Your cart is currently empty!
Tag: Ruth Coppinger
-
Iers parlementslid Ruth Coppinger over het Franse protest
In het Iers parlement sprak Ruth Coppinger over de Franse protestbeweging van blokkades, bezettingen en betogingen in grote steden. Het besparingsbeleid van Macron botst op verzet. Hetzelfde beleid is ook elders bijzonder onpopulair waardoor het voorbeeld van het gele hesjesprotest navolging krijgt. In Egypte werd de verkoop van gele hesjes zelfs verboden om besmetting van het Franse protest tegen te gaan… Toen Macron in mei 2017 verkozen werd, was hij het nieuwe glimmende gezicht van het neoliberalisme. Ook de Ierse premier nam Macron als voorbeeld aan. Wat in Frankrijk gebeurt, is dan ook een waarschuwing voor premier (‘Taoiseach’) Varadkar: de steun voor Macron zakt als pudding ineen. Het protest in Frankrijk gaat door: er is nood aan een 24-uren algemene staking om de regering ten val te brengen. Een systeem in het belang van de private winsten betekent het verder neerhalen van de levensstandaard van de meerderheid van de bevolking. Er is nood aan een economie die gepland wordt in het belang van de meerderheid, niet de economische elite. Dat is onderdeel van de strijd voor een socialistisch Frankrijk als opstap naar een socialistisch Europa. -
Naar een historisch abortus-referendum in Ierland
Ruth Coppinger tijdens een actie waarbij met de trein vanuit Belfast abortuspillen naar Dublin werden gebracht in 2014. De aanhoudende druk door activisten en de groeiende steun van de publieke opinie voor het afschaffen van het grondwettelijk verbod op abortus, hebben nu geleid tot de aankondiging van een referendum in Ierland. De campagne ROSA en de Socialist Party speelden hier een belangrijke rol in. De premier kondigde dit referendum aan en zei meteen dat hij ervoor pleit om het verbod uit het 8ste amendement op de grondwet in te trekken.
Het is uiteraard bijzonder positief dat het referendum er komt, maar er blijven obstakels en gevaren. Mogelijk wil de regering de toegang tot abortus wel heel sterk beperken. Bovendien moet het recht op abortus nadien nog toegepast worden. De nog steeds erg machtige katholieke kerk in Ierland speelt een grote rol in de zorgsector en heeft veel invloed bij het politieke establishment.
Het politieke establishment probeerde de discussie uit te stellen door een burgerraad te vestigen die de kwestie van abortus moest onderzoeken. In die burgerraad werd een erg grondige discussie gevoerd en werden aanbevelingen gedaan om verregaande mogelijkheden van abortus wettelijk mogelijk te maken. Activisten hielden de druk hoog, onder meer door de brede verspreiding van abortuspillen die illegaal zijn in de Ierse republiek. ROSA en de Socialist Party speelden daar een erg actieve rol in. In 2014 reeds trokken ze met een abortuspiltrein vanuit Belfast naar Dublin, daarna volgden campagnes waarbij met een bus het land werd rondgetrokken. In het parlement brachten Ruth Coppinger (verkozene van Solidarity en lid van de Socialist Party) en haar collega’s cijfers en argumenten vanuit de beweging naar voor.
Enkele maanden geleden publiceerden we op socialisme.be een artikel waarin Ruth Coppinger de situatie uitlegt en al aangaf dat er een referendum zou komen. Eerder was er in Ierland een referendum over het homohuwelijk waarin een meerderheid voor stemde. Zeker onder jongeren, maar ook in arbeiderswijken, was er een grote steun voor het homohuwelijk. De mobilisatie rond dit referendum was belangrijk en kan herhaald worden in de campagne voor het referendum over abortus. Er kan geen vertrouwen gesteld worden in de gevestigde politici die er alles aan zullen doen om de toegang tot abortus te beperken, desnoods door zich op te werpen als verdedigers van het recht op abortus. Ook blijft er onzekerheid over de exacte datum van het referendum: mogelijk wordt gegaan voor een datum tijdens de examenperiode om jongerenmobilisaties te vermijden.
De beweging van onderuit moet doorgezet worden. Er worden acties gepland op internationale vrouwendag (8 maart). Jongeren en vrouwen rond deze kwestie mobiliseren, zal essentieel zijn om het recht op abortus af te dwingen.
Hieronder een reactie door Ruth Coppinger over het aangekondigde referendum:
-
Ierland: parlementair comité wil abortus tot 12 weken onbeperkt mogelijk maken
Eind september was er in Brussel een betoging voor het recht op abortus. Er was een opmerkelijke groep Ieren op die actie met een duidelijk standpunt: ‘My body, my choice’. Foto door Liesbeth Artikel door Ruth Coppinger, lid van de Socialist Party en parlementslid voor Solidarity.
Ruth Coppinger op ‘Socialisme 2017’ in Brussel. In een opmerkelijke beslissing geeft een speciaal parlementair comité de aanbeveling om onbeperkte abortus tot 12 weken in de zwangerschap mogelijk te maken. Deze maatregel zou een oplossing bieden voor 92% van alle abortussen. Er werd ook aanbevolen om een referendum te houden over het terugtrekken van het 8ste amendement op de grondwet waarmee abortus wordt verboden en om abortus te legaliseren in geval van gezondheidsrisico.
Ierland en Malta zijn de enige twee EU-landen waar abortus illegaal is. Het is een uitdrukking van de bijzonder reactionaire houding van de Ierse staat tegenover het recht van vrouwen om hun eigen lichaam te controleren, inclusief de beslissing of en wanneer ze kinderen hebben. Tegelijk hebben opeenvolgende regeringen het net als in andere EU-landen moeilijker gemaakt voor werkende vrouwen om kinderen te hebben, de enorme huizenprijzen, lage lonen en precaire jobs vormen een torenhoog obstakel.
Dezelfde partijen die deze week steun gaven aan een pro-keuzestandpunt stemden er vier jaar geleden nog voor om abortus te beperken tot het geval waarin het leven van de vrouw in gevaar is, bevestigd door een groep dokters en met gevangenisstraffen tot 14 jaar voor wie een illegale abortus helpt uitvoeren of pleegt. Vanwaar deze verandering in het standpunt van de gevestigde partijen die sinds de onafhankelijkheid van Ierland zo sterk verbonden zijn met de katholieke kerk?
