Op de nationale CAP-conferentie zal de laatste hand gelegd worden aan het programma waarmee het Comité voor een Andere Politiek naar de verkiezingen van 10 juni trekt. We spraken hierover met Anja Deschoemacker, die deelnam aan de werkgroep die het eerste ontwerp van programma heeft geproduceerd. Hier vind je het ontwerp programma op de CAP-site
Anja, hoe is het ontwerpprogramma tot stand gekomen?
“Een verkiezingscampagne is voor de traditionele partijen een dure bedoening, hoewel het uiteraard met ons belastinggeld wordt betaald. Reclamebureaus worden ingeschakeld, enquêtes geven een idee welke ideetjes aanslaan,… Vandaag titelt De Morgen dat SP.a-voorzitter Vande Lanotte een fikse verhoging van de pensioenen wil. Is dat geloofwaardig? Van een partij wiens pensioenminister Bruno Tobback in aanloop naar het Generatiepact in de media stelde dat gepensioneerden “er niet meer op moesten rekenen ieder jaar naar Afrika op reis te gaan”! Op een moment dat meer dan 60% van de gepensioneerden het met minder dan 1000 euro per maand moeten stellen! Als Vande Lanotte echt een pensioenverhoging wil, waarom heeft de SP.a dan gedurende de twee voorgaande regeerperiodes daar geen punt van gemaakt, in plaats van het Generatiepact te steunen?
“Het gaat er bij de traditionele partijen om zich populair te maken bij die doelgroepen van wie ze stemmen moeten krijgen, of die beloftes nu al dan niet gemeend zijn. Wat echter steeds duidelijker is, is dat de gewone werkende mensen en diegenen die moeten leven van een uitkering steeds minder vertegenwoordigd zijn. Want de ‘verdediging van de sociale zekerheid’ is voor de sociaal-democratie een ‘verkiezingsthema’, geen reële beleidsoptie, wat ze meer dan duidelijk hebben gemaakt in de bijna 20 jaar regeringsdeelname die achter ons ligt.
“Bij CAP worden geen reclamebureaus ingezet. De inzet voor CAP is het beginnen samenbrengen van de krachten die de neoliberale politiek kunnen stoppen. Organisatie en het betrekken van ieder lid bij de beslissingen – een reële democratische procedure – is voor ons cruciaal. De meeste stukken van het programma zijn gebaseerd op de discussies die hebben plaatsgevonden op de conferentie van 28/10 en op de verslagen en teksten van de diverse werkgroepen. Verder hebben een aantal mensen uit de programmawerkgroep (Danny Carleer, Lode Van Outrive) ook de programma’s van linkse partijen bekeken, o.a. het programma van SP-Nederland.
“Op basis van een eerste sneuveltekst van Lode Van Outrive werden verschillende discussies gevoerd en werden de voorstellen concreter uitgewerkt met als basis de verslagen van de werkgroepen. Het voorstel programma dat werd uitgewerkt, werd vervolgens doorgestuurd naar alle lokale groepen en leden om hen in staat te stellen amendementen uit te werken voor de nationale vergadering van 3 februari, waar wordt beslist over het verkiezingsprogramma en waar ieder lid van CAP uiteraard stemrecht heeft. Het voorstel programma vind je ook op de site van CAP.”
Wat is het uitgangspunt van het programma?
“We vertrekken vanuit de kritiek op 25 jaar neoliberaal beleid en dat door alle traditionele partijen, waarbij noch Groen/Ecolo, noch het Vlaams Blok als oppositiepartijen een andere politiek voorstellen. We vertrekken vanuit de woede van de werkenden en de arme bevolking over dalende reële lonen en uitkeringen, slechtere arbeidscondities en -contracten, hoge woningprijzen,… We willen opnieuw bouwen aan een politieke formatie die de eisen van de arbeidersbeweging – voor de werkenden, maar ook voor de arme bevolking – opnieuw op de politieke agenda plaatst en hen verenigt voor de strijd voor hun belangen.“
Hoe is het programma opgevat?
