Tag: Nieuw-Zeeland

Op 15 maart was er een brutale terroristische aanslag op twee moskeeën in de stad Christchurch in Nieuw-Zeeland. Er vielen 50 doden en tientallen gewonden. Duizenden mensen namen deel aan solidariteitsacties en wakes om hun respect voor de slachtoffers te tonen. Deze acties waarbij mensen samen opkomen tegen racisme en terrorisme toont de beste kant van de menselijke solidariteit.

Reactie door de Socialist Party in Australië

Het is begrijpelijk dat veel mensen nog steeds proberen te begrijpen hoe iemand zulke verachtelijke racistische opvattingen kan verdedigen en hoe het mogelijk was dat niemand opmerkte dat de dader een massamoord aan het voorbereiden was. De motieven voor de aanslag beginnen ondertussen duidelijk te worden.

We weten dat de dader, Brenton Tarrant, is Australië geboren is en extreemrechtse standpunten innam. Hij schreef een manifest waarin gepleit werd voor genocidaal geweld, onder meer tegen moslims.

Extreemrechtse internetfora en chatgroepen versterken deze haat, maar de basis ervoor werd jarenlang gelegd door het politieke establishment en de gevestigde media. De afgelopen jaren was er een sterke toename van rechtse racistische retoriek tegen moslims, maar het demoniseren van moslims is niet nieuw. Sinds september 2001 werden moslims meedogenloos als zondebok gebruikt door de gevestigde media en rechtse politici.

Dit beperkt zich niet tot figuren als senator Fraser Anning, die op de aanslag reageerde met een vreselijk geval van victim-blaming: hij suggereerde dat de migratie van moslims tot geweld aanzet. Of Pauline Hanson die de islam vergeleek met een ziekte waartegen de blanke Australiërs zich moeten inenten. Beide grote partijen in Australië gebruiken racisme en islamofobie om stemmen te winnen en de werkende klasse te verdelen, zodat geen eengemaakt verzet mogelijk is tegen de besparingen, oorlogen en antidemocratische wetten.

Scott Morrison was een pionier in het gebruik van racisme als politiek instrument. Hij en Peter Dutton beweerden dat de Australische regering geen gezondheidszorg aan vluchtelingen kon aanbieden zonder te besparen op de zorg aan Australische burgers. Morrison populariseerde de slogan ‘stop de boten’. In 2011 drong hij erop aan dat zijn partij de bezorgdheid rond “moslim migratie” sterker zou uitspelen in de kiescampagne.

De Labor Party is niet beter. De sociaaldemocraten waren het eens met zowat elke racistisch voorstel rond vluchtelingen en soms gingen ze zelfs nog een stap verder.  Zo werd de ‘Pacific solution’ door Labor ingevoerd waardoor vluchtelingen niet op Australië zelf worden opgevangen. Er was steun voor imperialistische oorlogen in het Midden-Oosten en voor zogenaamde ‘antiterreurwetten’ die vooral moslims demoniseren.

In Nieuw-Zeeland zit de sociaaldemocratische Labour Party van Jacinda Ardern zelfs in een coalitie met de rechtse populistische partij New Zealand First. Die partij is voorstander van een volledige migratiestop uit moslimlanden, wat doet denken aan de standpunten van Tarrant maar uiteraard ook die van de Amerikaanse president Trump.

De verklaringen van Ardern tegen racisme en het feit dat ze onmiddellijk sprak over een terroristische aanslag, zijn positief. Maar haar partij is niet consistent in verzet tegen haatzaaiers en politici die verdelend racisme promoten.

De massamedia spelen eveneens een rol. In 2017 waren de kranten van Murdoch goed voor meer dan 2.500 artikels die negatief berichtten over de islam. De standpunten van de terrorist van Christchurch zijn afschuwelijk, maar bouwen verder op wat aanvaardbaar is voor de gevestigde media in Nieuw-Zeeland, Australië en een groot deel van de wereld. De geschiedenis zal niet mals oordelen over de politici of mediamagnaten die hun stemmenaantal of zakenomzet probeerden op te drijven door racisme te stimuleren.

We kunnen niet vertrouwen op de huidige gevestigde politici om stappen vooruit te zetten na deze tragische aanslag. Ze steunen allemaal het systeem dat tot deze haat leidt. Diegenen die de rijkdom bezitten en controleren onder het kapitalisme vormen een minderheid die er alles aan doet om de meerderheid verdeeld te houden. Racisme en islamofobie zijn slechts enkele van de instrumenten die daarvoor gebruikt worden, naast onder meer seksisme en homofobie.

Naast het betreuren van de slachtoffers van deze afschuwelijke aanslag, moeten we alle verdelende ideeën verwerpen. Laten we opkomen voor bewegingen van gewone mensen die solidair zijn met onderdrukten en bewegingen die ingaan tegen diegenen die voordeel halen uit ongelijkheid en verdeeldheid.

De beste manier om terrorisme te bestrijden is door ons te richten tegen het systeem dat racisme in de hand werkt. Laten we strijden voor een democratisch socialistisch alternatief waarin de meerderheid van de bevolking het bezit en de controle van de rijkdom in de samenleving in handen heeft, zodat we eindelijk een einde maken aan uitbuiting en onderdrukking.