Verdubbeling van aantal klanten bij noodleveranciers energie

Als we de traditionele politici mogen geloven, gaat alles heel goed in dit land. De werkloosheid is zo goed als opgelost, we beschikken over meer middelen door de belastingsverlagingen,… En toch wordt op enkele dagen voor de verkiezingen toevallig bekend gemaakt dat het aantal afnemers van energie bij noodleveranciers op een jaar tijd zowat verdubbeld is.

In 2006 moesten ongeveer 40.500 gezinnen voor hun elektriciteit beroep doen op een zogenaamde sociale leverancier, tegenover 28.000 in 2005. Er is dus een stijging met 44,6%! Zowat 9.200 gezinnen kregen een budgetmeter, waardoor er nu 30.000 dergelijke meters zijn opgesteld. Deze cijfers hebben enkel betrekking op Vlaanderen.

Eén van de redenen die wordt aangegeven voor deze sterke stijging is het feit dat de commerciële bedrijven slechte betalers sneller weigeren als voorheen. Het is met andere woorden een logisch gevolg van de liberalisering van de energiemarkt waardoor nu de winsten tellen en niet de dienstverlening. Hierdoor valt een snel aangroeiende groep uit de boot.

Een andere reden die niet wordt aangehaald, maar ongetwijfeld evenzeer een rol speelt, is natuurlijk het feit dat er een toename van de armoede is. Ondanks alle grootsprakerige beweringen en pogingen om alles positief voor te stellen, blijven we met de vaststelling zitten dat zowat 15% van de bevolking in relatieve armoede leeft. Zelfs onder werkenden is er een sterke toename van de armoede, wat niet verwonderlijk is met alle tijdelijke en superflexibele jobs. Op dit ogenblik is zowat 6% van de werkenden arm. Dat cijfer zal wellicht nog toenemen met de huidige scherpe stijging van flexibele jobs (interim, dienstencheques).

De volgende regering zal – wat ook haar samenstelling is – werk maken van verdere besparingen op de sociale zekerheid. Rond de aanpak van de werklozen is er overeenstemming tussen de grote partijen over het principe, naast nuanceverschillen inzake concrete maatregelen. Waar de liberalen de werkloosheidsuitkering in de tijd willen beperken, leggen de sociaal-democraten nadruk op het “activeren” van werklozen. Het resultaat moet hetzelfde zijn: werklozen sneller schorsen. Wat de impact daarvan zal zijn op het vlak van armoede onder voornamelijk jongeren, valt nog af te wachten. Wellicht kunnen we ons aan verdere stijgingen verwachten.

Met het huidige neoliberale beleid zal het aantal sociale energieklanten verder toenemen. Nu zagen we reeds een bijna verdubbeling op een jaar tijd. Op dit ogenblik ervaart vier op de vijf gezinnen de kost voor elektriciteit en gas als een steeds grotere hap uit het budget. De commerciële bedrijven proberen zich enkel te richten op wie het kan betalen. Op naar een nieuwe verdubbeling van het aantal sociale energieklanten?