In de gevestigde media wordt het voorgesteld alsof de parlementsleden die deel uitmaakten van het comité de afgelopen drie maanden tot andere inzichten kwamen op basis van wat ze in het parlementair comité hoorden. De realiteit ziet er anders uit. De verandering werd afgedwongen door een beweging buiten het parlement, vooral in de afgelopen jaren. De partijen konden zich hierdoor niet langer verstoppen en moesten wel op de een of andere manier omgaan met de realiteit van abortus.
Verschillende parlementsleden wezen op het breed verspreide gebruik van medische abortuspillen die online verkrijgbaar zijn. Hierdoor is een status quo onhoudbaar. Leden van de Socialist Party en de socialistische feministische groep ROSA speelden een belangrijke rol in het bekendmaken van het bestaan van die pillen. We waren de enige groep die dit actief deed, in samenwerking met Women on Web, de grootste door dokters geleide online dienst die de pillen aanbiedt in landen waar abortus illegaal is.
In oktober 2014 organiseerde ROSA een erg belangrijke actie. We hernamen de bekende ‘contraceptietrein’ van vrouwenactivisten uit 1971. We brachten met de trein abortuspillen naar de Ierse republiek. Dit kreeg nationale mediabelangstelling aangezien het om verboden pillen ging. Veel van de vrouwen op de trein waren direct betrokken bij het verlenen van toegang tot veilige abortussen, maar de actie was vooral politiek. Het was een directe aanval op het 8ste amendement zelf.
In 2015 en in maart 2017 trokken we met een abortus-bus van ROSA naar alle grote steden. We hielden er meetings en hielpen vrouwen met toegang tot een veilige, maar illegale, abortus. Deze acties kregen niet alleen nationale maar zelfs internationale mediabelangstelling. Leden van de Socialist Party waren ook betrokken bij een actie met een drone in 2016.
De krant Times stelde op 14 december: “Voor de politici die van mening veranderden, was een van de meest overtuigende elementen het aantal Ierse vrouwen dat de illegale abortuspillen online bestelt. Het comité hoorde dat het gebruik van de online pillen verdrievoudigd was sinds 2010, toen 548 Ierse vrouwen een website contacteerden. Vorig jaar waren dat er 1.748. James Browne, een parlementslid van Fianna Fáil, stelde dat het gebruik van abortuspillen hem ervan overtuigde dat abortus moet gedecriminaliseerd worden. ‘Een wet die niet kan afgedwongen worden, moet ernstig bekeken worden,’ voegde hij er aan toe.”
Verschillende conservatieve parlementsleden stelden voor een tijdslimiet tot 12 weken in te stellen, de tijd waarin de abortuspillen effectief zijn. Dokters stelden dat de “geest uit de fles” is. Het comité kreeg onderzoek over het aantal zwangere vrouwen dat gebruik maakt van abortuspillen dankzij inspanningen van de Socialist Party.
Even terzijde: Sinn Fein onthield zich bij de stemming over de mogelijkheid van abortus tot 12 weken. Het is de enige partij in het parlement waarvan niemand voor deze belangrijke sociale verandering stemde.
Na de dood van Savita Halappanavar in 2002 na een geweigerde abortus groeide de vraag naar verandering. Het establishment weigerde het 8ste amendement af te voeren, maar voerde beperkte wetgeving in binnen de grenzen van het grondwettelijke amendement. Er werd gehoopt dat hiermee de zaak geregeld was.
De gevestigde partijen, waaronder Labour dat met FG in een regering zat, bleven doof voor de roep naar verdergaande verandering. In 2015 en 2016 werden wetten om het 8ste amendement af te voeren in het parlement ingediend door verkozenen van de Socialist Party. Deze werden echter weggestemd onder het mom dat er onder de bevolking ‘geen vraag’ naar verandering was.
De groeiende roep naar het recht op abortus, zeker onder jongeren, bleef echter aanhouden. Het kwam het belangrijkste politieke thema onder jongeren. Er is een radicalisatie onder jongeren en vrouwen. Truien met de slogan ‘Repeal’ worden dagelijks gedragen door duizenden vrouwen.
De veranderde stemming in de samenleving bleek in het referendum van 2015 over het huwelijk tussen mensen van hetzelfde geslacht. Een massale mobilisatie van jongeren, vrouwen en een aantal arbeidersbuurten zorgde ervoor dat het voorstel het haalde. Dit gaf zelfvertrouwen om in te gaan tegen de katholieke kerk, de banden tussen kerk en staat en vooral de greep van de kerk op de zorgsector en het onderwijs.
De regering wilde de nationale materniteit aan een katholieke orde overdragen, maar moest daar na protest op terugkomen. De eisen voor inclusieve, niet-religieuze scholen nemen toe. Er is ook grote vraag naar objectieve seksuele opvoeding in de scholen, vandaag bestaat dat niet.
Het momentum voor abortusrechten blijkt uit de referenda die plaatsvinden aan de universiteiten. Deze referenda zijn erop gericht om de officiële studentenvertegenwoordiging tot een pro-keuzestandpunt te verbinden. Geen enkele van deze stemmingen ging een andere richting uit. De voorzitter van de studentenvertegenwoordiging in de grootste universiteit van het land werd recent afgezet met een stemming waar massaal aan werd deelgenomen. De aanleiding was de deelname van deze voorzitter aan een anti-abortus actie enkele maanden voordien.
De eisen van een scheiding tussen kerk en staat, voor het recht op eigen keuze en beslissingsrecht over eigen lichaam sluiten aan bij een internationale beweging voor gendergelijkheid. Ze tonen dat een groeiende groep vrouwen zich niet langer wil neerleggen bij een tweederangspositie, geweld en seksisme. In een land waar de kerk historisch de seksualiteit van vrouwen zo brutaal heeft gecontroleerd en zo nauw verbonden was met het establishment, is de woede bijzonder groot. Dit kristalliseert zich in Ierland rond de eis voor het recht op abortus.
Op de internationale vrouwendag van 2017 werd de internationale oproep tot een vrouwenstaking in Ierland omgezet in ‘Strike4Repeal’, een actie waarmee een centrale brug in de hoofdstad werd bezet, en in een stevige betoging dezelfde avond.
In april zette de regering een Burgerraad van 99 gewone burgers op om adviezen te geven rond abortus. Het ontplofte in het gezicht van het establishment: de Burgerraad stelde radicale veranderingen voor, waaronder het recht op vrije toegang tot abortus tot 12 weken in de zwangerschap en tot 22 weken wegens socio-economische factoren.
De brede impact van de campagne voor abortusrechten bleek ook uit de positieve opmerkingen die leden van de Socialist Party kregen toen ze stakersposten bij het openbaar vervoer bezochten. Een nationale peiling in november gaf aan dat 6 op de 10 voorstander is van vrije toegang tot abortus.
