Verkiezingen 10 juni:
Tegen de asociale afbraakpolitiek van de laatste 25 jaar…
Voor de uitbouw van een nieuwe partij van de werkenden…
Op 1 mei is het weer zover: lieden als Frank Vandenbroucke, Johan Vande Lanotte en Freya Vandenbossche – maar ook Elio Di Rupo, Laurette Onckelinx en Michel Daerden – zullen zich die dag weer herinneren dat ze historisch “iets” met de arbeidersbeweging te maken hebben. Straks bij de regeringsonderhandelingen zal die herinnering weer diep onder het stof liggen.
Na het Generatiepact moet de sociaal-democratie wat opsmukwerk doen. Niet zo simpel na 19 jaar in asociale regeringen te hebben doorgebracht! De SP.a doet het o.a. met Jan Vanderpoorten (ABVV-VW), de PS met de leider van de spoorarbeiders José Damilot. Qua sociale beloften houden ze het bij een langer ouderschapsverlof en gratis kinderopvang voor alleenstaande ouders (SP.a) en een pensioenverhoging (PS).
Mooi. Maar het ouderschapsverlof zou een pak aantrekkelijker worden, ook voor mannen, indien de uitkeringen niet zo laag zouden zijn. De gratis kinderopvang is feitelijk een subsidie aan de lageloonsector: jobs die niet ingevuld raken omdat de lonen te laag zijn (zeker als je ook kinderopvang moet betalen). En een pensioenverhoging? Onze pensioenen zijn de laatste 20 jaar enorm gedaald in termen van koopkracht. De grote meerderheid van gepensioneerden krijgt minder dan 1.000 euro per maand. De kans dat de voorgestelde verhoging die achterstand inhaalt, is miniem.
Velen zullen opnieuw SP.a of PS stemmen vanuit het idee van het “minste kwaad”. En ja, als je de CD&V hoort spreken over een nieuw Vlaams Generatiepact (waarvoor de regionalisering moet dienen) of de VLD over de noodzaak om de werkloosheidsuitkeringen in de tijd te beperken, dan is dat begrijpelijk. Maar daarbij wordt wel vergeten dat het Generatiepact zelf is uitgewerkt door Freya’s kabinet en dat zowel Vande Lanotte als Vandenbroucke zich in het verleden hebben uitgesproken voor een beperking van de uitkeringen in de tijd (vooral voor jonge werklozen).
CAP zal na 10 juni ongetwijfeld nog geen verkozenen hebben. De kiesdrempel van 5% maakt verkozenen bij een eerste verkiezingsdeelname quasi onmogelijk. Maar, ongeacht de samenstelling van de volgende regering, de strijd tegen de asociale politiek zal gevoerd moeten worden. De Nationale Bank spreekt over de noodzaak van besparingen voor de komende 20 jaar! Indien de Vlaamse partijen er een verdere regionalisering van de arbeidsmarkt of delen van de sociale zekerheid kunnen doordrukken, zal het nog moeilijker worden om onze naoorlogse verworvenheden te verdedigen.
CAP is een beweging in prille opbouw. Of het zal lukken om te komen tot de opbouw van een nieuwe arbeiderspartij is onzeker, maar wat een prachtkans om opnieuw een instrument uit te bouwen voor de arbeidersbeweging. Een instrument dat de verdeel-en-heerstactieken van de heersende klasse doorbreekt door op te komen tegen het communautair opbod en consequent te vechten tegen iedere vorm van discriminatie en onderdrukking. Stem niet alleen CAP op 10 juni, maar sluit aan en help ons die kans te grijpen!