Your cart is currently empty!
Tag: Mick Barry
-
Historische verkiezingen in Ierland, maar hoe kan er echte verandering komen?
Mick Barry werd herverkozen in Cork North Central Gevestigde partijen afgestraft. Mick Barry van Socialist Party herverkozen
Verklaring van de Socialist Party
De Ierse verkiezingen van afgelopen weekend waren historisch. Het was pas de tweede keer dat de resultaten van de traditionele partijen Fianna Fáil en Fine Gael samen onder de 50% kwamen. In 2016 was dit de eerste keer, toen de twee partijen samen 49,8% behaalden. Nu daalde dit verder tot 43,4%, een historisch dieptepunt.
De verkiezing ontvouwde zich rond de wens van onderaf voor “echte verandering”. Er was het algemene begrip dat dit enkel kon door Fianna Fáil of Fine Gael af te wijzen.
Sinn Féin was de winnaar en kreeg met 24,53% het grootste deel van de stemmen, maar Fianna Fáil won de meeste zetels. Dit komt onder meer omdat Sinn Féin niet voldoende kandidaten had om volledig te profiteren van de forse electorale vooruitgang.
Stem voor echte verandering
Het resultaat van de verkiezingen is ongekend, maar of er nu ‘echte verandering’ komt in de zin van verandering in het leven van de werkenden, het stoppen van de grote economische ongelijkheid of ernstige maatregelen om de klimaatverandering aan te pakken, is uiteraard niet zo zeker. Zal Sinn Féin (SF) het geboden platform gebruiken om in te gaan tegen niet alleen de gevestigde partijen van het Ierse kapitalisme maar ook tegen het systeem zelf?
Als SF (en de Groenen) een coalitie met Fianna Fáil en Fine Gael zouden uitsluiten, zou het een sterke impuls vormen voor het creëren van een actieve beweging van vakbondsmensen, werkenden in het algemeen, maar vooral ook jongeren, om de samenleving echt te veranderen. Wij denken dat SF en de Groenen deze koers moeten volgen.
Beide partijen hebben zich echter bereid verklaard om een coalitie aan te gaan met Fianna Fáil of Fine Gael. Als dat gebeurt, zouden zij er verantwoordelijk voor zijn dat de hoop en de verwachtingen van de mensen die voor verandering stemden, in een doodlopend straatje van teleurstelling terechtkomen. De belangrijkste rol van Fianna Féil en Fine Gael is immers om de belangen van de bedrijven en de superrijken te beschermen. We merken ook op dat Sinn Féin heeft gezegd dat het geen rode lijnen heeft en dat alle voorstellen die het bij de verkiezingen heeft gedaan onderhandelbaar zijn. Daarnaast is SF aan de macht in Noord-Ierland, waar het een beleid voert dat ingaat tegen de belangen van de werkende mensen.
Moeilijke context
Solidarity, waarin de Socialist Party actief is, kwam op in negen kiesdistricten: Dublin Fingal met Terry Kelleher; Dublin Bay North met Michael O’Brien; Dublin Central met Rita Harrold; Dublin South West met Sandra Fay; Longford/Westmeath met Dom Parker; Galway West met Conor Burke en Limerick City met Mary Cahillane. We hebben echter vooral geprobeerd onze twee zittende parlementsleden, Mick Barry in Cork North Central en Ruth Coppinger in Dublin West, te herverkiezen. We maakten deel uit van een bredere alliantie, Solidarity-People Before Profit.
In de campagne was er een stemming voor verandering, wat zich vooral weerspiegelde in een sterke vooruitgang voor Sinn Féin, de grootste politieke kracht die niet gezien wordt als deel van het establishment. Toch was de algemene context voor ons moeilijk en aanzienlijk anders dan in 2016.
In 2016 vonden de verkiezingen plaats vlak na een massabeweging tegen de nieuwe watertaks. Wij speelde een belangrijke rol in het ontwikkelen van dat protest en dit vestigde het vertrouwen van veel mensen. Sindsdien was er een veel beperkte betrokkenheid in strijd, met uitzondering van de strijd voor de afschaffing van het verbod op abortus in 2018. Het maakte dat deze verkiezingen moeilijker waren voor diegenen die hun politieke interventie baseren op het opbouwen van actieve campagnes en het betrekken van mensen daarin.
De resultaten
We zijn blij dat Mick Barry werd herkozen in Cork North Central. We voerden een zeer sterke en levendige campagne, die op veel gebieden positief werd ontvangen en nieuwe steun kreeg. Mick doorstond een enorme druk van Sinn Féin, dat 26,7% van de eerste voorkeurstem kreeg (meer dan een verdubbeling tegenover 2016), en won de laatste zetel in het district. Mick is een briljante socialistische stem en vertegenwoordiger van de werkenden. Hij zal een krachtige impact blijven maken en een spreekbuis voor de arbeidersklasse zijn in het parlement.
