Nu reeds discussie over regeringsvorming. Oorlog tussen MR en PS moet VLD bonus opleveren

Langs Franstalige kant wordt de kiesstrijd hard uitgevochten. Nadat de liberale MR uit de regionale regeringen was gezet door de PS ten voordele van de (kleinere) christen-democratische cdH, kwam het niet meer goed tussen PS en MR. Die laatste partij moet bovendien mee de electorale schade voor de VLD helpen te beperken. In naam van de nationale eenheid tussen liberalen wordt zo ruimte geboden voor een sterk communautair geladen argument voor de VLD: een anti-PS stem.

Verhofstadt stelt vandaag uitdrukkelijk dat wie voor CD&V of SP.a stemt, uiteindelijk voor de PS kiest. Hij stelt dat cdH en PS conservatieve krachten zijn en dat daarom ook langs Nederlandstalige kant voor de liberalen moet worden gestemd. Daarmee wil Verhofstadt natuurlijk inspelen op het communautaire element waarbij de PS steevast wordt voorgesteld als de grote boosdoener, de verdediger van de Waalse profiteurs. Uiteraard willen wij de corrupte en neoliberale PS niet verdedigen. Integendeel, de vele schandalen en het asociaal beleid van de afgelopen 20 jaar tonen aan dat de PS geen instrument is om verandering te bekomen.

Maar de VLD weet natuurlijk dat het makkelijker kan scoren als het een vijandbeeld kan oproepen. En de PS van Di Rupo leent zich daar heel goed toe. Dat wordt nog versterkt door de quasi open oorlog tussen PS en MR, de Franstalige liberalen die het nog niet verkropt hebben dat ze uit de Franstalige Gemeenschapsregering en de Waalse gewestregering zijn gegooid. De MR is ijverig bezig om de PS te ondermijnen, onder meer door allianties te zoeken. Zo wordt tegenwoordig bijzonder vriendelijk gereageerd tegenover de groenen van Ecolo. Na de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2006 was dat reeds aanwezig: waar Ecolo toen aan een coalitie deelnam, was het vooral met de liberale MR. Om de PS verder te ondermijnen, heeft de MR ook nog eens de beerput van de politieke schandalen in Charleroi open getrokken. Daar kan altijd wel nog iets nieuw worden gevonden.

De ruzie tussen MR en PS loopt hoog op. PS-kopstukken verklaren dat Reynders (MR) na 10 juni niet meer aan de onderhandelingstafel zal zitten. De MR daarentegen stelt dat een coalitie zonder PS ook mogelijk is en speelt – net zoals de PS – ook op de man: “Ik hoop dat Daerden ooit eens zijn stamcafé verlaat, om eens een serieus debat te voeren met mij”, verklaarde Reynders.

Verhofstadt en de VLD maken uitdrukkelijk gebruik van de politieke hoogspanning in het Franstalige landsgedeelte om er zelf voordeel uit te halen. Met de desastreuze peilingen voor de VLD en het uitblijven van een heropleving, moeten andere middelen worden gezocht om alsnog te scoren. Na het voorbereidend werk met het aanhalen van de banden met de MR (onder meer door de aanwezigheid van Verhofstadt op de MR-meeting in Seraign afgelopen weekend), wordt nu uitgehaald naar de PS. Wie CD&V of SP.a stemt, kiest eigenlijk voor de PS. Dat is de boodschap van Verhofstadt. Het feit dat er bij de ministeriële rapporten amper VLD-verdediging kwam bij de quasi unanieme negatieve beoordelingen over Didier Reynders, wordt daarbij gemakshalve vergeten.

Voor beide liberale partijen is het immers nuttig om in de campagne uit te halen naar de PS. Voor de MR is het nuttig om zo gebruik te maken van de schandalen in steden als Charleroi en ook makkelijker te kunnen refereren naar de Franse presidentsverkiezingen. Voor de VLD is het nuttig om zo het communautaire thema te bespelen zonder er iets concreet rond naar voor te moeten brengen.

De andere partijen proberen het liberale spelletje te doorprikken door er eigen politieke spelletjes tegenover te plaatsen.Vande Lanotte verklaarde reeds dat SP.a bereid is om in een regering te treden zonder de PS. Dat is weinig waarschijnlijk, maar het zet wel de deur open voor een asymmetrische regering: verschillende politieke families langs beide kanten van de taalgrens. CD&V daarentegen wijst erop dat SP.a en VLD graag met elkaar verder zouden regeren en dat de enige mogelijkheid om een einde te maken aan paars dus een stem voor CD&V is.

Deze verkiezingscampagne wordt door de traditionele partijen opgevat als een discussie over wie de volgende premier wordt en met welke regering dit zal gebeuren. Dat leidt de aandacht af van de inhoudelijke discussies waar we voor staan. Op die vlakken worden nuances aangebracht, maar lijkt er een overeenstemming te zijn rond het aanpakken van de pensioenen, uitkeringen (zeker die van werklozen), verder druk op de lonen, afromen van de sociale zekerheid (waarbij de gezondheidszorg belangrijk zal zijn),… Tegenover de overeenstemmingen op die punten, is er nood aan een andere politiek. CAP komt natuurlijk niet aan bod in discussies over premierschap of politieke spelletjes over de taalgrens heen. Neen, CAP komt nationaal (in zowel Vlaanderen, Brussel als Wallonië) op voor een andere politiek die nu reeds de basis legt voor een verder verzet tegen het neoliberaal beleid.