De aanbevelingen van het parlementaire comité zijn een belangrijkste stap, maar nu moet dit nog door het parlement geraken. De twee traditionele partijen, Fine Gael en Fianna Fáil, laten hun verkozenen vrij om te stemmen zoals ze winnen. De katholieke rechterzijde zal druk zetten op de parlementsleden om de voorstellen af te zwakken. De pro-keuzebeweging moet de druk hoog houden om de aanbevelingen te behouden en zelfs verder te gaan. Na 12 weken moet het bijvoorbeeld mogelijk zijn om nog toegang tot abortus te hebben. Er is nood aan mobilisaties door de pro-keuzebeweging op het ogenblik dat de kwestie in het parlement wordt besproken.
Een referendum om het grondwettelijke verbod te schrappen, is noodzakelijk en wordt verwacht in mei en juni. Wellicht zal er massaal deelgenomen worden aan dat referendum, mogelijk zelfs nog meer dan bij het homohuwelijk. Het zal een belangrijk politiek thema zijn.
Er is een groot potentieel voor socialistische feministische krachten in de strijd rond dat referendum. ROSA en de Socialist Party zullen een aantrekkelijke factor zijn voor de beste, meest politieke jongeren en vrouwen die voor het recht op abortus zijn, maar zich ook vragen stellen bij het toenemende seksisme en het geweld dat eigen is aan het kapitalisme. Samen met de economische druk die vrouwen bijzonder hard raakt – met een record aantal daklozen, inkomensverlies door het besparingsbeleid, precaire tewerkstelling, … – maakt dit van 2018 een belangrijk jaar voor vrouwenrechten in Ierland. De strijd voor een echte keuze betekent ook opkomen voor een socialistische samenleving waar niet alleen reproductieve rechten erkend zijn, maar waar degelijke huisvesting, een leefbaar inkomen en gratis kinderopvang voor iedereen gegarandeerd zijn.
-
My body, my choice. Strijd in Ierland naar een cruciale fase
Dit najaar zal belangrijk zijn voor de strijd voor het recht op abortus in Ierland. Momenteel is abortus nog verboden door het 8ste amendement op de grondwet. Onder de slogan ‘Repeal the 8th’ wordt de intrekking van de anti-abortuswetgeving geëist. De afgelopen jaren is de steun hiervoor sterk toegenomen, zeker onder jongeren en vrouwen. Een nieuwe generatie komt vol zelfvertrouwen op voor het recht om zelf over het eigen lichaam te beslissen.
De regering had een Citizen’s Assemby, een burgerraad van 100 gewone mensen, opgezet om de kwestie op de lange baan te schuiven. Maar de Citizen’s Assembly kwam met progressieve aanbevelingen. Dit verhoogt de druk om effectief een referendum te houden over het recht op abortus, maar uiteraard zullen conservatieve politici om de vraagstelling vaag te houden. De druk moet dus hoog gehouden worden.
De campagne ROSA in Ierland en de socialistische parlementsleden, waaronder Ruth Coppinger, spelen daar een grote rol in. Ze mobiliseren voor de grote ‘March for Choice’ van 30 september (net na het ter perse gaan van deze krant). De publieke druk wordt opgevoerd zodat het parlementaire comité dat de aanbevelingen van de Citizen’s Assembly behandelt niet wegkomt met vertragingsmaneuvers. Met Ruth Coppinger in het parlementaire comité komt die publieke druk ook daar aan bod.
Op 30 september was er een grote ‘March for Choice’ in Dublin. Hieronder een video vanop dat protest
Ruth Coppinger spreekt op 21 oktober tijdens Socialisme 2017 over de strijd voor abortusrechten. We vroegen haar een reactie op de nieuwe ontwikkelingen.
“De Citizens’ Assembly was door het parlement opgezet om de groeiende steun voor de pro-keuze campagne te stoppen. Het establishment dacht dat een burgerraad met conservatieve voorstellen zou komen, maar de Citizens’ Assembly liep niet in de pas. Controversiële beslissingen uitbesteden aan gewone mensen is duidelijk een riskante zaak voor het establishment.
“De burgerraad informeerde zich grondig en kwam tot de conclusie dat het parlement moet handelen. In essentie wordt voorgesteld om het 8ste amendement op de grondwet te schrappen en het recht op abortus op grond van een aantal redenen in te voeren. Het gaat onder meer om gezondheid, sociaaleconomische redenen of misvorming van de foetus in de eerste 22 weken van een zwangerschap en ‘zonder enige beperkingen’ in de eerste 12 weken.
“Er is nu een scherpe confrontatie: het eerste publieke forum ooit over abortusrechten komt met radicale aanbevelingen. Maar het parlement is ultraconservatief. Slechts een parlementaire fractie, Solidarity-People Before Profit, en enkele individuele parlementsleden steunen de voorstellen van de Citizens’ Assembly. Er zal grote publieke druk nodig zijn om de andere partijen verder te laten gaan dan hun huidige positie.
“Als socialist en pro-keuze-activist in het parlementair comité, een positie die ik namens Solidarity en People Before Profit inneem, zal ik pleiten voor een volledige intrekking van het 8ste amendement zonder dat er in de plaats daarvan in de Grondwet iets gezegd wordt over het lichaam van vrouwen. Ik zal er pleiten voor een wettelijke erkenning van het recht op abortus.
“Solidarity verdedigt ook het idee van een referendum waarbij de aanbevelingen van de Citizens’ Assembly aan de bevolking worden voorgelegd. Dat zou beter zijn dan de beslissing overlaten aan een onrepresentatief parlementair comité. Een referendum kan bepalen hoe de wettelijke regeling eruit ziet.
“Eerder vond het Ierse establishment het nodig om het homohuwelijk aan een referendum te onderwerpen omdat het dit zelf niet durfde door te voeren. Er zijn nauwe banden tussen het politieke establishment en de katholieke kerk. We kunnen er dan ook niet op vertrouwen om sociale maatregelen door te voeren die in andere EU-landen evident zijn, zoals een scheiding van kerk en staat, het geven van onbevooroordeelde seksuele opvoeding, toegang tot gratis of betaalbare contraceptie en uiteraard het recht op abortus. Dit zal door een erg sterke en actieve beweging moeten afgedwongen worden.
“Vijf jaar na de dood van Savita Halappanavar [een jonge vrouw die omkwam bij een miskraam nadat haar abortus was ontzegd] is het ongelooflijk dat er nog altijd geen wet is die abortus toelaat in situaties als die waarin Savita zich bevond.