We zijn erg teleurgesteld dat Ruth Coppinger een paar honderd stemmen tekort kwam om herverkozen te worden in Dublin West. De strijd in dit kiesdistrict was een van de meest moeilijkste in het land. Er was de opgang van Sinn Féin, dat 28% haalde (opnieuw het dubbele van 2016). Daarnaast hebben de Groenen een langere termijn stijging gehad, van 4% in het kiesdistrict in 2016 naar meer dan 11% dit keer. In deze uiterst moeilijke context, aangevuld met het feit dat we het moesten opnemen tegen de Taoiseach (premier), was het voor Ruth een ongelooflijk sterke prestatie om 10% van de stemmen te halen. Helaas was dat deze keer iets te weinig. Ongetwijfeld zal Ruth zich blijven inzetten voor de belangen van de arbeiders, de vrouwen en de planeet, zoals ze dit altijd al heeft gedaan.
Onze teleurstelling wordt gedeeld door veel mensen in Dublin West en daarbuiten, onder meer (maar niet alleen) door vrouwen die beseffen welke rol Ruth heeft gespeeld in de vrouwenstrijd. Er komen veel berichten van steun en solidariteit. Toen de zetel van Ruth dreigde verloren te gaan, twitterde een vrouw: “Het zal een grote schande zijn als Ruth Coppinger haar zetel niet behoudt. Deze vrouw is het gezicht van zoveel verandering en een absoluut icoon voor jonge vrouwen in de politiek. Ik hoop dat ze trots is op wat ze bereikt heeft in haar termijn als parlementslid. Ik aanbid haar met heel mijn hart en zal in opstand komen als ze haar zetel kwijtspeelt.”
De zaken duidelijk stellen
We bedanken alle leden van de Socialist Party die met zeer beperkte middelen opkwamen namens Solidarity. Het was niet gemakkelijk om kandidaat te zijn en we stellen de bereidheid van onze leden zeer op prijs. We willen in het bijzonder ingaan op de kandidatuur van Sandra Fay in Dublin South West. Onze kandidatuur daar werd ten onrechte bekritiseerd als negatief voor de kansen van Paul Murphy om herkozen te worden.
Solidarity en de Socialist Party hadden het volste recht om zich hier kandidaat te stellen, in een district waar we al bijna 25 jaar steeds kandidaten hadden bij verkiezingen. We werden er geconfronteerd met het vertrek van ons parlementslid uit de partij, terwijl hij voor zijn positie profiteerde van de basis die de partij er de afgelopen decennia had opgebouwd en van het harde werk van veel leden om hem gekozen en vervolgens herkozen te krijgen. We hadden het volste recht om een kandidaat op te stellen en hadden bovendien de mogelijkheid om dit te doen zonder de kansen van Paul Murphy wezenlijk te beïnvloeden als onderdeel van het specifieke kiesstelsel.
Toen Sandra op 3.696 stemmen uit de strijd verdween, was er een massale overdracht van meer dan 2.400 stemmen naar Paul Murphy. (In het Ierse stelsel wordt niet enkel een eerste voorkeurstem gegeven, maar kunnen ook tweede, derde, … voorkeurstemmen worden uitgebracht die in rekening worden gebracht bij de eliminatie van een kandidaat). We hopen dat diegenen die ten onrechte kritiek gaven op onze beslissing om op te komen nu zullen erkennen dat er geen inhoudelijke basis was voor deze kritieken of aanvallen.
We feliciteren de andere linkse parlementsleden van Solidarity-People Before Profit die herverkozen werden: Richard Boyd Barrett, Brid Smith, Gino Kelly en Paul Murphy, naast andere linkse verkozenen zoals Joan Collins en Thomas Pringle.
Solidarity en de Socialist Party zullen blijven proberen om werkende mensen en jongeren te helpen zich te organiseren en te strijden voor echte socialistische verandering. Zoals we altijd hebben gesteld, en vanwege de klimaatveranderingscrisis wordt het steeds duidelijker, is democratisch publiek eigendom en planning van de belangrijkste rijkdom en economische middelen door de werkende mensen de enige oplossing voor de hardnekkige problemen van de kapitalistische samenleving.
Regeringsvorming – geen coalitie met FF of FG
Het niet aangaan van een coalitie met Fianna Fáil of Fine Gael moet niet alleen worden gezien als een voorkeursoptie, want dat betekent dat er omstandigheden zijn waarin het goed zou zijn als Sinn Féin met een van beide in de regering zou gaan.
