Neerwaartse spiraal zet druk op de lonen van de arbeiders. Top van het bedrijf merkt er echter niet veel van…

Bij Volkswagen werd onder meer verwezen naar het argument dat in Duitsland enorme toegevingen werden gedaan door de vakbonden op het vlak van arbeidstijd en lonen. Het klopt dat de afgelopen maanden een aantal loonakkoorden werden gesloten in Duitsland die een achteruitgang voor de arbeiders organiseren. Intussen profiteert de directie van enorme voordelen, wat reeds tot uitspattingen heeft geleid.

De vakbonden gingen er in 2005 akkoord met een loonstop tot 2007 en de invoering van een jaarconto, waarbij de arbeiders 400 uur per jaar mogen afwijken van het normale arbeidsritme. Dat is een bepaling die het interessant maakt voor de werkgever omdat er quasi geen overuren meer moeten worden betaald, aangezien alle uren “gewone” uren worden op jaarbasis.

In de Audi-vestiging in Neckarsulm (Audi maakt deel uit van de VW-groep) werd akkoord gegaan met een loonsvermindering van 2,7% in ruil voor werkzekerheid tot 2011. Bij VW in Wolfsburg werd de nachtploeg afgeschaft en werken de arbeiders 3 dagen van 10 uur. Ook werd akkoord gegaan met een verlenging van de arbeidsduur (voor een zelfde loon).

Als er bespaard moet worden, klaagt het patronaat altijd over de te hoge loonkosten. In de autosector is dat argument echter van minder groot belang aangezien de loonkosten slechts 4 tot 5% van de totale assemblagekosten uitmaken. Dat argument is bijgevolg een vals argument om een industrieel plan verkocht te krijgen en tegelijk te kunnen besparen op de lonen. Het is geen toeval dat de patroons van de automobielsector in dit land enkele maanden geleden nog stelden dat de lonen met zo’n 10% zouden moeten dalen… Dat gebeurt nu door te snoeien in de premies, overuren,… Bij VW waren er onder meer aanvallen op de anciënniteitsverlofdagen, het niet langer betalen van pauzes en dergelijke meer.

Fraude en omkoperij aan de top

Terwijl VW bespaart om de winsten op te drijven – tegen 2008 wil het een winst van 5,1 miljard euro – wordt er aan de top van het bedrijf gesjoemeld en met geld gesmeten. Enkele maanden geleden was er reeds een corruptieschandaal naar aanleiding van private snoepreisjes die werden betaald door de directie.

De voormalige personeelschef bij VW was Hartz, een goede vriend van de voormalige premier Schröder en bedenker van een reeks aanvallen op onder meer de werklozen. Het plan ‘Hartz 4’ lag aan de basis van een maandenlang verzet van de werklozen en arbeiders tegen de regering. In dat plan werd onder meer voorgesteld om de werkloosheidsuitkering te beperken tot zo’n 345 euro per maand. Ongeveer eenzelfde bedrag als het dagelijkse zakgeld dat Hartz kreeg op zijn snoepreisjes in Brazilië (op kosten van VW).

Een andere fraudeur is de secretaris van de ondernemingsraad Volkert, die op de loonlijst staat van IG-Metall. Ook de voorzitter van IG-Metall, Peters zou op de hoogte geweest zijn van de wanpraktijken. Bronnen binnen VW zeggen dat de ondernemingsraad en dus ook de vakbondsafgevaardigden al ruim tien jaar afgekocht worden met snoepreisjes en luxeprostituees en in ruil daarvoor bereid waren om ‘moeilijke maatregelen te doen slikken en de sociale vrede te bewaren’.

Dat politici (ook sociaal-democraten, christen-democraten en groenen) hun zakken vullen ten koste van ons, verbaast ons al lang niet meer. De vakbondsleiding die bij deze politici op schoot kruipt, doet daar aan mee. Dit brengt opnieuw de noodzaak aan democratische vakbonden naar voor. Algemene ledenvergaderingen moeten georganiseerd worden op de werkvloer tijdens de werkuren zodat vakbondsleden controle kunnen uitoefenen op hun verkozenen en ze kunnen afzetten wanneer nodig. Vakbondsvrijgestelden mogen niet meer verdienen dan de arbeiders die hen verkozen hebben om te vermijden dat ze voeling verliezen met de werkelijke levensomstandigheden van de arbeiders en hun gezinnen.

Niet alleen bij Volkswagen en de volledige automobielsector, maar ook in talloze andere sectoren wordt er geherstructureerd en afgedankt om de winstcijfers te maximaliseren. Enkel met democratische vakbonden, zullen de leden, militanten en delegees een effectief strijdmiddel hebben om te vechten tegen de neoliberale aanvallen op onze verworvenheden. Een strijd die samen met de arbeiders uit alle andere vestigingen en andere sectoren moet gevoerd worden. In plaats van mee te stappen in de verdeel-en-heerspolitiek van het patronaat, is het nodig om op internationaal vlak samen in verzet te gaan.