Opgepast. Extremist van Unizo wil staking Vlaamse ambtenaren bestrijden

Karel Van Eetvelt is de woordvoerder van de patroonsorganisatie Unizo en meent steeds opnieuw zijn extremistische patronale visie naar voor te moeten brengen. Hij krijgt daar overigens steevast een forum voor. Gisteren was het opnieuw prijs met een opiniestuk in De Morgen tegen de staking van de Vlaamse ambtenaren.

De patronale vertegenwoordiger meent met zijn anti-stakingsstandpunt niet alleen te staan. Meer zelfs, “de meerderheid van de Vlaamse ambtenaren beseft het heel goed: staken tegen de economie is staken tegen zichzelf”, aldus Van Eetvelt. Waarom de ambtenaren dan niet meteen bij een patroonsorganisatie aansluiten in plaats van een vakbond, maakt Van Eetvelt niet duidelijk.

De stakingsacties van de Vlaamse ambtenaren zijn gericht op het bekomen van een loonsverhoging om de dalende koopkracht op te vangen. De ambtenaren willen 5% opslag en voeren daarom stakingsacties in de verschillende Vlaamse provincies. Na West- en Oost-Vlaanderen is vandaag de provincie Antwerpen aan de beurt.

Eerder waarschuwden verschillende patronale vertegenwoordigers reeds voor een uitbreiding van de acties voor meer koopkracht in andere sectoren van de privé, maar ook onder de ambtenaren die voor de overheid werken. Nu er effectief actie wordt gevoerd door de ambtenaren, wordt het zware geschut nogmaals bovengehaald. Wie de eisen en verzuchtingen van de stakende ambtenaren wil kennen, moet al even zoeken in de media. De tegenstanders van de staking daarentegen kregen nogmaals alle publieke fora ter beschikking. Van Eetvelt maakte daar handig gebruik van met een opiniestuk in De Morgen.

Het kan volgens de gedelegeerd bestuurder van Unizo niet dat de stakende ambtenaren druk zetten op de ondernemingen om zo de Vlaamse regering ertoe aan te zetten loonsopslag toe te kennen. De aanleiding kan al op geen begrip rekenen: “Blijkbaar is ook dit een staking tegen de zogezegd dalende koopkracht.” Hoezo, de “zogezegd” dalende koopkracht? Het is niet omdat Van Eetvelt het niet merkt, dat gewone werkenden niet ondervinden hoe de prijsstijgingen voor voedsel en brandstof niet doorgerekend worden in de lonen. De prijs voor stookolie nam 45% toe op een jaar tijd. De benzineprijs bedraagt nu reeds bijna 1,3 euro voor een liter diesel. Wie zelf de tankbeurten moet betalen, voelt dit in de portemonnee. Maar blijkbaar is dat niet het geval voor Van Eetvelt die blijft doorbomen over een “zogezegde” daling van de koopkracht.

Als dit argument nog niet voldoende is, heeft Van Eetvelt er nog een origineel op overschot. Hij wil zowaar beroep doen op een solidariteitsgevoel: niet de ambtenaren hebben een koopkrachtprobleem, maar wel de uitkeringstrekkers moeten prioritair geholpen worden. Niet door de uitkeringen op te trekken natuurlijk, maar wel door de lonen aan te pakken zodat uitkeringstrekkers minder achterop komen. “Moeten niet die mensen prioritair geholpen worden, uiteraard zonder een nieuwe werkloosheidsval te creëren?”, aldus Van Eetvelt. En de ambtenaren moeten niet klagen, zij hebben al hoge pensioenen…

Volgens de topman van Unizo volgen de lonen de stijgende levensduurte via de index. Je weet wel, dat systeem dat Unizo wil afschaffen omdat het ervoor zorgt dat de lonen stijgen. Die index is al in grote mate ondermijnd, onder meer door de gezondheidsindex. Opslag voor de ambtenaren bovenop de index is voor Unizo onaanvaardbaar. Als de ambtenaren 5% opslag zouden afdwingen, zullen anderen natuurlijk volgen. En dat kan niet voor de patroons.

Nadat Van Eetvelt heeft duidelijk gemaakt waarom hij de eisen van de ambtenaren schandalig vindt, volgt een origineel argument: de ambtenaren staan niet achter hun eisen, maar achter de patronale kritieken van Unizo! “Beroepshalve hebben we als Unizo veel contacten met Vlaamse ambtenaren. Volgens onze ervaring gaat het in de meeste gevallen om deskundige mensen, begaan met hun werk. Ik kan en wil niet geloven dat die mensen akkoord gaan met een ‘staking tegen de economie’.” Waarom de stakingsoproep dan nog opgevolgd wordt, is niet duidelijk. Uiteraard klopt het dat de ambtenaren begaan zijn met hun werk, maar het volstaat niet om dat te zeggen. Er moet ook een verloning tegenover staan.

Dat is te duur volgens de patroons en wie daaromtrent actie wil voeren, maakt “misbruik” van het stakingsrecht. Van Eetvelt meent dat dit “wettelijk verboden” moet worden, “minstens met een verzekerde dienstverlening”. Ambtenaren die staken, dat is “in een democratie ondenkbaar”. Zo weten we meteen wat de patroons denken van het stakingsrecht in de openbare diensten: dat moet voor hen zo snel mogelijk verboden worden zodat het nadien als precedent kan worden gebruikt om het stakingsrecht in zijn geheel aan te pakken. Staken is dan nog toegelaten op voorwaarde dat niemand het merkt en de stakers bovendien aan het werk blijven. Dat zou het “zogezegde” stakingsrecht zijn als Unizo het voor het zeggen heeft.