“Alle partijen in het parlement moeten nu kleur bekennen. Sommige verkozenen van traditionele partijen zien vrouwen nog steeds als het zwakke geslacht. Anderen proberen te zwijgen, maar we mogen niet toelaten dat ze aan hun middeleeuwse standpunten vasthouden. Zelfs partijen die voor de intrekking van het 8ste amendement zijn, zoals Labour en de Greens, zijn voorstander van een reeks voorwaarden vooraleer er recht op abortus is. Daarmee gaan ze minder ver dan de 50 jaar oude abortuswet in Groot-Brittannië. Sinn Fein steunt de intrekking van het 8ste amendement, maar beperkt het recht op abortus tot het geval van “ernstige dreiging” voor de mentale gezondheid van de vrouw. Dat komt neer op de reeds bestaande mogelijkheid van abortus om zelfmoord te vermijden. Die mogelijkheid is overigens zo goed als onbestaande: recent was er een geval van een suïcidaal slachtoffer van verkrachting aan wie het recht op abortus werd ontzegd. Het standpunt van Sinn Fein moet veranderen: als het nu niet gebeurt, wanneer dan wel?
“Er wordt soms nogal snel gezegd dat we in historische tijden leven. Maar nu is er zeker een kans om een historische sociale verandering te bekomen in Ierland: de intrekking van dat vreselijke 8ste amendement dat ons opgelegd is door de katholieke rechterzijde en opportunistische politici. Hoe de abortuswetgeving er zal uitzien, wordt mee beslist door de kracht van de beweging de komende maanden. We moeten er alles aan doen om een historische vooruitgang af te dwingen voor vrouwen, voor zwangere mensen en voor deze generatie.”
-
Ierland. Ruth Coppinger vergalt afscheidsfeest premier Enda Kenny
De Ierse premier Enda Kenny wilde met de nodige plechtigheden en nietszeggende schouderklopjes zijn ontslag in het parlement afronden. Dat was buiten Ruth Coppinger van Solidarity gerekend. Het socialistische parlementslid greep de gelegenheid aan om het asociale anti-abortusbeleid in Ierland aan te klagen. In de decennia dat Enda Kenny in het parlement zat en in de jaren dat hij premier was, is er op dat vlak amper vooruitgang geboekt. Deze week raakte bekend dat een zwangere tiener opgesloten werd omdat ze hulp vroeg voor abortus.
Hieronder de video van de tussenkomst van Ruth in het Ierse parlement gevolgd door een vertaling ervan.
Ruth Coppinger: “Premier, eerlijkheid is belangrijk in politiek. Ik zal dan ook niet meedoen aan valse schouderklopjes. Ik feliciteer je omdat je je eigen toespraak geschreven hebt. Ik was aangenaam verrast dat je Michael Davitt vermeldde, een revolutionair en een socialist. Maar dat laten we even terzijde.
“In het samenvatten van je bewind, premier, kan ik nadruk leggen op zes jaar van nooit geziene besparingen waarbij de meerderheid van de bevolking gebukt ging onder lasten die dienden om een kleine minderheid te redden. Ik kan het hebben over de massale dakloosheid en de gezondheidscrisis die je achterlaat. Of over de crisis bij de politie en in de staat.
“Maar de tijd is beperkt en gezien de actualiteit wil ik iets aanhalen dat goed samenvat voor welk soort land jij en het establishment dat je zo goed vertegenwoordigt staat in de vijf decennia dat je in het parlement zat. Meer bepaald wil ik het hebben over de arrestatie, internering en gevangenzetting van een kwetsbare zwangere tiener die abortus vroeg en hulp wilde.
“We weten nog maar weinig over de omstandigheden, maar dit weten we: een zwanger kind mag niet verplicht worden om zelf een kind te hebben. Een zwanger kind is wettelijk gezien een verkracht kind. De zwangere persoon weet zelf best hoe ze tegenover die zwangerschap staat. Premier, mensen in het land vergelijken deze schande met een aflevering van de TV-reeks ‘The Handmaid’s Tale.’
“Vijfentwintig jaar geleden protesteerde dit land tegen de opsluiting van een verkrachte tiener, maar het gebeurt vandaag nog steeds omdat je niets gedaan hebt om te vermijden dat het opnieuw zou gebeuren.
“De veel geprezen wet over de Bescherming van het Leven tijdens de Zwangerschap waarover jij en de Labour partij zo over opscheppen, maakt het voor mensen met zelfmoordneigingen onmogelijk om toegang te hebben tot abortus omdat ze door een inquisitie moeten. Hun gevoelens worden genegeerd en hun recht op autonomie over lichaam en geest wordt aan de kant geschoven. Dit gebeurde vorig jaar. We weten niet wat er met dit meisje gebeurde, of ze uiteindelijk abortus kreeg of als ze gedwongen zwanger bleef.
“Premier, we hebben een geschiedenis in dit land van het opsluiten van zwangere vrouwen en meisjes. We dachten dat dit tijdperk voorbij was, maar veel mensen zijn woedend over wat ze de afgelopen uren hoorden, met name dat een psychiater de macht heeft om naar eigen goeddunken te beslissen dat een meisje schuldig is aan de misdaad van niet zwanger te willen zijn.
“Het lijkt alsof de vraag naar abortus behandeld wordt als een ziekte waarvoor je opgesloten wordt. En niet enkel dat, premier, het ziet ernaar uit dat een rechter deze zaak heeft gehoord en een voogd toekende aan het meisje en, nu komt het, ook voor de foetus. Nu…”
Kamervoorzitter Seán Ó Fearghaíl: “Ik wil me niet moeien met de tussenkomst van leden vandaag. Maar ik vrees dat je je op een terrein begeeft dat totaal vreemd is aan de kwestie die hier vandaag wordt besproken.”
Ruth Coppinger: “Met de politieke erfenis van de premier?”
Seán Ó Fearghaíl: “Je hebt het over een specifieke zaak waarvan niemand hier de volledige informatie heeft.”
Ruth Coppinger: “Ok, dank u, voorzitter. Ik zal er rekening mee houden. Ik baseer me op de informatie die we hebben en veralgemeen. Er was dus niet alleen dat, premier, een rechter besliste in de zaak zoals ik al zei. Nu de premier verdwijnt, hoop ik dat zijn reactionaire beleid met hem verdwijnt. Dat de achterlijkheid die jongeren in dit land zoveel decennia werd opgelegd eveneens verdwijnt. Uw tijd is gekomen, hopelijk komt er nu een andere tijd.