Wij zijn van mening dat Sinn Féin, maar ook de Groenen, een coalitie met Fianna Fáil of Fine Gael categorisch moeten uitsluiten. Werkende mensen verliezen daar niets bij, want elke regering die Fianna Fáil of Fine Gael erbij betrekt, zou niet in staat zijn om de echte en betekenisvolle verandering te bewerkstelligen die mensen nodig hebben en zou in plaats daarvan een teleurstelling blijken te zijn. Het enige doel van deze twee partijen is het in stand houden van de kapitalistische economie en de staat die de superrijken en grote bedrijven bevoordeelt.
Het is gepast om de diepe teleurstelling te herdenken die volgde toen Labour in 1992 en opnieuw in 2011 een enorme stem kreeg op basis van de belofte van verandering en vervolgens Fianna Fáil, en meer erna Fine Gael, weer aan de macht bracht. In 1992 haalde Labour 19,3% van de stemmen en 33 zetels, en in 2011 19,4% en 37 zetels.
Het uitsluiten van een coalitie met één van de twee gevestigde partijen betekent niet dat er onvermijdelijk nieuwe verkiezingen komen. Er zijn onafhankelijken en partijen die samen tot een soort regeerakkoord kunnen komen.
Er wordt gesproken over de mogelijkheid van een coalitie zonder Fianna Fáil of Fine Gael, maar met bijna iedereen anders. We begrijpen dat dit aantrekkelijk is voor veel mensen, maar het zou moeilijk te realiseren zijn omdat sommige partijen en onafhankelijke verkozenen liever met Fianna Fáil of Fine Gael in zee zouden gaan.
De Socialist Party is van mening dat het juist is om te discussiëren met elke partij die echte verandering wil en die serieus wil strijden voor de belangen van de gewone werkende mensen en de jongeren, en wij zijn bereid om dat te doen.
De basis voor echte verandering
In dergelijke discussies, ook met betrekking tot een alternatieve regering, stellen we dat er een verbintenis moet worden aangegaan met betrekking tot specifieke zaken, maar ook met betrekking tot het algemene fundamentele beleid.
We zeggen dat de staat onmiddellijk moet overgaan tot de bouw van 100.000 betaalbare woningen om deze te huren of te kopen; een minimumloon van 15 euro moet invoeren en het recht van werkenden om zich te laten vertegenwoordigen door de vakbond van hun keuze in de wet moet vastleggen; massaal moet investeren om goede openbare diensten op te zetten en een einde moet maken aan alle vormen van privatisering die de openbare diensten hebben ondermijnd, onder meer op het gebied van de gezondheidszorg; kerk en staat te scheiden; te stellen dat echte eenheid tussen de werkende mensen in het noorden maar ook tussen het noorden en het zuiden, gebaseerd op onze gemeenschappelijke belangen als mensen van de werkende klasse, van cruciaal belang is en zich zou verzetten tegen benaderingen of beleid dat een gevaarlijke sektarische verdeeldheid, potentieel geweld of enige vorm van dwang van een van beide gemeenschappen zou aanwakkeren.
Cruciaal is dat we, om echte verandering te ondersteunen, moeten breken met de kapitalistische economie door middel van de democratische publieke controle en het eigendom van de belangrijkste rijkdom en economische middelen. Dit is van essentieel belang om de belangrijkste problemen van de samenleving aan te pakken.
Als de contouren van een alternatieve regering zouden worden samengebracht, zouden we stellen dat de linkse en socialistische parlementsleden de bovenstaande aanpak als uitgangspunt moeten nemen. Als deze veranderingen niet worden overeengekomen, zou zo’n alternatieve regering overgeleverd zijn aan de genade van de gevestigde kapitalistische economische belangen die momenteel de economie beheersen en die hun economische macht zouden gebruiken om echte veranderingen tegen te houden. De linkse en socialistische parlementsleden moeten niet instemmen met een aanpak waarvan zij denken dat die geen resultaten oplevert voor de gewone werkenden, maar moeten zich blijven organiseren en bouwen aan een echte linkse, socialistische regering.
Een regering van verandering toelaten
We willen echter heel duidelijk stellen dat als er een keuze was tussen een regering zonder Fianna Fáil of Fine Gael en een regering die gedomineerd wordt door Fianna Fáil en Fine Gael, we ervoor zouden pleiten dat linkse en socialistische parlementsleden stemmen om de nieuwe regering aan de macht te laten komen, zonder er zelf deel van uit te maken. Op die manier zullen de gewone mensen in de praktijk zien welke aanpak en welk beleid de nieuwe regering uitvoert, en het zal onze taak zijn om hen ter verantwoording te roepen voor de belofte van echte verandering en over te gaan tot het organiseren van werkenden, vrouwen en jongeren om de strijd voor echte verandering voort te zetten. Het potentieel om van onderaf te strijden voor verandering werd in de campagne zelf geïllustreerd door het massale protest van het personeel in de kinderopvang, de staking van de leraren en de voortdurende woede over de pensioenkwestie.
