Your cart is currently empty!
BLOG. Enkele korte stukjes vanop linkse socialistische blogs
We publiceren elke zaterdag enkele korte stukjes die deze week verschenen op blogs die (al dan niet rechtstreeks) verbonden zijn aan LSP. Het gaat om opvallende of scherpe stukjes die ons waren bijgebleven.
IMF zelf in crisis…
Het IMF legt armere landen steeds hardere besparingsmaatregelen op. Nu blijkt dat dat de internationale instelling zelf een aantal financiële problemen kent met een verlies van 103 miljoen dollar voor dit jaar. De inkomsten nemen af waardoor het IMF mogelijk zal moeten besparen (onder meer op het aantal personeelsleden – nu zijn dat er 2700). Misschien kan het IMF bij andere instellingen aankloppen voor leningen tegen woekerprijzen of voor een hard neoliberaal programma? Of zou het dan toch de financiële problemen oplossen door de topmanagers aan de leiding van het IMF slechts een fractie van het huidige toploon te geven?
VJW betoogt voor "meer democratie", maar verhindert dat betogers met journalisten praten…
VJW betoogde gisteren in Brugge officieel onder meer voor meer vrije meningsuiting. Op haar betoging zelf was er minder vrije meningsuiting. De lokale stadsomroep Brugge probeerde met betogers te praten, maar dat werd verhinderd door opperleider Eddy Hermy die de touwtjes strak in handen wou houden. Blijkbaar wel onvoldoende om tegen te houden dat er achteraf een aantal extreem-rechtse betogers werden opgepakt.
Corruptie in Mechelen
In Mechelen hebben ze wel tijd om jongeren lastig te vallen als die skaten of als hun GSM te luid staat. Maar blijkbaar hebben ze minder tijd om de corruptie in de rangen van het eigen stadsbestuur op te sporen en tegen te gaan. Financieschepen Stevens moest ontslag nemen omwille van fraude bij het uitbesteden van de plaatsing van verkeersborden. Er werd niet alleen teveel betaald aan het signalisatiebedrijf, Stevens zou zelf ook geld in zijn zakken hebben gestoken. Hij zou ook 10.000 euro van een aannemingsbedrijf gekregen hebben voor zijn verkiezingscampagne… En volgens een Groen-schepen is het een publiek geheim dat de stadsdiensten de tuin van Stevens hebben aangelegd. Burgemeester Somers komt hierdoor verder in de problemen. Een andere schepen van de stadslijst van Somers verklaarde dat er mogelijk nog lijken uit de kast zouden vallen. Is corruptie dan toch niet iets “franstalig” dat voorbehouden is aan de PS? Na Fientje Moerman en nu de schandalen in Mechelen worden de antwoorden op die vragen wat duidelijker…
Privaat geld voor onderwijs neemt toe, tekorten verdwijnen niet
Steeds meer doet het onderwijs beroep op privaat geld. Onder meer voor de schoolgebouwen zijn er verschillende samenwerkingsverbanden met de privé-sector inzake de financiering, maar uiteraard geldt ook daar het principe: "voor wat, hoort wat". En in het geval van de privé-sector is dat winst. Er werd ons steeds beloofd dat samenwerking met de privé nodig was om de tekorten weg te werken. Nu blijkt echter dat de wachtlijst voor schoolgebouwen amper is afgenomen. De overheid heeft dus de private sector ingezet om te vermijden dat de wachtlijst nog langer werd. Dat er hierdoor op langere termijn meer zal betaald worden, zal de minister en zijn handlangers geen zorg wezen.
Burgemeester wil geen jongeren in zijn buurt
De SP.a-burgemeester van Tienen, Marcel Logist, heeft het niet begrepen op de tieners in zijn stad. De jongeren maken teveel lawaai en durven het aan om dat zelfs in de buurt van het kantoor van de burgemeester te doen. Redenen genoeg natuurlijk om de politie in te zetten. De burgemeester stelde in De Standaard: "Ik ben elke dag om kwart voor acht in het stadhuis. Maar rustig beginnen te werken? Dat gaat dan niet. Het is een getater vanjewelste voor mijn kantoor. Met enkel glas in de ramen dringt dat geroezemoes gemakkelijk door tot in de kantoren. Het gebabbel is echt storend." In afwachting van een overlasttaks zoals in Mechelen, wordt nu een agent ingezet om de jongeren tot stilte aan te manen. De agent in kwestie verklaarde laconiek aan De Standaard: "Er is dringender werk dan hier een uur de wacht op te trekken."