“Het is logisch dat er zeker onder jongeren een verlangen naar een ander soort samenleving is. Tenslotte premier, hoop ik dat we een beweging zullen kennen die de scheiding tussen kerk en staat realiseert en het soort wetgeving waardoor mensen het recht hebben om zelf te beslissen. Hopelijk laat die beweging niet lang op zich wachten.
“We zullen wel horen wat je opvolger te zeggen heeft, maar ik zou mensen willen aanmoedigen om er zelf actief voor op te komen dat het gebeurt omdat we de mensen in dit parlement niet kunnen vertrouwen om ervoor te zorgen dat deze gevallen zich niet meer voordoen.”
-
Ierland: wetsvoorstel om verbod op abortus af te schaffen ingediend
Deze week diende Ruth Coppinger, verkozene van de Anti Austerity Alliance en lid van de Socialist Party, in het Iers parlement een wetsvoorstel in om het 8ste amendement op de grondwet in te trekken. Dat 8ste amendement bevat het verbod op abortus in Ierland. Een groeiende beweging in het land eist recht op toegang tot veilige en wettelijke abortus. Zoals in andere landen is er ook in Ierland een opmerkelijke beweging voor vrouwenrechten. Eerder dit jaar waren er 25.000 betogers in Dublin voor de afschaffing van het 8ste amendement. De afgelopen dagen zagen we ook opmerkelijke bewegingen van vrouwprotest in Polen, Argentinië en andere landen. Hieronder de video van Ruth Coppinger die in het parlement het wetsvoorstel over abortus verdedigt. -
Ierse parlementsleden roepen op tot solidariteit met Jeremy Corbyn
De socialistische verkozenen Ruth Coppinger en Paul Murphy namen het in het Iers parlement op voor Jeremy Corbyn tegen de poging van de aanhangers van Tony Blair om hem voetje te lichten. De twee Ierse linkse socialisten spraken zich uit tegen de poging tot coup binnen Labour en ze hadden het ook over de impact van de Brexit. -
Ierland. Massale afkeer tegen gevestigde partijen, dreiging van politieke crisis
“Zoals James Connolly honderd jaar geleden al zei, is het duidelijk dat “de tijd gepasseerd is om het kapitalisme op te lappen, het moet verdwijnen”. We hebben democratisch publiek bezit van en beheer van de rijkdom en middelen in de samenleving nodig als we de menselijke noden centraal willen en niet de winst.” Deze krachtige woorden van Ruth Coppinger van de Socialist Party en parlementslid van de Anti Austerity Alliance (AAA) komen uit de toespraak waarmee ze de socialist Richard Boyd Barrett voordroeg als kandidaat-premier. De volledige toespraak vind je onderaan dit artikel. De AAA kwam met het idee om een socialistische verkozene te nomineren om het belang van een onafhankelijk links alternatief in het pas verkozen Ierse parlement in de verf te zetten.Analyse door Cillian Gillespie en Ruth Coppinger
Net als alle andere genomineerde kandidaten had Boyd Barrett weinig kans om te winnen. Het feit dat er niet meteen een premier verkozen raakte – omdat er nog geen meerderheid is – zal aanleiding geven tot enkele weken van intensieve achterkamerpolitiek. De traditionele partijen zullen zoeken naar een regeringsvorm, wellicht om tot een regeling te komen tussen de twee traditionele partijen Fianna Fail en Fine Gael.
Het ‘tweeënhalf partijsysteem’
De uitgaande regering van Fine Gael en Labour kreeg rake klappen in de verkiezingen. De campagneslogan “Hou het herstel aan de gang” had een averechts effect op de grote meerderheid van de bevolking. Leidinggevende ministers van Fine Gael die gezien werden als het meest hardvochtig, zoals Alan Shatter en James Reilly, verloren hun zetels.
Het traditionele stelsel van “tweeënhalve partijen” komt aan zijn einde. De twee grote partijen, Fianna Fail en Fine Gael, komen samen niet meer aan 50% van de stemmen. Samen met Labour, de derde ‘halve’ partij in het “tweeënhalf partijsysteem”, komen ze nog aan 56%. Deze achteruitgang ligt in de lijn met een soortgelijk proces doorheen verschillende Europese landen waar er een scherpe ondermijning is van de steun voor partijen die geassocieerd worden met het besparingsbeleid.
Fine Gael modelleerde haar verkiezingscampagne naar de campagne van de conservatieve Torries in Groot-Brittannië vorig jaar. Er werd gehoopt het succes van de Tories te evenaren en terug aan de macht te komen. In een context van een groeiende huisvestingscrisis, stijgende huurprijzen, hypotheekschulden en meer dan 500 mensen die wachten op een bed in een ziekenhuis in januari, kon Fine Gael het idee dat het voor stabiliteit stond, tegenover een regering van de “chaos” zonder Fine Gael, maar moeilijk vestigen. Als het al een effect had, dan was dit net als bij de retoriek over het zogenaamde ‘herstel’ een omgekeerd effect.
Hoewel Fianna Fáil terrein terugwon, blijft dit het op één na slechtste resultaat ooit voor de partij. De partij haalt nog 25%, amper tien jaar geleden was dat nog 40%. Er waren twee factoren die bijdroegen aan de lichte vooruitgang van Fianna Fáil. Veel traditionele Fianna Fáil-kiezers die vorige keer hun stem “uitleenden” aan Fine Gael keerden terug naar Fianna Fáil, wat ook de achteruitgang van de Fine Gael deels verklaart.
Daarnaast probeerde Fianna Fáil zich tijdens de campagne een oppervlakkig ‘sociaaldemocratisch’ imago aan te meten. Partijleider Michael Martin had het over het ongelijke karakter van het Ierse herstel en stelde dat het nodig is om in de openbare diensten te investeren. De hypocrisie hiervan zou niemand mogen ontgaan. Op een vervormde manier probeerde Fianna Fáil in te spelen op de oppositie tegen het neoliberalisme, ook al voerde de partij eenzelfde koers toen ze zelf aan de macht was.
Voor Labour (de sociaaldemocratische partij) was het een rampzalige verkiezing waarin zowel de voorzitter als de ondervoorzitter van de partij met moeite en als laatste verkozen raakten in hun kiesdistrict. Labour werd het hardst gestraft voor het verraad. Van de 37 zetels in 2011 (een hoog resultaat dat omschreven werd als de ‘Gilmore Gale’, de ‘storm’ van toenmalig voorzitter Eamon Gilmore) blijven er nog amper 7 over. Procentueel viel Labour terug van 19,4% in 2011 tot 6,6%. De neergang van Labour plaatst de nood aan een echte linkerzijde op de agenda, een linkerzijde die breekt met de logica van besparingen en het kapitalisme.