Wat er ook gebeurt in de komende weken en maanden, de enorme afwijzing van Fianna Fail en Fine Gael en het verlangen naar echte verandering is het allerbelangrijkste wat er uit deze verkiezingen komt. De mensen hebben massaal op Sinn Féin gestemd, en nu is de vraag of Sinn Féin op een bepaalde manier zal handelen om dat verlangen naar fundamentele verandering echt te vertegenwoordigen of dat ze Fianna Fáil of Fine Gael zullen redden, zoals Labour dat in 1992 en 2011 heeft gedaan.
-
Ierland. Massale afkeer tegen gevestigde partijen, dreiging van politieke crisis
“Zoals James Connolly honderd jaar geleden al zei, is het duidelijk dat “de tijd gepasseerd is om het kapitalisme op te lappen, het moet verdwijnen”. We hebben democratisch publiek bezit van en beheer van de rijkdom en middelen in de samenleving nodig als we de menselijke noden centraal willen en niet de winst.” Deze krachtige woorden van Ruth Coppinger van de Socialist Party en parlementslid van de Anti Austerity Alliance (AAA) komen uit de toespraak waarmee ze de socialist Richard Boyd Barrett voordroeg als kandidaat-premier. De volledige toespraak vind je onderaan dit artikel. De AAA kwam met het idee om een socialistische verkozene te nomineren om het belang van een onafhankelijk links alternatief in het pas verkozen Ierse parlement in de verf te zetten.Analyse door Cillian Gillespie en Ruth Coppinger
Net als alle andere genomineerde kandidaten had Boyd Barrett weinig kans om te winnen. Het feit dat er niet meteen een premier verkozen raakte – omdat er nog geen meerderheid is – zal aanleiding geven tot enkele weken van intensieve achterkamerpolitiek. De traditionele partijen zullen zoeken naar een regeringsvorm, wellicht om tot een regeling te komen tussen de twee traditionele partijen Fianna Fail en Fine Gael.
Het ‘tweeënhalf partijsysteem’
De uitgaande regering van Fine Gael en Labour kreeg rake klappen in de verkiezingen. De campagneslogan “Hou het herstel aan de gang” had een averechts effect op de grote meerderheid van de bevolking. Leidinggevende ministers van Fine Gael die gezien werden als het meest hardvochtig, zoals Alan Shatter en James Reilly, verloren hun zetels.
Het traditionele stelsel van “tweeënhalve partijen” komt aan zijn einde. De twee grote partijen, Fianna Fail en Fine Gael, komen samen niet meer aan 50% van de stemmen. Samen met Labour, de derde ‘halve’ partij in het “tweeënhalf partijsysteem”, komen ze nog aan 56%. Deze achteruitgang ligt in de lijn met een soortgelijk proces doorheen verschillende Europese landen waar er een scherpe ondermijning is van de steun voor partijen die geassocieerd worden met het besparingsbeleid.
Fine Gael modelleerde haar verkiezingscampagne naar de campagne van de conservatieve Torries in Groot-Brittannië vorig jaar. Er werd gehoopt het succes van de Tories te evenaren en terug aan de macht te komen. In een context van een groeiende huisvestingscrisis, stijgende huurprijzen, hypotheekschulden en meer dan 500 mensen die wachten op een bed in een ziekenhuis in januari, kon Fine Gael het idee dat het voor stabiliteit stond, tegenover een regering van de “chaos” zonder Fine Gael, maar moeilijk vestigen. Als het al een effect had, dan was dit net als bij de retoriek over het zogenaamde ‘herstel’ een omgekeerd effect.
Hoewel Fianna Fáil terrein terugwon, blijft dit het op één na slechtste resultaat ooit voor de partij. De partij haalt nog 25%, amper tien jaar geleden was dat nog 40%. Er waren twee factoren die bijdroegen aan de lichte vooruitgang van Fianna Fáil. Veel traditionele Fianna Fáil-kiezers die vorige keer hun stem “uitleenden” aan Fine Gael keerden terug naar Fianna Fáil, wat ook de achteruitgang van de Fine Gael deels verklaart.
Daarnaast probeerde Fianna Fáil zich tijdens de campagne een oppervlakkig ‘sociaaldemocratisch’ imago aan te meten. Partijleider Michael Martin had het over het ongelijke karakter van het Ierse herstel en stelde dat het nodig is om in de openbare diensten te investeren. De hypocrisie hiervan zou niemand mogen ontgaan. Op een vervormde manier probeerde Fianna Fáil in te spelen op de oppositie tegen het neoliberalisme, ook al voerde de partij eenzelfde koers toen ze zelf aan de macht was.
