In 2006 steeg het aantal uren gepresteerde uitzendarbeid met 13% nadat ook 2005 reeds een topjaar was voor deze sector. Ook het aantal gebruikte dienstencheques nam een spectaculaire vlucht vooruit met een verdubbeling. Het aantal uitzendarbeiders nam toe tot 363.000 met daarenboven nog eens 129.000 jobstudenten.
Uitzendarbeid is zogenaamd tijdelijke arbeid in noodgevallen of bij een tijdelijke vermeerdering van het werk. Dat is natuurlijk niet meer in overeenstemming te brengen met de huidige omvang van de uitzendarbeid. Dat is immers toegenomen tot 88.000 voltijdse jobs op dagbasis!
Daarnaast zijn er ook de dienstencheques die systematischer worden gebruikt om mensen tewerk te stellen, vaak in onzekere stelsels. Het aantal gebruikte dienstencheques neemt spectaculair toe. In januari 2007 werden er in dit land 4.212.000 dienstencheques gebruikt, een jaar geleden waren dat er 2.206.564 en in januari 2005 kwamen we aan slechts 903.179. Ook op het vlak van de dienstencheques zijn er veel uitzendkantoren actief.
Vanuit de uitzendsector weerklinken alvast weinig negatieve commentaren: er wordt heel wat geld verdiend aan het opdrijven van de flexibiliteit van de tewerkstelling. Het enige punt van kritiek dat er toch luidt, is dat de overheidsdiensten officieel niet open staan voor uitzendarbeid. Dat klopt niet volledig, de grootste gebruiker van interimarbeid is immers De Post. En dat is nog steeds (deels) een overheidsbedrijf.
De sector vindt het nodig om op te komen voor het totaal openstellen van de overheidsdiensten voor interimarbeid. Herwig Muyldermans van Federgon verklaarde in de media: “In eigen land zijn tientallen lokale besturen en overheidsdiensten vragende partij om flexwerknemers te kunnen aanwerven, zoals privébedrijven dat kunnen doen.”
Onder de uitzendarbeiders is 60% jonger dan 30 jaar en voor veel jongeren is hun eerste job een interimjob. Er zijn echter ook steeds meer oudere werknemers die in dit stelsel terecht komen, alsook hooggeschoolden.
De toename van onzekere en flexibele jobs is een feit. Verhofstadt beweert trots dat er de afgelopen jaren tienduizenden nieuwe jobs werden gecreëerd. Hij vergeet uiteraard te vermelden dat het voornamelijk gaat om dergelijke flexibele kleine jobs via uitzendarbeid of dienstencheques. Volwaardige en zekere jobs met een even volwaardig en zeker loon, zijn steeds minder evident.