Hoewel sommige resultaten contradictorisch zijn, is er een tendens naar links in de samenleving. Zo werd Renua, de nieuwe rechtse neoliberale partij die op erg veel steun kon rekenen bij de traditionele media, volledig van het politieke toneel geveegd.
Sinn Féin schuift op naar rechts
Sinn Fein behaalde 9 extra zetels. Maar met 13,8% van de stemmen, tegenover 9,9% in 2011, was dit niet de grote doorbraak die enkele maanden geleden voorspeld werd. Doorheen de campagne verwees Sinn Féin naar de enorme woede onder de slachtoffers van het besparingsbeleid. Maar tegelijk werden de economische parameters van het establishment aanvaard en beperkte Sinn Féin zich tot minimale hervormingen.
Het electoraal programma van Sinn Féin stelde voor om het minimumloon met 0,5 euro per uur te verhogen. Er werd ook voorgesteld om 100.000 sociale woningen te bouwen tegen 2030, terwijl er nu al 130.000 gezinnen op de wachtlijsten staan. In het debat rond de fiscale ruimte voor de volgende regering, was Sinn Féin er als de kippen bij om het ‘verantwoordelijke’ karakter van de partij te benadrukken voor het kapitalistische establishment. Sinn Féin verklaarde dat het slechts 20% van de sinds 2009 doorgevoerde besparingen zou terugdraaien over de hele regeerperiode van de volgende regering. Er werd met geen woord gerept over progressieve belastingen of het belasten van de megawinsten van multinationals, ook niet over de 17 miljard euro onbetaalde belastingen die Apple de Ierse staat verschuldigd is. Deze matiging in haar aanpak maakte dat Sinn Féin niet aantrekkelijk was voor de werkenden die naar links opschoven en zich scherper tegen het establishment keerden.
De AAA schoof een radicaal programma voor verandering naar voor en beargumenteerde tijdens de campagne de nood aan een nieuwe partij om de gediscrediteerde besparingspartij Labour te vervangen en om mee de basis te leggen voor een echte linkse regering. In ons eerste pamflet schreven we: “Labour is niet langer de partij van Connolly, Larkin of de arbeidersklasse. Geen enkele van de grote partijen vertegenwoordigt ons. Jammer genoeg lijkt Sinn Féin bereid om Fianna Fáil en Labour terug aan de macht te brengen. De AAA verdedigt de oprichting van een nieuwe politieke beweging voor de werkende mensen. Na de verkiezingen wil de AAA met alle oprechte linkse krachten spreken om te zien of een echte linkse regering, die de samenleving beheert voor de menselijke noden en niet de winst, kan gevormd worden.”
AAA-PBP
Met een verdubbeling van de parlementaire vertegenwoordiging naar zes zetels en 3,9% van het nationale stemmenaantal deed het kartel Anti Austerity Alliance – People Before Profit het uitstekend. Jammer genoeg miste de AAA op een haar na nog een zetel in Limerick waar SP-lid Cian Prendiville 278 stemmen tekort kwam om Jan O’Sullivan van Labour te verslaan. Naast Ruth Coppinger en Paul Murphy die opnieuw verkozen raakten, behaalde de AAA ook haar eerste zetel buiten Dublin met SP-lid Mick Barry in Cork North Central. Een dergelijke doorbraak in de tweede grootste stad van het land is een belangrijke stap vooruit voor de AAA.
In de 13 kiesdistricten waar de AAA opkwam, haalden we 6% van de stemmen. We haalden ook respectabele resultaten in districten waar we slechts beperkte campagnes konden voeren met kandidaten die voor het eerst deelnamen. Diana O’Dwyer in Dublin Central en Fiona Ryan in Cork South Central behaalden respectief 721 (3%) en 937 (1,7%) eerste voorkeursstemmen.
In beide campagnes was het schrappen van het 8ste amendement (een amendement in de Ierse grondwet waarmee abortus in alle omstandigheden illegaal gemaakt wordt in Ierland) een centraal thema. De campagnes kwamen op voor het recht op vrije keuze voor vrouwen. Deze eisen stonden centraal op de verkiezingsaffiches. De stemmen voor beide kandidaten weerspiegelen de groeiende vraag naar het recht op abortus in Ierland. Een opiniepeiling van de Irish Times een week voor de verkiezingen gaf aan dat 64% voorstander is van het schrappen van het 8ste amendement. Een nog recentere peiling van Amnesty / Red C gaf aan dat 74% voorstander is van een referendum hierover.
Grote coalitie van Fianna Fáil en Fine Gael?
Fianna Fáil en Fine Gael staan onder druk om hun niet-bestaande verschillen op te bergen en een regering te vormen. Maar dat is niet naar de zin van een groot deel van het establishment dat bang is voor de groei van Sinn Féin en de linkerzijde die zou volgen op zulke ongeziene coalitie. Als de coalitie er zou komen en er wordt verder gegaan met hetzelfde besparingsbeleid dan zou er ongetwijfeld een reactie komen van de werkenden en de slachtoffers van dit beleid. Als er geen akkoord bereikt kan worden tussen Fianna Fáil en Fine Gael is het niet uitgesloten dat die eerste zal proberen om een coalitie te vormen met Sinn Féin en andere kleinere partijen of onafhankelijken.
Boycot waterbelasting verder opbouwen!
Gelijk welke regering aan de macht komt, de kwestie van de waterbelasting zal op de agenda staan. Fianna Fáil beloofde om “Irish Water af te schaffen” (Irish Water is het openbaar nutsbedrijf dat recent werd opgezet om het waternet te beheren en de nieuwe waterbelasting te heffen) en staat nu onder druk om de waterbelasting op te schorten. Zelfs Fine Gael kan niet eenvoudigweg doorgaan met dit gehate fiasco. De verkiezingsresultaten zijn een aanmoediging voor de niet-betalingscampagne. De beweging tegen de waterbelasting moet nu mobiliseren om te eisen dat de volgende regering de waterbelasting effectief schrapt. Het is mogelijk om nu een overwinning hierrond te boeken.