Voor Labour (de sociaaldemocratische partij) was het een rampzalige verkiezing waarin zowel de voorzitter als de ondervoorzitter van de partij met moeite en als laatste verkozen raakten in hun kiesdistrict. Labour werd het hardst gestraft voor het verraad. Van de 37 zetels in 2011 (een hoog resultaat dat omschreven werd als de ‘Gilmore Gale’, de ‘storm’ van toenmalig voorzitter Eamon Gilmore) blijven er nog amper 7 over. Procentueel viel Labour terug van 19,4% in 2011 tot 6,6%. De neergang van Labour plaatst de nood aan een echte linkerzijde op de agenda, een linkerzijde die breekt met de logica van besparingen en het kapitalisme.
Hoewel sommige resultaten contradictorisch zijn, is er een tendens naar links in de samenleving. Zo werd Renua, de nieuwe rechtse neoliberale partij die op erg veel steun kon rekenen bij de traditionele media, volledig van het politieke toneel geveegd.
Sinn Féin schuift op naar rechts
Sinn Fein behaalde 9 extra zetels. Maar met 13,8% van de stemmen, tegenover 9,9% in 2011, was dit niet de grote doorbraak die enkele maanden geleden voorspeld werd. Doorheen de campagne verwees Sinn Féin naar de enorme woede onder de slachtoffers van het besparingsbeleid. Maar tegelijk werden de economische parameters van het establishment aanvaard en beperkte Sinn Féin zich tot minimale hervormingen.
Het electoraal programma van Sinn Féin stelde voor om het minimumloon met 0,5 euro per uur te verhogen. Er werd ook voorgesteld om 100.000 sociale woningen te bouwen tegen 2030, terwijl er nu al 130.000 gezinnen op de wachtlijsten staan. In het debat rond de fiscale ruimte voor de volgende regering, was Sinn Féin er als de kippen bij om het ‘verantwoordelijke’ karakter van de partij te benadrukken voor het kapitalistische establishment. Sinn Féin verklaarde dat het slechts 20% van de sinds 2009 doorgevoerde besparingen zou terugdraaien over de hele regeerperiode van de volgende regering. Er werd met geen woord gerept over progressieve belastingen of het belasten van de megawinsten van multinationals, ook niet over de 17 miljard euro onbetaalde belastingen die Apple de Ierse staat verschuldigd is. Deze matiging in haar aanpak maakte dat Sinn Féin niet aantrekkelijk was voor de werkenden die naar links opschoven en zich scherper tegen het establishment keerden.
De AAA schoof een radicaal programma voor verandering naar voor en beargumenteerde tijdens de campagne de nood aan een nieuwe partij om de gediscrediteerde besparingspartij Labour te vervangen en om mee de basis te leggen voor een echte linkse regering. In ons eerste pamflet schreven we: “Labour is niet langer de partij van Connolly, Larkin of de arbeidersklasse. Geen enkele van de grote partijen vertegenwoordigt ons. Jammer genoeg lijkt Sinn Féin bereid om Fianna Fáil en Labour terug aan de macht te brengen. De AAA verdedigt de oprichting van een nieuwe politieke beweging voor de werkende mensen. Na de verkiezingen wil de AAA met alle oprechte linkse krachten spreken om te zien of een echte linkse regering, die de samenleving beheert voor de menselijke noden en niet de winst, kan gevormd worden.”
AAA-PBP
Met een verdubbeling van de parlementaire vertegenwoordiging naar zes zetels en 3,9% van het nationale stemmenaantal deed het kartel Anti Austerity Alliance – People Before Profit het uitstekend. Jammer genoeg miste de AAA op een haar na nog een zetel in Limerick waar SP-lid Cian Prendiville 278 stemmen tekort kwam om Jan O’Sullivan van Labour te verslaan. Naast Ruth Coppinger en Paul Murphy die opnieuw verkozen raakten, behaalde de AAA ook haar eerste zetel buiten Dublin met SP-lid Mick Barry in Cork North Central. Een dergelijke doorbraak in de tweede grootste stad van het land is een belangrijke stap vooruit voor de AAA.
In de 13 kiesdistricten waar de AAA opkwam, haalden we 6% van de stemmen. We haalden ook respectabele resultaten in districten waar we slechts beperkte campagnes konden voeren met kandidaten die voor het eerst deelnamen. Diana O’Dwyer in Dublin Central en Fiona Ryan in Cork South Central behaalden respectief 721 (3%) en 937 (1,7%) eerste voorkeursstemmen.
In beide campagnes was het schrappen van het 8ste amendement (een amendement in de Ierse grondwet waarmee abortus in alle omstandigheden illegaal gemaakt wordt in Ierland) een centraal thema. De campagnes kwamen op voor het recht op vrije keuze voor vrouwen. Deze eisen stonden centraal op de verkiezingsaffiches. De stemmen voor beide kandidaten weerspiegelen de groeiende vraag naar het recht op abortus in Ierland. Een opiniepeiling van de Irish Times een week voor de verkiezingen gaf aan dat 64% voorstander is van het schrappen van het 8ste amendement. Een nog recentere peiling van Amnesty / Red C gaf aan dat 74% voorstander is van een referendum hierover.
