Your cart is currently empty!
Traditionele partijen blijven konkelfoezen over regeringssamenstelling
Gisteren schreven we op deze site reeds hoe de traditionele politici op enkele dagen voor de verkiezingen reeds met hun hoofd bij de regeringsvorming zitten. De discussies daarover worden onvermoeibaar verder gezet. Verhofstadt stelde een coalitie zonder de PS te willen, Vande Lanotte hoopt stemmen te winnen door te waarschuwen voor een rooms-blauwe coalitie en Leterme ziet paars natuurlijk verder gaan met zichzelf als enige alternatief.
Jon Sneyers, 12de plaats op de CAP-Senaatslijst, maakte een eigen samenvatting van de affiches en slogans in deze verkiezingscampagne…
De uithalen van de verschillende toppolitici hebben veel – zoniet alles – te maken met pogingen om op het laatste moment kiezers te overtuigen. Ook zij weten dat heel wat kiezers vandaag nog onbeslist zijn. In plaats van de eigen sterkte de laatste dagen nog even in de verf te zetten, wordt ervoor gekozen om vooral te wijzen op de “zwaktes” van de andere partijen. Zo wordt meteen vermeden dat ze na de verkiezingen worden afgerekend op eigen beloften.
En zo gebeurt het dus dat Vande Lanotte verwijten lanceert tegenover Verhofstadt die volgens de SP.a-topman vooral “mensen met hoge inkomens tegenkomt” en een asociaal taalgebruik hanteert. Om de eigen positie wat te versterken, waarschuwt Vande Lanotte voor een rooms-blauwe coalitie: “Ik voel aan mijn water dat ze achter mijn rug aan het konkelfoezen zijn. Ze zeggen altijd maar dat er een rooms-rood voorakkoord is, omdat ze zelf een rooms-blauwe coalitie op poten aan het zetten zijn.”
Daarmee wordt teruggegrepen naar de aloude methode om een vijandbeeld te creëren teneinde zichzelf op een voetstuk te plaatsen. De SP.a hoeft nochtans niet veel te vrezen. Inmiddels zit de partij bijna 20 jaar in de regering (sinds 1988). De partij wordt gezien als een factor die noodzakelijk is om bij besparingsplannen de vakbondsleiding onder controle te houden. Bovendien is de sociaal-democratie zowat de meest betrouwbare uitvoerder geworden van het beleid dat de burgerij wil opleggen. Maar dat alles natuurlijk onder het mom dat dit de meest progressief mogelijke regering is. Een argument dat overigens zowel onder rooms-rood als onder paars werd gebruikt.
De discussies over een volgende regering zijn interessant, maar natuurlijk moeten we verder kijken. Welk beleid zal worden gevoerd? Dat is al vrij duidelijk: de sociale zekerheid zal verder onder vuur liggen en er zal geprobeerd worden om de winsten verder op recordniveaus te houden. Dat kan leiden tot enige sociale onrust in het najaar, zoals Leterme enkele maanden geleden reeds erkende. Daartoe zal er wellicht gezocht worden naar een stabiele coalitie in beide taalgroepen. Er blijven veel mogelijkheden open, maar wat nu al vrij zeker lijkt te zijn, is een verderzetting van de sociaal-democratische regeringsdeelname.