen. Niet door een sociaal beleid van de Chinezen die een meer gelijke samenleving vestigen, maar door de crisis van het kapitalistische systeem dat steeds meer gepromoot wordt door de Chinese overheid.
LSP verzet zich tegen de houding van het Chinese regime in Tibet en steunt het recht op zelfbeschikking van de Tibetanen. We steunen eveneens de arbeiders en armen in China die zich verzetten tegen de lage lonen, slechte arbeidsvoorwaarden, povere huisvesting, milieuvervuiling,… Het is nodig om dat verzet te organiseren in onafhankelijke arbeidersorganisaties, zowel op syndicaal als op politiek vlak. Nu wordt ieder verzet repressief de kop ingedrukt, waardoor het moeilijk is om de arbeiders effectief te organiseren. Dat leidt tot regelmatige spontane uitbarstingen van woede, zoals we in Tibet zien, met alle beperkingen van dien. Het is niet evident, maar er moet toch gewerkt worden aan de opbouw van arbeidersorganisaties die opkomen voor een echte verandering: een echt socialistisch systeem waarin de arbeiders en hun gezinnen het voor het zeggen hebben via een democratisch systeem van arbeiderscontrole en arbeidersbeheer.