“Op dit moment werden 10 thema’s voorgesteld. Sindsdien werd door een aantal CAP-deelnemers ook een stuk over cultuur uitgewerkt, maar die discussie zal op 3 februari moeten beginnen. Eventueel worden daar afspraken gemaakt over een mogelijke cultuurwerkgroep als voldoende geïnteresseerden worden gevonden. De thema’s weerspiegelen nu in grote mate de werkgroepen van de oktoberconferentie, volgens CAP de belangrijkste thema’s in het leven van werkenden, armen en jongeren. Thema’s waarvoor oplossingen zich opdringen.
“Zeer kort samengevat brengt het voorstel programma volgende punten naar voor:
1. Voor echte democratie – vandaag beperkt de beslissingsmacht van de bevolking zich tot het om de zoveel jaar stemmen om politici te kiezen die veel beloftes doen, waarin we terecht nauwelijks geloven. CAP wil een echte raadpleging van de bevolking.
2. Voor meer en betere jobs – nu verdwijnen goedbetaalde voltijdse jobs met een vast contract aan de lopende band om vervangen te worden door slechtbetaalde, tijdelijke en deeltijdse jobs zonder ook maar enige werkzekerheid. Arbeidsduurvermindering is nodig, nepjobs moeten worden omgevormd tot echte en voltijdse jobs.
3. Betaalbaar wonen voor iedereen – op winst beluste immokantoren en particuliere eigenaars beleven gouden tijden. Reeds jaren stijgen woonprijzen meer dan de gemiddelde lonen en uitkeringen en steeds meer gezinnen zijn een onaanvaardbaar deel van hun budget kwijt aan wonen. De privéwoningmarkt heeft geen concurrentie – één van de belangrijkste eisen is dan ook het ernstig opdrijven van het aantal sociale woningen.
4. Voor een sterke sociale zekerheid – niet minder dan anderhalf miljoen mensen leven op de armoedegrens. En dan hebben de traditionele partijen het over “profiteurs” als ze spreken over langdurig werklozen of gepensioneerden! Wat CAP wil is het herstel en de verdere uitbouw van een sterke sociale zekerheid, die ook mensen die geen werk kunnen vinden in waardigheid kan laten leven.
5. Voor een doortastend en efficiënt milieubeleid – vandaag gaan de winsten van de grote bedrijven steevast voor op een milieubewuste politiek. En als er dan “milieuvriendelijke maatregelen” komen, moeten de kosten ervan worden opgehoest door de individuele consument, zijnde ons allemaal. Bedrijven moeten normen worden opgelegd, privévervoer moet zoveel als mogelijk worden vervangen door gratis, degelijk en frequent openbaar vervoer.
6. Tegen elke vorm van discriminatie – CAP wil een einde aan de verdeel-en-heerspolitiek waarbij Belgen tegen migranten worden opgezet en omgekeerd, idem dito voor jongeren tegen ouderen, mannen tegen vrouwen, enz. We willen een actieve bestrijding van discriminatie en een actieve politiek om de gediscrimineerde groepen uit hun achtergestelde positie te halen. We staan ook voor een menselijke houding tegenover de ongelukkigen die hun land van oorsprong moeten verlaten.
7. Voor een vrouwvriendelijke politiek – vrouwen zijn geen minderheid, maar hebben wel een tweederangspositie op de arbeidsmarkt, ze worden ook steeds meer beroofd van het recht op werkloosheidsuitkeringen. Zo wordt het duizenden vrouwen onmogelijk gemaakt om uit een onbevredigende, en soms zelfs gewelddadige, gezinssituatie te ontsnappen. CAP vecht voor een verhoging van de uitkeringen en van de lonen in de “vrouwensectoren”. We willen ook een maatschappelijke inspanning om vrouwen te verlossen van de dubbele dagtaak en we komen op voor een integrale aanpak van geweld op vrouwen en kinderen.
