Meer dan 100 jobs bedreigd in de Brusselse sociale sector

Momenteel zijn er 97 organisaties in Brussel die afhankelijk zijn van het Stedenfonds. Dit is een budget dat vrijgemaakt werd om de leefbaarheid in Brussel te vergroten. Het gaat hier om organisaties en projecten die betrekking hebben op welzijn, gezondheid, onderwijs, jeugd, cultuur en sport. Het is belangrijk dat dit werk door de overheid wordt erkend en in die mate ondersteund, opdat het continu en kwaliteitsvol kan zijn. Maar net hier wringt het schoentje.

Een LBC-militant in de sociale sector

De Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC), één van de vele regeringen, deelregeringen en overkoepelende commissies die Brussel rijk is, heeft besloten om de middelen van het Stedenfonds te herbekijken. Net als in de meeste bedrijven staat ook bij de VGC herbekijken gelijk aan besparen. Mee onder druk van de Vlaamse Gemeenschap zal de verdeling van de middelen ingrijpend moeten veranderen.

Concrete beslissingen over welke projecten en organisaties zullen opgedoekt worden of moeten veranderen, is er nog niet. Hierdoor leven tientallen organisaties en meer dan 200 werknemers al enkele maanden in onzekerheid. De VGC heeft de werkgevers zelfs opgeroepen om hun personeel “preventief” in opzeg te plaatsen. Op die manier hoeven er geen ontslagpremies uitbetaald te worden en is het uitgesloten om onderhandelingen te moeten starten met de vakbonden ivm naakte ontslagen. Het enige wat de werkgevers van de getroffen organisaties nu moeten doen, is wachten tot de opzegtermijn van hun werknemers erop zit.

Dezelfde partijen die destijds de wet Renault opgesteld en goedgekeurd hebben, roepen de werkgevers van de Brusselse sociale sector vandaag op om hun personeel preventief in opzeg te plaatsen. Wat op vele plaatsen trouwens al gebeurd is. Het zijn dus dezelfde partijen die een wet goedkeurden die werkgevers verplicht overleg te plegen met de vakbonden in geval van sluiting en naakte ontslagen, die vandaag zelf de werkgevers oproepen om deze wet aan hun laars te lappen.

Het gaat hier echter niet over 1 of 2 partijen, maar alle traditionele partijen zijn erbij betrokken. Van Groen! tot Vlaams Belang, allemaal hebben ze vertegenwoordigers in de Raad van de VGC. Van Vlaams Belang moet je niet verwachten dat ze oppositie gaan voeren tegen voorstellen om allochtone cultuurcentra te sluiten, tweetalig onderwijs af te bouwen en de (in hun ogen criminele) jeugd van de vergeten wijken aan hun lot over te laten. Het ware gelaat van Groen! kennen we ondertussen ook al. Zij mochten de vorige Vlaamse minister van welzijn leveren (Byttebier, nu overgens Groen!-vertegenwoordigster in de Raad van de VGC). Zij bracht destijds samen met haar collega Somers (VLD) de verklaring naar buiten dat “de wachtlijsten in de gehandicaptensector zo hoog waren omwille van de oneigenlijke gehandicapten die er in opgenomen zijn”. Zou zij in het kader van de problemen die er nu zijn in de Brusselse sociale sector ook spreken van het feit dat het grote aantal daklozen te wijten is aan de vele oneigenlijke thuislozen die zich onder hen bevinden?

Op 10 juni zijn het weer verkiezingen en zal iedere politieker weer zijn mond vol hebben van de welvaartstaat, betere gezondheidszorg, meer welzijn, “een brok cultuur en veel sport zijn gezond voor lichaam en geest”,… Maar tegelijk zorgen ze er nu in Brussel voor dat een organistatie als Buurtsport al zijn zorgvuldige kennis en ervaring in rook ziet opgaan. Wie gaat er op jaarbasis de 15 sportkampen voor jongeren en volwassenen organiseren. En wie gaat de 4347 deelnemers aan de dagsport een nuttig alternatief geven? Buurtsport is zeker niet de enige bedreigde organisatie. Ook Schoolopbouwwerk Brussel dreigt in de problemen te komen. Momenteel zijn daar nog 16 personeelsleden in dienst die doorheen 49 scholen werken om meer dan 3200 gezinnen bij te staan bij de schoolse opvoeding van hun kinderen. Maar ook kleinere projecten zoals Vrienden van het Huizeke dreigen in de brokken te moeten delen. Zij hebben slechts twee werknemers, maar beschikken wel over meer dan 50 vrijwilligers. Wie gaat deze hulp aan thuislozen binnenkort coördineren?

De vakbonden hebben dan ook zeer concrete eisen, maar beseffen tegelijk dat het niet makkelijk zal zijn, aangezien de grote verscheidenheid van organisaties. Er zijn meerdere kabinetten uit verschillende regeringen en commissies bij betrokken en elk schuiven ze de hete aardappel naar mekaar door en wachten ze af tot de ander iets onderneemt.

Om tot een structurele oplossing te komen moeten de VGC, de sector en de sociale partners dringend onderhandelingen starten. Het gezamenlijk vakbondsfront is al klaar met een eisenbunel en wil dat deze voor het einde van mei besproken wordt. De hoofdlijnen in deze eisenbundel zijn de verankering van maatschappelijk nuttige projecten en de verhoging van de lonen. Het eerste dient een einde te maken aan de steeds terugkerende onzekerheid en in het tweede deel wordt voornamelijk de nadruk gelegd op het gelijkstellen van de barema’s met deze van de Vlaamse non-profit.