Grote coalitie van Fianna Fáil en Fine Gael?
Fianna Fáil en Fine Gael staan onder druk om hun niet-bestaande verschillen op te bergen en een regering te vormen. Maar dat is niet naar de zin van een groot deel van het establishment dat bang is voor de groei van Sinn Féin en de linkerzijde die zou volgen op zulke ongeziene coalitie. Als de coalitie er zou komen en er wordt verder gegaan met hetzelfde besparingsbeleid dan zou er ongetwijfeld een reactie komen van de werkenden en de slachtoffers van dit beleid. Als er geen akkoord bereikt kan worden tussen Fianna Fáil en Fine Gael is het niet uitgesloten dat die eerste zal proberen om een coalitie te vormen met Sinn Féin en andere kleinere partijen of onafhankelijken.
Boycot waterbelasting verder opbouwen!
Gelijk welke regering aan de macht komt, de kwestie van de waterbelasting zal op de agenda staan. Fianna Fáil beloofde om “Irish Water af te schaffen” (Irish Water is het openbaar nutsbedrijf dat recent werd opgezet om het waternet te beheren en de nieuwe waterbelasting te heffen) en staat nu onder druk om de waterbelasting op te schorten. Zelfs Fine Gael kan niet eenvoudigweg doorgaan met dit gehate fiasco. De verkiezingsresultaten zijn een aanmoediging voor de niet-betalingscampagne. De beweging tegen de waterbelasting moet nu mobiliseren om te eisen dat de volgende regering de waterbelasting effectief schrapt. Het is mogelijk om nu een overwinning hierrond te boeken.
Alleen al het feit dat er gesproken werd over een mogelijke afschaffing van de waterbelasting versterkt de boycot ervan. Er komen verslagen van mensen die hun domiciliëring opgezegd hebben. De Socialist Party en de AAA hebben hier van bij het begin voor gepleit. In tegenstelling tot Sinn Féin stelden we dat massale niet-betaling van cruciaal belang was om de waterbelasting weg te krijgen. Er is nu een mooie kans om de niet-betalingscampagne te versterken en de waterbelasting een vernietigende klap toe te brengen, los van de intenties van Fianna Fáil of Fine Gael bij een regeerakkoord. Het zou meteen ook andere bewegingen versterken, onder meer tegen de besparingen, lage lonen, … De stakende tramchauffeurs van Dublin die volharden, geven aan wat het potentieel is voor nieuwe strijdbewegingen op de werkvloer. Steeds meer werkenden eisen ook hun deel van het herstel op.
Hoop op echte verandering
Veel mensen hopen op echte verandering. Dit kwam niet volledig tot uiting in de verkiezingsresultaten. Naast stemmen is het nodig dat mensen actief betrokken raken in politiek en politiek geladen kwesties. Dat gebeurde gedeeltelijk in de beweging rond de waterbelasting en de campagne rond het referendum voor het homohuwelijk in 2015. We hebben een nieuwe partij nodig om Labour te vervangen, een partij die uitdrukking geeft aan de aspiraties voor echte verandering en die werkende mensen kan betrekken in politieke activiteit. De volledige echte linkerzijde zou een plaats moeten kunnen vinden in die partij. De parlementaire groep van AAA-PBP kan een doorslaggevende rol spelen voor de linkerzijde in het parlement door duidelijke posities te beargumenteren rond de onafhankelijkheid van de linkerzijde en rond het aanwenden van de rijkdom van de samenleving om een einde te maken aan alle besparingen. Door een kandidaat te nomineren voor premier heeft AAA-PBP gepoogd om de te benadrukken dat er een linkerzijde nodig is die onafhankelijk is van alle gevestigde partijen, inclusief Sinn Féin.
De groep kan de druk opvoeren om onrechtvaardige besparingsbelastingen af te schaffen, een openbaar programma voor de bouw van sociale woningen te lanceren en te herinvesteren in openbare diensten. Het kan ook een leidinggevende kracht zijn voor sociale vooruitgang en voor het schrappen van het 8ste amendement. De groep moet ook proberen om steun te winnen om de rijkdom en middelen in de samenleving onder democratisch publiek bezit en controle te brengen.
De Socialist Party zal blijven werken binnen de AAA en de nieuwe parlementaire groep om zo te vechten voor een linkse regering. Onze verkozen leden, Ruth Coppinger, Paul Murphy en Mick Barry, zullen strijdbewegingen van de arbeidersklasse, jongeren en vrouwen in de Ierse samenleving steunen en hun eisen articuleren. Tegelijk zullen ze pleiten voor een socialistisch alternatief op het rotte kapitalistische establishment.
