De kleine kartelpartner van SP.a hield afgelopen weekend haar nieuwjaarsreceptie. Nog voor Geert Lambert alle hapjes had binnengespeeld, slaagde voorzitster Bettina Geysen er in om te schokken. Niet met haar hoofddoek, maar wel met haar pleidooi voor een tweede Generatiepact. Het vorige was te vaag onder druk “van een behoudsgezinde syndicale achterban”.
Voor de slechte verstaander: Spirit vindt de ABVV-militanten dus “behoudsgezind” en een rem op vooruitgang. Het Generatiepact ging voor de links-liberalen niet ver genoeg in de aanvallen op het brugpensioen, en mogelijk op de pensioenen in het algemeen. Dat Generatiepact zorgde voor heel wat ongenoegen en stakingsacties, op 7 oktober 2005 ging het ABVV alleen in staking.
Heel wat ABVV-militanten stelden zich toen vragen bij de houding van SP.a dat niet alleen aan de basis lag van het Generatiepact, maar dit ook bleef verdedigen tegen de syndicale militanten in. Ondanks het feit dat 100.000 mensen betoogden tegen het Generatiepact, stemde geen enkele Nederlandstalige verkozene in het parlement tegen. Geen enkele traditionele politicus wil blijkbaar onze eisen opnemen.
Nu de SP.a in de oppositie zit, zou een kritischer geluid vanuit deze kringen normaal zijn. Maar dat geldt niet voor het Generatiepact. De provocatie van Geysen (Spirit) werd niet opgenomen door SP.a-voorzitster Gennez die zich beperkte tot de melding dat er afspraken zullen worden gemaakt om “tot een sterker kartel te komen”. Dat ging overigens niet over de inhoud, maar over de verdeling van de postjes: “Als één van de kartelpartners na de verkiezingen nul verkozenen overhoudt, is dat niet bevorderlijk voor de samenwerking.”
De ABVV-militanten zijn gewaarschuwd: de leiding van SP.a wil ook vanuit de oppositie eerder een sterker kartel met voorstanders van een tweede liberale Generatiepact dan dat het de verdediging zou opnemen van de bekommernissen van vakbondsmilitanten. Dat de kartelpartner die militanten zomaar kan beledigen zonder enig antwoord vanuit de SP.a geeft te denken.
Wie na het Generatiepact nog twijfelde, moet nu toch ook stilaan gaan erkennen dat er nood is aan een andere politieke vertaling van de eisen en bekommernissen van de arbeiders en hun gezinnen. SP.a zal het niet meer doen, laat ons werken aan een nieuw initiatief om te komen tot een echte arbeiderspartij.