Stakingsgolf levert resultaten op

In januari werden 32 privévedrijven geraakt door stakingsacties. De stakingsgolf was vooral in Limburg sterk aanwezig, maar vond ook elders navolging. En de acties vielen na januari niet stil: er volgden nog acties bij onder meer Bekaert en Crown Cork in Deurne. Opvallend bij alle acties: ze leverden veelal resultaat op.

Januari bleek een stakingsmaand te zijn. Het patronaat had het niet verwacht en ook voor de vakbondsleiding kwam het grotendeels als een verrassing. Maar toch waren er stakingen bij 32 privébedrijven, waarvan 14 in de provincie Limburg. De meeste stakingen hadden betrekking op de koopkracht, maar er waren ook nog andere thema’s zoals de aanval op de arbeids- en looncondities bij Carrefour of de acties bij Arcelor in Luik. Ook in de openbare sector waren er acties bij het openbaar vervoer rond veiligheidsproblemen.

12 van de bedrijven waar werd gestaakt in januari bevinden zich de automobielsector en de toeleveranciers. Daarnaast zijn er nog 9 bedrijven uit de metaalsector. De overgrote meerderheid van de stakingen vonden bijgevolg plaats in een sector waar er vandaag reeds een all-in akkoord geldt, wat betekent dat de stijgende prijzen (en de verwrongen impact daarvan op de index) ervoor zorgen dat geen loonsverhoging meer mogelijk is. Ondanks die vaststelling pleiten de patroons nu voor een veralgemening van de all-in akkoorden.

Naast de stakingsacties werden in sommige bedrijven acties vermeden door “preventieve” onderhandelingen waarbij eveneens premies of bonussen werden toegekend. De eis voor meer koopkracht stond centraal en leidde vaak tot de toekenning van een loonbonus. Bij Ford Genk, Opel Antwerpen, Bekaert, Tenneco Automotive, Galva, Alro, D. Logistics Packing, Syncreon en andere bedrijven werd telkens een loonbonus toegekend tussen 500 en 1200 euro.

Het patronaat erkent dat dergelijke eenmalige operaties interessant zijn omdat het niet gaat om blijvende loonsverhogingen. Van Haverbeke (Agoria): “De bonussen laten toe de schade enigszins te beperken. Die zou nog groter zijn als we recurrente loonsverhogingen moesten toekennen. Nu kunnen we een structurele aantasting van onze concurrentiepositie in de meeste gevallen nog vermijden.” De Agoria-verantwoordelijke voor de metaalsector stelde bovendien dat er minstens 42 bedrijven waren waar er looneisen op tafel werden gelegd.

Bij Bekaert in West-Vlaanderen was er eveneens een ontwerpakkoord met een loonbonus van 500 euro, maar toch werd gestaakt. De arbeiders eisten een loonsverhoging en geen eenmalige en bijgevolg onzekere premie. Bij Crown Verpakking in Deurne eisten de arbeiders een loonsverhoging van 0,5 euro per uur en een maximale loonbonus van 2200 euro. De loonopslag kwam er niet en de premie werd teruggebracht tot twee keer 500 euro. Maar de toon is gezet.

De tientallen stakingsacties van de afgelopen weken tonen aan dat het ongenoegen rond de koopkracht groot is. De betoging van 15 december had geen eindpunt mogen zijn en is dat voor veel arbeiders ook niet geweest. Maar na 15 december stonden ze er alleen voor in hun bedrijf. Ondanks dat isolement werden zowat overal toegevingen afgedwongen. Wat zou mogelijk geweest zijn indien de beweging wel was georganiseerd en gecoördineerd op nationaal vlak?