Actieve afbraakstaat

De laatste dagen verschenen in de media verschillende artikels waaruit nogmaals blijkt dat de vervangingsuitkeringen de welvaartsgroei niet volgen waardoor de relatieve armoede in ons land is toegenomen, net zoals de sociale ongelijkheid. Peter De Backer schreef in zijn commentaar in de krant Het Nieuwsblad dat het merkwaardig is dat een regering met socialisten zoiets zomaar laat gebeuren.

Karel Mortier

Vrijdag verscheen dan in een aantal kranten het bericht dat werknemers niet profiteren van de economische groei en dat het aandeel van de lonen in het BBP het laagste pijl heeft bereikt in twaalf jaar tijd en dat voor het eerste sinds mensenheugenis het aandeel van de lonen in het BBP lager ligt dan de inkomens van de patroons en zelfstandigen. Misschien moet de heer De Backer van Het Nieuwsblad een commentaar schrijven hoe een regering met daarin de socialisten dit kon laten gebeuren? Het zou nog beter zijn moest men een analyse durven maken over hoe dit kon gebeuren en daaruit conclusies trekken.

In de media wordt de SP.a vaak voorgesteld als de “winnaar” terwijl de VLD niets uit de brand kan slepen. De visie van Dedecker en andere patronale driftkikkers is dat ons land wordt geregeerd door “de” socialisten die het sociaal profitariaat vetmesten alsof er geen morgen meer is. Nochtans zeggen de cijfers net het omgekeerde.

Eigenlijk zijn het de liberalen die er – zonder er veel woorden aan vuil te maken – in zijn geslaagd om een massale overdracht van rijkdom te organiseren van de werkenden naar het patronaat en zelfstandigen. Het is eigenlijk vreemd dat ze gezien hun belabberde opiniepeilingen niet meer de nadruk leggen op dit soort cijfers om hun imago onder zelfstandigen en ondernemers wat op te krikken. De VLD heeft nog iets om aan hun achterban voor te leggen. Wat kan de SP.a voorleggen?

Het zijn de mensen die leven van een vervanginkomen die het slechtst hebben geboerd, gevolgd door de loontrekkenden, gevolgd door de topinkomens en bovenaan komen de grote aandeelhouders. Dedecker zei recent zelf in een interview in De Standaard dat hij meer geld haalt uit zijn beleggingen en vastgoed dan uit zijn baan als parlementair. Het is dan ook wat vreemd dat hij daaruit de conclusie trekt dat de uitkeringen en de loonkosten te hoog zouden zijn.

De winsten van de aandeelhouders en zelfstandigen ligt dus hoger dan de inkomens van diegenen die de rijkdom in ons land produceren. Het aandeel van de lonen in het BBP bedraagt momenteel 37,2%, dat van de winsten 38%. Als men een GSM pikt, is men een dief. Maar als men de meerwaarde van de werkenden pikt, is men een ondernemer en vervult men een voorbeeldfunctie in de maatschappij. Op dit moment vindt de grootste georganiseerde diefstal van ons land plaats en we moeten dat maar zomaar laten gebeuren. Meer nog. Het zijn de mensen die zich tegen die diefstal verzetten die dagelijks gecriminaliseerd worden in de media en politiek.

Dit nieuws komt echter helemaal niet als een verrassing voor mensen die de rapporten van de Nationale Bank de laatste jaren hebben opgevolgd of die in het verleden studies hebben gelezen over de armoede en de sociale ongelijkheid in ons land. In onze perspectieventeksten wordt hier trouwens al meer dan een decennium op gewezen o.a op basis van bovenstaande bronnen. Conclusie is dus dat de meeste vervanginkomens steeds verder dalen in vergelijking met de lonen, dat de inkomensongelijkheid tussen loontrekkenden toeneemt en die lonen op haar beurt een steeds kleiner aandeel vormen van het BBP. En dat alles in een periode waarin de SP.a en de PS aan de macht waren.

Erger voor de SP.a is dat ze niet alleen heeft gefaald om deze trend tegen te gaan – laat staan te stoppen – maar dat ze er op alle mogelijke manieren toe heeft bijgedragen om dit mogelijk te maken. Denk aan de houding van de partij tijdens de discussie over het Generatiepact of het vorige Interprofessioneel Akkoord. Dit is ook het bewijs dat de loonakkoorden die de laatste jaren werden gesloten ruim onvoldoende waren en dat er gezien de economische groei en winstboekingen meer ruimte was om een ruimer loonakkoord te sluiten.

Het wordt nog bitterder als we rekening houden met het vermoeden dat de inkomens van zelfstandigen en vaak ook de aangegeven winsten van ondernemingen een zware onderschatting vormen van hetgeen ze werkelijk geboekt hebben. Het is vreemd dat net op dit moment de ere-gouverneur van de Nationale Bank, Fons Verplaetse, een oproep doet om de loon”kosten” nog eens met 7,5% te verlagen. De schaamte van het patronaat en haar bondgenoten kent duidelijk geen grenzen. Het is dan ook vreemd dat uitgerekend een liberaal, met name De Gucht, een oproep doet om daarmee wat op te letten om de fundamenten van het systeem niet te ondermijnen. Tegelijk heeft de SP.a daar blijkbaar niet veel op aan te merken. De opportunistische aanval op Citibank zal daar niet veel aan veranderen.

De opeenvolgende regeringen, met medewerking van de sociaal-democratische coalitiepartners die sinds 1988 deel uitmaken van de regering, hebben ons land omgevormd tot een fiscaal lustoord voor de vermogenden van de ons omringende landen en uiteraard voor diegenen die er reeds woonden. Op een moment dat de fiscale rechtvaardigheidsridder van de SP.a, Van der Maelen, sier maakt met de Tobin Taks en andere mooie woorden lanceert, staat Huus Hiddink in Nederland terecht voor belastingontduiking in ons land en is Johnny Holiday bezig zijn koffers met geld te pakken om naar ons land te vluchten.

En dan komt SP.a vice-voorzitter Caroline Gennez in Morgen Beter zeggen dat het maar eens gedaan moet zijn met de fiscale concurrentie in Europa. Moest de dame dat vandaag gaan vertellen in Frankrijk of Nederland, dan zou ze een belachelijk figuur slaan. Moest Gennez een beetje gevoel van schaamte hebben, dan durfde ze met het sociaal palmares van de paarse ploeg niet meer over straat komen. Eerder op de week was er ook al opwinding in Nederland over het feit dat België Nederlandse pensioensfondsen zou willen binnenhalen door een fiscaal gunstiger regime voor die fondsen te creëren. België draagt dus meer dan haar steentje bij aan de fiscale concurrentie in Europa en dit met de SP.a/PS in de regering.

Een andere politiek is meer dan nodig om de establishmentpartijen die dit mogelijk hebben gemaakt de rekening te presenteren. En mocht dan allemaal nog niet erg genoeg zijn, besliste Inbev nogmaals om de prijs van het bier op te slaan. De schaamte kent echt geen grenzen!