Alleen al het feit dat er gesproken werd over een mogelijke afschaffing van de waterbelasting versterkt de boycot ervan. Er komen verslagen van mensen die hun domiciliëring opgezegd hebben. De Socialist Party en de AAA hebben hier van bij het begin voor gepleit. In tegenstelling tot Sinn Féin stelden we dat massale niet-betaling van cruciaal belang was om de waterbelasting weg te krijgen. Er is nu een mooie kans om de niet-betalingscampagne te versterken en de waterbelasting een vernietigende klap toe te brengen, los van de intenties van Fianna Fáil of Fine Gael bij een regeerakkoord. Het zou meteen ook andere bewegingen versterken, onder meer tegen de besparingen, lage lonen, … De stakende tramchauffeurs van Dublin die volharden, geven aan wat het potentieel is voor nieuwe strijdbewegingen op de werkvloer. Steeds meer werkenden eisen ook hun deel van het herstel op.
Hoop op echte verandering
Veel mensen hopen op echte verandering. Dit kwam niet volledig tot uiting in de verkiezingsresultaten. Naast stemmen is het nodig dat mensen actief betrokken raken in politiek en politiek geladen kwesties. Dat gebeurde gedeeltelijk in de beweging rond de waterbelasting en de campagne rond het referendum voor het homohuwelijk in 2015. We hebben een nieuwe partij nodig om Labour te vervangen, een partij die uitdrukking geeft aan de aspiraties voor echte verandering en die werkende mensen kan betrekken in politieke activiteit. De volledige echte linkerzijde zou een plaats moeten kunnen vinden in die partij. De parlementaire groep van AAA-PBP kan een doorslaggevende rol spelen voor de linkerzijde in het parlement door duidelijke posities te beargumenteren rond de onafhankelijkheid van de linkerzijde en rond het aanwenden van de rijkdom van de samenleving om een einde te maken aan alle besparingen. Door een kandidaat te nomineren voor premier heeft AAA-PBP gepoogd om de te benadrukken dat er een linkerzijde nodig is die onafhankelijk is van alle gevestigde partijen, inclusief Sinn Féin.
De groep kan de druk opvoeren om onrechtvaardige besparingsbelastingen af te schaffen, een openbaar programma voor de bouw van sociale woningen te lanceren en te herinvesteren in openbare diensten. Het kan ook een leidinggevende kracht zijn voor sociale vooruitgang en voor het schrappen van het 8ste amendement. De groep moet ook proberen om steun te winnen om de rijkdom en middelen in de samenleving onder democratisch publiek bezit en controle te brengen.
De Socialist Party zal blijven werken binnen de AAA en de nieuwe parlementaire groep om zo te vechten voor een linkse regering. Onze verkozen leden, Ruth Coppinger, Paul Murphy en Mick Barry, zullen strijdbewegingen van de arbeidersklasse, jongeren en vrouwen in de Ierse samenleving steunen en hun eisen articuleren. Tegelijk zullen ze pleiten voor een socialistisch alternatief op het rotte kapitalistische establishment.
[divider]
Toespraak van Ruth Coppinger om Richard Boyd Barrett TD als kandidaat-premier te nomineren
Anti-Austerity Alliance-People Before Profit wil graag een socialistische kandidaat nomineren voor de positie van premier. Terwijl de 100-jarige herdenking van de paasopstand, waar we veel over zullen horen in de komende weken, dichterbij komt, is het duidelijk dat we in een erg onrechtvaardige samenleving leven waarin immense rijkdom geconcentreerd is in de handen van een kleine minderheid terwijl de levensstandaard van de overgrote meerderheid in vrije val is. Er raast een gezondheids- en een huisvestingscrisis en er wordt een poging ondernomen om van water een verhandelbaar goed te maken, klaar om geprivatiseerd te worden en verkocht te worden voor winst. Tot de dag van vandaag blijft de kerk vervlochten met de staat en worden vrouwen hun burgerrechten op abortus ontzegd. Het is duidelijk, zoals James Connolly honderd jaar geleden al zei, dat “de tijd gepasseerd is om het kapitalisme op te lappen, het moet verdwijnen”. We hebben democratisch publiek bezit van en beheer van de rijkdom en middelen in de samenleving nodig als we de menselijke noden centraal willen en niet de winst. We hebben een scheiding nodig tussen kerk en staat.
Vandaag zullen wij niet stemmen voor de tweelingskandidaten van de twee partijen die een besparingsbeleid opleggen aan dit land, noch kunnen we een kandidaat steunen van een partij die beweert een vriend te zijn van de gewone mensen terwijl ze een besparingsbeleid voert in Noord-Ierland en gebaseerd is op maar één deel van de gemeenschap daar. Alle drie de voorgestelde kandidaten aanvaarden de kruimels van de ‘fiscale ruimte’ en kunnen dus niet de echte verandering leveren die nodig is voor de meerderheid van de samenleving. We hebben een onmiddellijke afschaffing van de waterbelasting, die duidelijk is afgewezen door de meerderheid van het electoraat, nodig. Wij steunen de boycot en roepen op ze verder uit te breiden om zeker te zijn dat deze belasting begraven raakt terwijl de twee partijen twijfelen over al dan niet afschaffen. Noch kunnen we nog langer wachten op een openbaar huisvestingsprogramma en voor het omvormen van NAMA tot een agentschap voor betaalbaar wonen, stappen die de vorige regering weigerde te nemen. We moeten een einde maken aan de 32 jaar durende hypocrisie van het 8ste amendement en vrouwen het recht geven om zelf te beslissen in alle gevallen en niet enkel in een klein aantal. Om onze openbare diensten te financieren moeten we een einde maken aan het gebruik van ons land als een belastingparadijs en controle verwerven over de rijkdom van de 1%. James Connolly wilde het systeem veranderen en wij zijn akkoord met hem. Zestien dagen voor de paasopstand schetste Connolly wie Ierland zou veranderen en in wiens belang. Hij schreef in de pagina’s van ‘The Workers’ Republic’:
“Niet de geld-knijpende huisjesmelker; niet de zwetende, op winst beluste kapitalist; niet de strakke, glibberige advocaat; niet de zich prostituerende persman – ingehuurde leugenaars van de vijand. Niet dit zijn de Ieren waarvan de toekomst afhangt. Niet hen, maar de Ierse arbeidersklasse, is het enige zekere fundament waarop een vrije natie kan gebouwd worden.”
De kandidaat van de socialistische linkerzijde zal de positie van premier vandaag niet binnenhalen, maar door deel te nemen maken we onze intentie duidelijk aan dit parlement. We hebben de intentie een sterke, onafhankelijke stem voor de werkenden te zijn. We nodigen iedereen die echte verandering wil in dit land uit om politiek actief te worden en om bij ons aan te sluiten en te helpen bouwen aan een nieuwe massapartij van de werkende mensen om zo eindelijk de compleet gediscrediteerde Labour Party te vervangen, een partij van en voor werkende mensen en voor een samenleving onder beheer en bestuur van werkende mensen in het belang van de meerderheid. Daarom nomineer ik parlementslid Richard Boyd Barrett voor de positie van premier van het 32ste Parlement.
