Venezuela: campagne voor arbeidersrechten opgestart

Venezuela is de afgelopen jaren niet uit het nieuws geweest. Terwijl de meeste media het regime van Chavez bestempelen als slechts één stap verwijderd van een “communistische” dictatuur, is de realiteit anders. De regering voert een programma van sociale verandering en herverdeling van de rijkdom door. Het land is erg rijk aan grondstoffen, maar kent ook een grote ongelijkheid.

Workers’ Rights Campaign Venezuela (WRCV, Arbeidersrechtencampagne Venezuela)

Onder de dominantie van de multinationals en het imperialisme, stroomde de rijkdom van Venezuela naar de rijke elite in heel wat landen. Het werd echter nooit aangewend om de levensstandaard en de arbeidscondities van de arbeiders in Venezuela zelf te verbeteren.

Sinds haar eerste verkiezingsoverwinning in 1998 heeft de regering-Chavez een aantal sociale programma’s opgestart rond gratis onderwijs, het uitbouwen van gratis gezondheidszorg en het voorzien in goedkope basisvoeding voor de massa’s.

De Arbeidersrechtencampagne Venezuela steunt deze positieve stappen en de hervormingsprogramma’s die gericht zijn op het bestrijden van de armoede en het verbeteren van de positie van de arbeidersklasse, de boeren en de arme massa’s.

We willen in Venezuela en internationaal campagne voeren om de arbeiders bij te staan in het opbouwen van strijdbare vakbonden en andere arbeidersorganisaties die opkomen voor hun rechten. Deze campagne werd in april 2006 opgestart door vakbondsleden in Venezuela. Onder de stichtende leden van de campagne bevinden zich de vakbond van gezondheidswerkers Sirtrasalud in Caracas, de UNT-afdeling in het elektriciteitsbedrijf Cadafe en het uitvoerend bestuur van de Surpofard-vakbond in de farmaceutische industrie.

De campagne is gebaseerd op een tienpuntenprogramma waarmee we doelstellingen van de campagne willen verduidelijken rond de centrale thema’s voor de Venezolaanse arbeidersklasse. We hopen de steun te krijgen van de internationale arbeidersbeweging in de strijd voor de verdediging van de arbeidersrechten in Venezuela en de uitbouw van een onafhankelijke arbeidersvertegenwoordiging door het versterken van de vakbonden in alle bedrijven en werkplaatsen en de uitbouw van een politieke vertegenwoordiging doorheen politieke organisaties of partijen.

Platform van de Arbeidersrechtencampagne Venezuela

> Respecteer het recht van de arbeiders om zich te organiseren in lokale comité’s en in vakbonden om onafhankelijk op te komen voor hun eigen klassenbelangen

> Strijd tegen afdankingen. Geen verhoging van de flexibiliteit op de werkvloer. Doorheen hun organisaties en verkozen vertegenwoordigers moeten de arbeiders controle hebben over aanwervingen en afdankingen in hun bedrijf.

> Voor de onmiddellijke doorvoering van het nationaal minimumloon in alle sectoren van de economie als eerste stap in de richting van een leefbaar minimumloon dat verbonden is aan de gemiddelde inflatie, zodat alle arbeiders en hun gezinnen een degelijk leven kunnen leiden. Voor de onmiddellijke toegang van alle inwoners van Venezuela tot sociale zekerheid.

> Vakbondsdemocratie. Voor algemene vergaderingen van arbeiders om op hun bedrijf vertegenwoordigers te verkiezen. Voor het verkiezen van alle vakbondsvertegenwoordigers op lokaal, regionaal en nationaal vlak. Alle vertegenwoordigers moeten permanent afzetbaar zijn door de organen die hen hebben verkozen. Geen geheime onderhandelingen. De algemene vergaderingen moeten beslissen over alle onderhandelingen tussen de vakbonden en patroonsorganisaties en/of regering. Voor een beperking van de lonen van permanenten van de vakbonden zodat ze niet meer verdienen dan het loon van een geschoolde arbeider.

> Volledige gelijkheid tussen mannen en vrouwen op de werkvloer. De vakbonden en andere arbeidersorganisaties moeten zich actief inzetten voor gelijkheid tussen mannen en vrouwen op de werkvloer en in de samenleving. Tegen iedere vorm van discriminatie op basis van sekse, ras, leeftijd, godsdienst,…

> Voor een onmiddellijke invoering van een systeem van arbeiderscontrole over de productie in samenspraak met de lokale gemeenschap. Dit houdt in dat toezichters en managers worden verkozen door de algemene vergadering van de arbeiders. De managers en toezichters mogen niet meer verdienen dan het gemiddelde loon van een geschoolde arbeiders. De arbeiders en de lokale gemeenschap moeten beslissen over een productieplan in overeenstemming met de behoeftes en de mogelijkheden van het bedrijf en de lokale gemeenschap. Het zijn de arbeiders die de rijkdom produceren en we moeten dan ook onmiddellijke controle erover verkrijgen om sabotage, misbruik van de middelen en uitbuiting van de arbeiders te bestrijden.

> Open boeken voor de bedrijven. De arbeiders moeten alle bedrijfsgeheimen en de omvang van hun uitbuiting kunnen inzien als eerste stap om controle te verwerven over hun bedrijf, hun sector van de economie en de nationale economie. De arbeiders moeten weten hoeveel van de nationale rijkdom toegeëigend wordt door de kapitalistische klasse.

> Voor de onmiddellijke onteigening van alle lege fabrieken en werkplaatsen, alsook van bedrijven die onder hun productiecapaciteit werken om deze onder arbeiderscontrole en arbeidersbeheer.

> Voor de vestiging van een politieke partij die de klassenbelangen van de arbeiders en de armen opneemt. Voor een arbeiderspartij die een actieve, strijdbare en democratische formatie vormt op basis van een programma voor een democratisch socialisme.

> Voor een socialisme van de arbeiders en de armen, de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie en het opstellen van een noodplan voor economische ontwikkeling. Geen enkel vertrouwen in de machinaties en de vertegenwoordigers van de Vierde Republiek en hun restanten in de Vijfde Republiek. Voor de verwijdering van kapitalistische vertegenwoordigers uit de regering en de staat.