Your cart is currently empty!
Internationale vrouwendag: voor strijd, solidariteit en socialisme
Op 8 maart werd voor het eerst sinds jaren opnieuw een strijdbare betoging gehouden in ons land. De internationale vrouwendag is vandaag minder gekend als dag van strijd, maar speelde een cruciale rol in de geschiedenis van de arbeidersbeweging. Het afdwingen van vrouwenstemrecht was een belangrijke stap vooruit, maar die strijd werd van bij het begin gekoppeld aan een strijd voor een andere samenleving.
Op de 100ste verjaardag van de internationale vrouwendag werden de centrale elementen van de traditie van deze strijddag opnieuw opgenomen. In Brussel was er een optocht van zo’n 500 tot 600 vrouwen (én mannen), met delegaties vrouwen uit Iran en Koerdistan. Zij werden vervoegd door een sterke delegatie van LSP/MAS. In onze delegatie stelden we de noodzaak van meer koopkracht voorop. Vrouwenrechten en koopkracht gaan immers hand in hand. Het is de afbraak van de sociale zekerheid en de ondermijning van onze levensstandaard die zorgt voor een ondermijning van de positie van heel wat vrouwen. Probeer immers maar eens een flexibele job te combineren met het zoeken van betaalbare kinderopvang.
De betoging had een sterk internationaal karakter met de aanwezigheid van vrouwen uit Iran en Koerdistan. De samenwerking met de Iraanse activisten kwam onder meer tot stand bij de gezamenlijke actie die we in december organiseerden aan de Amerikaanse en Iraanse ambassades in Brussel. Het succesvolle karakter van die samenwerking leidde tot de discussie over het organiseren van een gezamenlijke betoging op 8 maart. Met LSP/MAS vonden we dat een bijzonder interessante ervaring. De Iraanse groepen die deelnemen aan Karzar hebben soms een erg verschillende politieke achtergrond, maar we zijn het eens over de noodzaak van een duidelijk verzet tegen zowel het reactionaire regime in Iran als tegen een mogelijke interventie van het VS-imperialisme.
De situatie van vrouwen in Iran is problematisch. Het reactionaire regime aarzelt er niet om vrouwen te vervolgen op een barbaarse wijze met stenigingen en andere martelpraktijken. Vrouwen worden door het regime verplicht om een hoofddoek te dragen en hebben amper enige rechten. Als we ons daartegen willen verzetten, is internationale solidariteit belangrijk. De Iraanse vrouwen merken terecht op dat een interventie van het VS-imperialisme niet bepaald voor verandering zou zorgen, in het VS-gezinde regime van Saoedi-Arabië mogen vrouwen zelfs niet per auto rijden. Ook daar is onderdrukking van vrouwen schering en inslag.
Naast de Iraanse vrouwen was er ook een delegatie van Koerdische vrouwen. Die werden door de politie verplicht om aan onze betoging deel te nemen omdat geen twee verschillende betogingen zouden worden toegelaten. Via deze weg kwamen we te weten van hun actie en er volgden een reeks discussies waarbij afspraken werden gemaakt om samen te werken voor de betoging van 8 maart. Dit versterkte de betoging en het internationale karakter ervan.
Met LSP/MAS verdedigden we de noodzaak van strijd tegen iedere vorm van vrouwenonderdrukking. Daartoe is er nood aan solidariteit onder alle werkenden en hun gezinnen. Samen kunnen we opkomen voor een alternatief, een systeem waarin niet de winsten van enkelen centraal staan, maar de behoeften van de meerderheid van de bevolking. Het is een dergelijk socialistisch alternatief dat wij verdedigen.