-
Ierland: uitstekend resultaat voor radicale linkerzijde
Ruth Coppinger, Paul Murphy en Mick Barry verkozen
Als onderdeel van de linkse alliantie Anti-Austerity Alliance/People Before Profit zijn drie leden van onze Ierse zusterorganisatie verkozen in het parlement. De alliantie zelf staat op 5 verkozenen, een zesde zetel is waarschijnlijk. 7 zetels voor AAA/PBP wordt heel moeilijk, dat aantal is vereist voor het vormen van een parlementaire fractie met extra spreektijd en middelen.
De regeringspartijen kregen zware klappen, maar ook de rechtse oppositiepartij Fianna Fial slaagde er niet in om sterk terug te komen, het establishment beleefde een zware dag. Wie dacht dat de Ierse bevolking het besparingsbeleid zomaar slikt, vergist zich.
De radicale linkerzijde van AAA/PBP deed het erg goed en haalt nationaal 4% van de stemmen. Bij de vorige verkiezingen kwamen de Socialist Party (dat aan de basis van AAA ligt) en People Before Profit afzonderlijk op en haalden ze samen 2,2%. Met 4% doet radicaal-links het bijna even goed als Labour dat nog 6,6% haalt (tegenover 19% in 2011). Labour zat in een regering met Fine Gael. Die partij blijft nipt de grootste met 25%. De twee traditionele partijen FG en FF halen samen net geen 50%, een historisch lage score. Labour heeft als derde partner die regelmatig scoort zware klappen gekregen. Sinn Fein haalt 13%.
AAA/PBP scoort uitstekend in Dublin waar het uiteindelijk wellicht 5 verkozenen zal hebben: twee voor de AAA en 3 voor PBP. Voor het eerst haalt radicaal-links ook buiten Dublin een zetel: Mick Barry raakt verkozen in Cork North Central. Ook in Limerick kwam Cian Prendiville (AAA) dicht bij een zetel. People Before Profit haalde zetels in Dún Laoghaire (Richard Boyd-Barrett), Dublin Mid West (Gino Kelly) en wellicht ook in Dublin South Central (Brid Smith). In dat laatste district is er vandaag een hertelling omdat het resultaat erg nipt is met 35 stemmen verschil.
Er werd nationaal uitgekeken naar Dublin West waar twee ministers kandidaat waren: Leo Varadkar (FG) en de gehate vicepremier Joan Burton (Labour). Dit is ook het kiesdistrict waar Joe Higgins van de Socialist Party jarenlang verkozen was maar nu niet meer opkwam. Er was een nek-aan-nek race waarbij Ruth Coppinger (AAA) uiteindelijk de tweede zetel na Varadkar binnenhaalde voor een rechtse kandidaat van FF en Joan Burton.
In Dublin South West haalden de twee kandidaten van de AAA 18,2% van de stemmen, waardoor de AAA hier de tweede partij is na FG en ruim groter dan Labour dat nog 6,5% overhoudt in wat vroeger een bastion voor de partij was. Paul Murphy raakte herkozen als een van de kandidaten met het hoogste aantal stemmen. De tweede kandidaat van AAA, Sandra Fay, haalde eveneens een uitstekend resultaat.
Paul Murphy is op 9 april in ons land. Hij spreekt dan op Socialisme 2016. Na de telling verklaarde Paul Murphy: “Bedankt aan de 12.000 mensen die hun eerste voorkeurstem aan Sandra Fay en mezelf gaven, dit was 18,2% van de kiezers. Het is een ongelofelijk goed resultaat. We wonnen de eerste zetel van Dublin South West en slaagden erin om onze basis in het district uit te bouwen, we hebben een radicale en consequente linkerzijde uitgebouwd in Dublin South West.
“We zagen dit al in onze campagne waarin meer dna 140 mensen betrokken waren en aan het aantal activiteiten van onderuit. Maar ook in de resultaten zien we de verandering. We zijn doorheen het kiesdistrict de tweede partij, in de arbeiderswijken van Tallaght zijn we veruit de grootste partij. We hebben dit opgebouwd met een intensieve campagne, we probeerden de mensen het vertrouwen te geven dat ze samen moeten opkomen voor verandering. We hebben steun gekregen op basis van een principieel standpunt waarbij we een coalitie met FF/FG en Labour uitsloten omdat we weten dat dit niet tot echte verandering zou leiden en omdat we niet bereid zijn om het besparingsbeleid op lokaal of nationaal niveau mee te beheren.
“Toen ik anderhalf jaar geleden verkozen raakte in een tussentijdse verkiezing, was dit grotendeels een proteststem tegen de waterbelasting en een steun voor de boycot van die taks. Nu gaat het om veel meer dan dat – een eis voor een herstel voor de 99%, een stopzetting van het besparingsbeleid, investeringen in gezondheidszorg, onderwijs, tegen lage lonen en nulurencontracten. We zien de basis voor een bredere beweging voor een samenleving waarin de noden van de mensen centraal staan en niet de winsten, een samenleving waarin de 99% de macht overnemen van de 1% en dit op basis van gelijkheid, kortom een socialistische verandering.
“Minister Alan Kelly zal mogelijk niet terugkeren. Maar zijn waterbelasting is er nog en de beweging ertegen ook. We toonden het vorig weekend nog met een massale betoging in Dublin. We tonen het ook met de aanhoudende boycot. We moeten nu het vertrouwen hebben dat we kunnen winnen. Welke regering er ook wordt gevormd, er zal sowieso beroep moeten gedaan worden op krachten die zich tegen de waterbelasting uitspraken als gevolg van de druk van onze beweging. De beste manier om ervoor te zorgen dat de volgende regering de gemaakte beloften ook effectief nakomt, is door de boycot verder te zetten.
“Een overwinning op de waterbelasting zal het proces van politieke revolutie versnellen. Het zal de mensen het vertrouwen geven dat het mogelijk is om te mobiliseren voor de verandering die we nodig hebben.
“Het politieke establishment kreeg een zware slag. Labour is bijna volledig van de kaart geveegd en er is een historisch laag resultaat voor FG, FF en Labour samen. Hun stelsel van twee en een halve partijen is niet meer. Aan ons om een nieuw politiek systeem op te bouwen met een massale linkerzijde en een socialistische partij die een linkse anti-besparingsregering kan vormen.”