CAP-congres: een noodzakelijke stap vooruit
Gisteren vond aan de ULB het CAP-congres plaats. Een 150-tal aanwezigen discussieerden over de werkingsprincipes en campagnes waarin CAP betrokken is. Door velen, waaronder een van de oorspronkelijke initiatiefnemers (ex SP.a-lid Lode Van Outrive), was CAP al een tijdje dood verklaard. Gisteren werd een soms moeizame, maar noodzakelijke stap vooruit gezet die CAP kan positioneren als aantrekkingspool voor arbeiders en jongeren in strijd.
Een verschil met de lanceringsconferentie vorig jaar op 28 oktober – met 600 aanwezigen – was dat gisteren de "bouwers" aan CAP present waren, en niet zozeer meer de toevallig geïnteresseerden. Er was bewust ook geen uitgebreide externe mobilisatie in de aanloop naar het congres. De eerste bedoeling was om CAP een meer duidelijke oriëntatie te geven en een efficiënte structuur met een nationaal verkozen leiding. Daarnaast moest CAP zich positioneren voor de strijdbewegingen tegen de neoliberale afbraak van patronaat en regering in de komende periode.
Op het congres kwamen verschillende benaderingen naar voren in de uitbouw van een links alternatief. Sommigen pleitten voor een wollige "partij van burgers", de meeste aanwezigen stemden voor de formule dat CAP de idee van een nieuwe arbeiderspartij uitdraagt. Dit wil niet zeggen dat CAP beweert die nieuwe arbeiderspartij al te zijn.
Anderen wilden extreem voorzichtig zijn in het positioneren van CAP, waarschuwden voor een "te links" programma, of een "te hoge" ledenbijdrage. Daar werd op gerepliceerd dat veel mensen op duidelijkheid zitten te wachten. Je kan zo genuanceerd of algemeen worden, dat niemand het nog de moeite vindt om voor je programma te vechten. En 1 of 2 euro per maand als lidgeld vragen, is helemaal niet zo hoog: het drukt een sérieux uit in de uitbouw van een nieuwe formatie.
Ook Lafontaine in Duitsland – hoewel zeker geen revolutionair – durft het kapitalisme bij zijn naam te noemen. Hij zet zich in duidelijke taal af tegen de regeringspolitiek, en pleit zelfs voor referenda in bedrijven die ontslagen aankondigen, over wie het bedrijf moet controleren. De arbeiders die er al jaren de rijkdom produceren, of de grote aandeelhouders? Het is mede door dat soort duidelijkheid dat Die Linke zich in de peilingen soms tot naast de SPD, de sociaaldemocratie, kon heisen.
Sommige CAP’ers wilden de discussie over of we ons als doel de uitbouw van een arbeiderspartij stellen pas bespreken tijdens een ideologisch congres in 2008. Niet omdat ze er zelf tegen waren, maar om de discussie verder te voeren met de nog niet overtuigden. De meerderheid vond dat dit soort duidelijkheid nu reeds gewenst was, als CAP zich wil uitbouwen in de komende bewegingen en acties.
Het grootste struikelblok bleek uiteindelijk de verkiezing van een Nationaal Comité van CAP, onder meer door een zeer late interventie met een alternatief voorstel om onder meer ook Lode Van Outrive op te nemen in het NC. Dit lag vanzelfsprekend nogal moeilijk aangezien Lode de laatste tijd niet meer betrokken was en publiekelijk de "mislukking" van CAP had verkondigd. Van Outrive is ook tegen de optie om met CAP een nationale organisatie uit te bouwen, hierin blijkbaar beïnvloed door de verdeeldheid tussen de burgerlijke partijen en andere communautaire argumenten.
Ondanks de groeipijnen was dit congres een noodzakelijke faze in de verdere uitbouw van CAP. Zoals Jef Sleeckx stelde: "Het woord is zodanig veel misbruikt dat veel mensen er geen waarde meer aan hechten. Het is door de daad dat wij het vertrouwen zullen winnen." Dit weerspiegelde zich in de verslagen van acties tegen de sluiting van postkantoren, de ontslagen bij GB-vestigingen, de asociale verhoging van de prijs van de vuilniszakken in Leuven, etc. Nationaal zet CAP zich achter het initiatief "Red de Solidariteit" en wordt een campagne voorbereid rond hernieuwde pogingen om een neoliberale EU-Grondwet door te duwen.