Your cart is currently empty!
Doe mee met de linkse socialisten. Sluit ook aan bij LSP!
“Vandaag werd ik officieel lid van LSP. Ik maakte eerder al vijf of zes afdelingsvergaderingen mee, werd gewillig meegesleurd naar een CAP-vergadering in Gent, de CAP-conferentie van 20 oktober, de antifa-betoging in Brugge, de jongerenbetoging rond klimaat in Gent,… Ik werd een actief lid in daden, nog passiever in de discussies – maar één en al oor voor wat wordt bediscussieerd. Dit is kort samengevat de laatste vier weken die ik beleefd heb.
“Laat me “mij” even voorstellen, mijn naam is Timothy en ik ben bijna 30. Ik ben opgevoed met invloeden van een middenstandsfamilie en een arbeidersfamilie. Mijn vader werkte in de textielsector die midden jaren 1990 op de fles ging in onze streek. De ellende begon en dat had ook een effect op mij. Mijn grootmoeder kwam uit een middenstandsomgeving. Door omstandigheden stond zij in voor mijn opvoeding waardoor een conservatief beleid aan de orde was. Maar door het contact met mijn vader zag ik de verwoesting die heerste na het sluiten van zijn fabriek. Als jonge knaap was ik machteloos, of dat gevoel overviel me toch.
“Als scholier nam ik deel aan betogingen tegen racisme en extreem-rechts. Ik gruwelde tegenover de campagnes van het toenmalige Vlaams Blok met hun affiches met bokshandschoenen. De conservatieve opvattingen van mijn grootouders, die me groot brachten, deden me rebelleren. Ik zocht al snel mijn eigen weg.
“Met bloed en tranen en naast een voltijdse job, haalde ik een diploma. Om “iets” te zijn in deze maatschappij stond je nergens zonder deftig diploma. Dat diploma heb ik nooit nog moeten voorleggen. Niet dat kennis en scholing onbelangrijk zijn, maar ik heb gewoon “geleerd” om dat papiertje te verkrijgen. Dat moest mij gelukkig maken.
“Als schoolverlater vond ik direct werk, vooral uitzendwerk en tijdelijke jobs, maar nooit ‘echt’ een vaste stek. Dat hield ik zes jaar vol, zonder toekomst of bestaanszekerheid en iedere maand elke cent moeten draaien en keren om rond te komen.
“Ik werkte iedere dag, kwam moe thuis en vleidde me neer voor de televisie. Uiteindelijk heb ik de TV buitengegooid en begon ik me te verdiepen in boeken en theorieën. Ik miste echter een “kameraad” die me wat wegwijs kon maken in de literatuur en liep verloren in data en gebeurtenissen. Ik had geen kanaal om mijn frustraties te uiten. Vier weken geleden werd mij een helpende hand toegestoken en het vuur in mij werd terug aangewakkerd.”