8. Internationale solidariteit – overal ter wereld worden werkenden en armen geconfronteerd met de asociale en neoliberale politiek waarvan ook wij het slachtoffer zijn. De neoliberalen zijn verenigd in hun organisaties als de Wereldbank, het IMF, de Navo,… Daar tegenover plaatst CAP de solidariteit met die bewegingen overal ter wereld die strijd voeren tegen deze politiek. We eisen een onmiddellijke kwijtschelding van de schulden van de arme landen, een terugtrekking van België uit de Navo en een einde aan de militaire tussenkomsten van de VS en co.
9. Voor veilige buurten – reeds tientallen jaren laten de traditionele partijen allerlei kankers verder woekeren, zoals werkloosheid en armoede, verloedering van wijken, afbraak van het onderwijs,… Dat daarop enorme problemen van onveiligheid groeien, is niet verwonderlijk. Tegelijk blijven sommige misdadigers altijd buiten schot, zelfs al beroven ze de samenleving van ettelijke miljoenen. Het gerecht moet zijn prioriteiten herschikken, fiscale fraudeurs aanpakken en middelen investeren in begeleiding en reïntegratie van mensen die uit de boot zijn gevallen.
10. Voor eerlijke en rechtvaardige belastingen – in ons belastingssysteem drijven we steeds verder weg van het idee dat de sterkste schouders ook de zwaarste lasten moeten dragen. CAP komt op voor een politiek die actief fiscale fraude bestrijdt, de vermogens belast, en voor een systeem waarin de staatskas vooral wordt gevuld door middel van progressieve belastingen, met o.a. een afschaffing van de BTW op alle basisproducten.
11. Meer publieke middelen voor onderwijs – steeds meer bestendigt het onderwijs de sociale ongelijkheid in plaats van jongeren kansen te bieden. CAP komt op voor een optrekken van de middelen voor het onderwijs tot 7% van het BNP, voor degelijk en algemeen vormend onderwijs op alle niveaus en voor scholen waarin alle betrokkenen een reële inspraak hebben.”
Opmerkingen van LSP/MAS op het programma
De amendementen beginnen vandaag binnen te stromen, van lokale afdelingen, werkgroepen en individuen. Ook LSP/MAS verdedigt een aantal aanpassingen aan het voorgestelde programma, waarvan een groot deel zeer concrete voorstellen tot herformulering zijn. Wie deze amendementen wil inkijken, kan contact opnemen met de redactie.
Het belangrijkste amendement van LSP/MAS is het voorstel om het programma af te sluiten met een tekst die duidelijk maakt dat gestreefd moet worden naar een andere samenleving. In het verleden werden door arbeidersstrijd enorme verworvenheden behaald, zoals de sociale zekerheid, de automatische indexering van de lonen, de 38-urenweek en de 8-urendag,… De laatste 25 jaar zijn we er getuige van hoe het patronaat, met de steun van opeenvolgende regeringen, stukje bij beetje die verworvenheden terugschroeft.
Wat het patronaat wil – en dat maken ze nu al jaren duidelijk in o.a. Nederland en Duitsland – is een radicale terugschroeving van de rechten en verworvenheden van de arbeidersbeweging. En ze zullen daarvoor steeds opnieuw in de aanval gaan. Indien we milieu en productie opnieuw willen verzoenen, zullen we het naakte winststreven in de economie moeten tenietdoen en de kortetermijnvisie van de kapitalisten vervangen door een geplande economie die nog een leefbare wereld overlaat voor de volgende generaties. Indien wij het recht op degelijke openbare diensten willen zekerstellen, zullen we de controle op de geproduceerde rijkdom in de samenleving uit handen van de rijke aandeelhouders moeten slaan en zal de werkende bevolking die de rijkdom produceert, die rijkdom ook onder haar controle en beheer moeten kunnen inzetten om aan de behoeften van iedereen te voldoen.