[divider]
Toespraak van Ruth Coppinger om Richard Boyd Barrett TD als kandidaat-premier te nomineren
Anti-Austerity Alliance-People Before Profit wil graag een socialistische kandidaat nomineren voor de positie van premier. Terwijl de 100-jarige herdenking van de paasopstand, waar we veel over zullen horen in de komende weken, dichterbij komt, is het duidelijk dat we in een erg onrechtvaardige samenleving leven waarin immense rijkdom geconcentreerd is in de handen van een kleine minderheid terwijl de levensstandaard van de overgrote meerderheid in vrije val is. Er raast een gezondheids- en een huisvestingscrisis en er wordt een poging ondernomen om van water een verhandelbaar goed te maken, klaar om geprivatiseerd te worden en verkocht te worden voor winst. Tot de dag van vandaag blijft de kerk vervlochten met de staat en worden vrouwen hun burgerrechten op abortus ontzegd. Het is duidelijk, zoals James Connolly honderd jaar geleden al zei, dat “de tijd gepasseerd is om het kapitalisme op te lappen, het moet verdwijnen”. We hebben democratisch publiek bezit van en beheer van de rijkdom en middelen in de samenleving nodig als we de menselijke noden centraal willen en niet de winst. We hebben een scheiding nodig tussen kerk en staat.
Vandaag zullen wij niet stemmen voor de tweelingskandidaten van de twee partijen die een besparingsbeleid opleggen aan dit land, noch kunnen we een kandidaat steunen van een partij die beweert een vriend te zijn van de gewone mensen terwijl ze een besparingsbeleid voert in Noord-Ierland en gebaseerd is op maar één deel van de gemeenschap daar. Alle drie de voorgestelde kandidaten aanvaarden de kruimels van de ‘fiscale ruimte’ en kunnen dus niet de echte verandering leveren die nodig is voor de meerderheid van de samenleving. We hebben een onmiddellijke afschaffing van de waterbelasting, die duidelijk is afgewezen door de meerderheid van het electoraat, nodig. Wij steunen de boycot en roepen op ze verder uit te breiden om zeker te zijn dat deze belasting begraven raakt terwijl de twee partijen twijfelen over al dan niet afschaffen. Noch kunnen we nog langer wachten op een openbaar huisvestingsprogramma en voor het omvormen van NAMA tot een agentschap voor betaalbaar wonen, stappen die de vorige regering weigerde te nemen. We moeten een einde maken aan de 32 jaar durende hypocrisie van het 8ste amendement en vrouwen het recht geven om zelf te beslissen in alle gevallen en niet enkel in een klein aantal. Om onze openbare diensten te financieren moeten we een einde maken aan het gebruik van ons land als een belastingparadijs en controle verwerven over de rijkdom van de 1%. James Connolly wilde het systeem veranderen en wij zijn akkoord met hem. Zestien dagen voor de paasopstand schetste Connolly wie Ierland zou veranderen en in wiens belang. Hij schreef in de pagina’s van ‘The Workers’ Republic’:
“Niet de geld-knijpende huisjesmelker; niet de zwetende, op winst beluste kapitalist; niet de strakke, glibberige advocaat; niet de zich prostituerende persman – ingehuurde leugenaars van de vijand. Niet dit zijn de Ieren waarvan de toekomst afhangt. Niet hen, maar de Ierse arbeidersklasse, is het enige zekere fundament waarop een vrije natie kan gebouwd worden.”
De kandidaat van de socialistische linkerzijde zal de positie van premier vandaag niet binnenhalen, maar door deel te nemen maken we onze intentie duidelijk aan dit parlement. We hebben de intentie een sterke, onafhankelijke stem voor de werkenden te zijn. We nodigen iedereen die echte verandering wil in dit land uit om politiek actief te worden en om bij ons aan te sluiten en te helpen bouwen aan een nieuwe massapartij van de werkende mensen om zo eindelijk de compleet gediscrediteerde Labour Party te vervangen, een partij van en voor werkende mensen en voor een samenleving onder beheer en bestuur van werkende mensen in het belang van de meerderheid. Daarom nomineer ik parlementslid Richard Boyd Barrett voor de positie van premier van het 32ste Parlement.
-
Ierland: uitstekend resultaat voor radicale linkerzijde
Ruth Coppinger, Paul Murphy en Mick Barry verkozen
Als onderdeel van de linkse alliantie Anti-Austerity Alliance/People Before Profit zijn drie leden van onze Ierse zusterorganisatie verkozen in het parlement. De alliantie zelf staat op 5 verkozenen, een zesde zetel is waarschijnlijk. 7 zetels voor AAA/PBP wordt heel moeilijk, dat aantal is vereist voor het vormen van een parlementaire fractie met extra spreektijd en middelen.
