Column: Arbeiders als onderdeel van politieke marketing

Wanneer het gaat over de SP.a en haar "sociaal programma" is het vreemd dat niemand in de media de opmerking maakt dat deze partij ondertussen al 18 jaar in alle regeringen zit: in die periode zijn de armoede en werkloosheid sterk toegenomen.

Karel Mortier, artikel overgenomen vanop links-socialisme.blogspot.com

De SP.a voert 4 jaar lang een asociaal beleid, met stijgende armoede en werkloosheid tot gevolg, om vervolgens pretentieus met een “sociaal programma” naar de kiezer te trekken. Met lijsten waarop een aantal alibigroenen, alibi-arbeiders en alibi-allochtonen de indruk moeten versterken dat de SP.a een sociale en groene partij zou zijn. Luister naar mijn woorden, maar kijk niet naar mijn daden.

Je moet het maar durven. 4 jaar lang niet luisteren naar de eisen van arbeiders. Denk aan het Generatiepact, IPA en tal van andere dossiers. De SP.a durfde het zelfs niet aan om de discussie aan te gaan in de bedrijven. Vande Lanotte stelde dat zijn partij de ondernemingen in Vlaanderen ging aflopen, om met de arbeiders te gaan discussiëren. Maar niemand heeft er ooit één SP.a’er gezien.

Ze hebben zelfs geen kloten aan hun lijf om met hun natuurlijke achterban te gaan praten. Vandaag denken ze blijkbaar dat ze dat alles kunnen goedmaken door een aantal alibi-arbeiders in het parlement te loodsen.

Als de SP.a zich geen bal aantrekt van 100.000 arbeiders die op straat staan, dan is het duidelijk dat ze zich geen bal zullen aantrekken van 2 “arbeiders” die in de broekzak van Vande Lanotte zitten.

Ik vind het toch wat vreemd dat een vakbondsleider die de afgelopen 4 jaar verschillende keren met duizenden van zijn leden de straat is opgetrokken – en een speerpunt vormde in de strijd tegen het Generatiepact en het IPA dat in 2005 werd afgesloten – de komende verkiezingen wellicht op een lijst zal staan van een partij die een fel voorstander was van die plannen en zelfs verder wilde gaan.

Op geen enkel punt heeft de SP.a gezegd dat ze van mening zijn veranderd. Het is een trend dat vakbondsleiders die gebonden zijn aan de traditionele partijen – want de mensen die naar voor werden geschoven zijn wellicht reeds lang lid van de SP.a – op basis van sociale conflicten een politieke carrière proberen uit te bouwen.

Denk maar aan Inge Vervotte. Sabena bestaat echter niet meer en wat rest van Volkswagen is niet meer dan een “romp” die misschien nog een paar jaar verder kan, maar veel toekomst zit daar wellicht ook niet meer in. Ik vermoed dat de meeste basismilitanten het absoluut niet op prijs stellen wat hun leiding doet. Uiteraard is dit koren op de molen voor een partij als het VB, dat recent een oproep lanceerde voor een “partijonafhankelijke” vakbond.

Vande Lanotte, SP.a-voorzitter, wilde inhoudelijk de discussie niet aangaan met de arbeiders rond het Generatiepact, maar ook niet rond Volkswagen Vorst. Ironisch niet, dat de SP.a dan één van de kopstukken van die "beweging" op een lijst zet. “Ik ben niet geïnteresseerd in wat die mens te zeggen heeft, maar ik kan zijn stemmen wel gebruiken.”

Als je geen programma wil dat aansluit bij de dagelijkse bekommernissen van arbeiders, wat doe je dan? Dan zoek je een paar mensen uit die symbolisch moeten tonen wat de SP.a inhoudelijk, en in de praktijk, al lang niet meer kan en wil bewijzen.

Na de alibi-allochtonen, alibigroenen,… is het nu de beurt aan de alibi-arbeiders. Het ergste is dan nog dat sommige zogenaamde analisten dit spelletje niet doorzien, en doodleuk stellen dat hiermee de kloof tussen de partij en het ABVV weer is hersteld.

Dat is even geloofwaardig als stellen dat men de kloof tussen het VB en de allochtonen kan herstellen door een paar allochtonen op VB-lijsten te zetten. Zo eenvoudig gaat het allemaal niet.

Ik kan me voorstellen dat veel militanten van het ABVV in Vorst het niet echt op prijs stellen dat die man een politieke carrière aan het uitbouwen is op hun rug. Het is misschien niet gepland, maar hij kan natuurlijk altijd weigeren, of stellen dat de SP.a moet terugkomen op het Generatiepact.

Nu laat zo’n delegee zich gebruiken door Vande Lanotte in ruil voor een goedbetaald parlementair mandaat. Ik neem aan dat het niet de bedoeling is dat “SP.a-arbeiders in het parlement” aan het loon van een arbeider blijven leven.

Volkswagen Vorst was één van de actiefste bedrijven in de strijd tegen het Generatiepact, en nu staat hun leider doodleuk op de lijst van de auteurs van die plannen. Geloofwaardig moet ik zeggen. Typisch ook, in mijn opinie, dat de vakbondstop van het ABVV – ondanks dat ze de afgelopen 4 jaar quasi niets voor elkaar hebben gekregen – zich weer met alle plezier laat gebruiken door de SP.a-leiding om haar schapen in de SP.a-stal te drijven.

IPA? Generatiepact? Privatiseringen? Regionalisering van het arbeidsmarktbeleid en tal van andere dossiers… Alles is weer vergeven, en vooral vergeten. Het partij- en eigenbelang gaan voor op de belangen van hun leden. Sommigen binnen de ABVV-top zitten wellicht nu al met hun gedachten in één of ander parlement.