Het socialistische gemeenteraadslid Dave Nellist was begin jaren 1980 parlementslid voor Labour. Hij deelde in 1983 een klein kantoor met een nieuw verkozen parlementslid: Tony Blair. Ze waren samen de jongste parlementsleden die dat jaar waren verkozen. Dave Nellist stelt nu dat Blair na zijn aftreden niet zal worden gemist.
Dave Nellist stelt dat Tony Blair vooral zal herinnerd worden omwille van zijn beleid inzake de oorlog in Irak. “Normaal wordt gesteld dat er troepen naar het buitenland worden gestuurd om het eigen land veiliger te maken. De steun van Blair aan George Bush en diens oorlog hebben de wereld in het algemeen, en ook Groot-Brittannië, minder veilig gemaakt. Blair probeerde heel wat propaganda te verspreiden rond die oorlog, maar het is duidelijk dat de oorlog en de bezetting nooit het vestigen van democratie als bedoeling hadden of een oprechte bezorgdheid voor het leven van de mensen in Irak. Het ging enkel om de olie. En om een boodschap te geven aan andere landen dat de grote naties hun economische en politieke belangen op een brutale wijze verdedigen.”
Ook het binnenlands beleid kan op weinig steun rekenen, aldus Nellist. “Begin jaren 1990 had niemand durven stellen dat Tony Blair zo ver zou gaan op hetzelfde pad als Margaret Thatcher op het vlak van privatiseringen van openbare diensten en aanvallen op het onderwijs en de gezondheidszorg.”
“Miljoenen jongeren voor wie het onderwijs een recht zou moeten zijn en geen privilege, moeten nu schulden aangaan om toegang te krijgen tot onderwijs. Een grote lening om de inschrijvingsgelden te kunnen betalen, schrikt velen af en zorgt ervoor dat de toegang tot het onderwijs wordt beperkt.”
“De kloof tussen de aller rijksten en de rest van de bevolking is groter geworden onder Tony Blair. Nu is het land een interessante vestigingsplaats voor buitenlandse miljardairs. De rijken moeten amper betalen, terwijl de kosten van de samenleving worden afgewenteld op de armsten. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er tegenwoordig heel wat giften van miljonairs naar de Labour partij gaan.”
Morgen vindt in Londen een conferentie plaats van vakbondsmilitanten, jongeren en andere activisten die menen dat er nood is aan een nieuwe arbeiderspartij als alternatief op Labour en de draai naar rechts van die partij. “We hebben geen drie partijen in dit land, het lijkt meer op één partij die bij de verkiezingen kunstmatig wordt opgesplitst in drie partijen, maar voor het overige op alle belangrijke punten het met elkaar eens zijn.” De campagne voor een nieuwe arbeiderspartij werd reeds door 2.500 mensen ondertekend. De komende maanden willen we dat aantal verdubbelen om de eerste stappen te kunnen zetten in de opbouw van een alternatief. Wellicht heeft Tony Blair, als politieke zoon van Thatcher, daar mee aan bijgedragen dan hij zich kan indenken.