VW-arbeiders met het mes op de keel

Op 27 februari hebben de arbeiders van VW-Vorst in een referendum met 76% het plan van de Duitse directie geslikt. Hierdoor wordt hun bedrijf omgevormd tot een nieuwe vestiging van Audi.

Cédric Gérôme

De media, politici, vakbondsleidingen,… waren allen gehaast om hun opluchting te tonen en het “gezonde verstand” van de arbeiders bij het referendum te verwelkomen. Dat referendum wordt als een democratische beslissing voorgesteld, terwijl het niets anders was dan patronale chantage.

De mogelijke sluiting van het bedrijf en het in vraag stellen van de afscheidspremies voor de vertrekkers werden door de directie gebruikt om de overblijvers een sociale achteruitgang op te dringen. Voor het behoud van 2.200 jobs eiste de directie een besparing op de lonen van 20%. Dat zal gebeuren via een verlenging van de arbeidstijd van 35 naar 38 uren in de week, zonder loonscompensatie. Er komt ook een verdere opdrijving van de flexibiliteit.

De garantie voor het behoud van jobs geldt slechts tot 2010 en zal bijgevolg afhangen van het commercieel succes van de Audi A1. Anders gezegd: als de wagen weinig succes kent, zullen nieuwe ontslagen volgen of kan het alsnog tot een sluiting komen.

In de lijn van de standpunten die de syndicale leidingen sinds het begin van het conflict naar voor brachten, stelde Stefaan Van Bockstaele (hoofddelegee van de liberale vakbond): “Wie geen vrede kan nemen met dit akkoord of er zich niet thuisvoelt, kan nog steeds tekenen om vrijwillig te vertrekken.” Vertaling: de “rebellen” hebben nog de tijd om het af te trappen zodat het sociale klimaat op het bedrijf “serener” zou zijn.

“Dit is een belangrijke stap vooruit voor de vestiging in Vorst”, stelde Norbert Steingräber, de directeur van de fabriek, naar aanleiding van het referendum. In 2006 steeg de verkoop van de VW-groep op wereldvlak met 9,4%. De winst verdubbelde tot 2,75 miljard euro. Terwijl de arbeiders van Vorst 3 uur extra gratis moeten werken, zal Volkswagen “een sterk verhoogd dividend van 1,25 euro per aandeel betalen, tegenover 1,15 euro in 2005.” Was dat de “stap vooruit” waarover Steingräber het had?

Het is nu reeds duidelijk dat er nog gelijkaardige situaties als bij VW zullen volgen. De dreigementen bij Opel-Antwerpen zijn er slechts één voorbeeld van. We moeten ons daarop voorbereiden. Daartoe hebben we eigen organen nodig, want op de traditionele partijen kunnen we niet rekenen. Er zal nood zijn aan een andere politiek, en zeker ook aan een andere partij die deze andere politiek kan verdedigen.