De regeringspartijen kregen zware klappen, maar ook de rechtse oppositiepartij Fianna Fial slaagde er niet in om sterk terug te komen, het establishment beleefde een zware dag. Wie dacht dat de Ierse bevolking het besparingsbeleid zomaar slikt, vergist zich.
De radicale linkerzijde van AAA/PBP deed het erg goed en haalt nationaal 4% van de stemmen. Bij de vorige verkiezingen kwamen de Socialist Party (dat aan de basis van AAA ligt) en People Before Profit afzonderlijk op en haalden ze samen 2,2%. Met 4% doet radicaal-links het bijna even goed als Labour dat nog 6,6% haalt (tegenover 19% in 2011). Labour zat in een regering met Fine Gael. Die partij blijft nipt de grootste met 25%. De twee traditionele partijen FG en FF halen samen net geen 50%, een historisch lage score. Labour heeft als derde partner die regelmatig scoort zware klappen gekregen. Sinn Fein haalt 13%.
AAA/PBP scoort uitstekend in Dublin waar het uiteindelijk wellicht 5 verkozenen zal hebben: twee voor de AAA en 3 voor PBP. Voor het eerst haalt radicaal-links ook buiten Dublin een zetel: Mick Barry raakt verkozen in Cork North Central. Ook in Limerick kwam Cian Prendiville (AAA) dicht bij een zetel. People Before Profit haalde zetels in Dún Laoghaire (Richard Boyd-Barrett), Dublin Mid West (Gino Kelly) en wellicht ook in Dublin South Central (Brid Smith). In dat laatste district is er vandaag een hertelling omdat het resultaat erg nipt is met 35 stemmen verschil.
Er werd nationaal uitgekeken naar Dublin West waar twee ministers kandidaat waren: Leo Varadkar (FG) en de gehate vicepremier Joan Burton (Labour). Dit is ook het kiesdistrict waar Joe Higgins van de Socialist Party jarenlang verkozen was maar nu niet meer opkwam. Er was een nek-aan-nek race waarbij Ruth Coppinger (AAA) uiteindelijk de tweede zetel na Varadkar binnenhaalde voor een rechtse kandidaat van FF en Joan Burton.
In Dublin South West haalden de twee kandidaten van de AAA 18,2% van de stemmen, waardoor de AAA hier de tweede partij is na FG en ruim groter dan Labour dat nog 6,5% overhoudt in wat vroeger een bastion voor de partij was. Paul Murphy raakte herkozen als een van de kandidaten met het hoogste aantal stemmen. De tweede kandidaat van AAA, Sandra Fay, haalde eveneens een uitstekend resultaat.
Paul Murphy is op 9 april in ons land. Hij spreekt dan op Socialisme 2016. Na de telling verklaarde Paul Murphy: “Bedankt aan de 12.000 mensen die hun eerste voorkeurstem aan Sandra Fay en mezelf gaven, dit was 18,2% van de kiezers. Het is een ongelofelijk goed resultaat. We wonnen de eerste zetel van Dublin South West en slaagden erin om onze basis in het district uit te bouwen, we hebben een radicale en consequente linkerzijde uitgebouwd in Dublin South West.
“We zagen dit al in onze campagne waarin meer dna 140 mensen betrokken waren en aan het aantal activiteiten van onderuit. Maar ook in de resultaten zien we de verandering. We zijn doorheen het kiesdistrict de tweede partij, in de arbeiderswijken van Tallaght zijn we veruit de grootste partij. We hebben dit opgebouwd met een intensieve campagne, we probeerden de mensen het vertrouwen te geven dat ze samen moeten opkomen voor verandering. We hebben steun gekregen op basis van een principieel standpunt waarbij we een coalitie met FF/FG en Labour uitsloten omdat we weten dat dit niet tot echte verandering zou leiden en omdat we niet bereid zijn om het besparingsbeleid op lokaal of nationaal niveau mee te beheren.
“Toen ik anderhalf jaar geleden verkozen raakte in een tussentijdse verkiezing, was dit grotendeels een proteststem tegen de waterbelasting en een steun voor de boycot van die taks. Nu gaat het om veel meer dan dat – een eis voor een herstel voor de 99%, een stopzetting van het besparingsbeleid, investeringen in gezondheidszorg, onderwijs, tegen lage lonen en nulurencontracten. We zien de basis voor een bredere beweging voor een samenleving waarin de noden van de mensen centraal staan en niet de winsten, een samenleving waarin de 99% de macht overnemen van de 1% en dit op basis van gelijkheid, kortom een socialistische verandering.
“Minister Alan Kelly zal mogelijk niet terugkeren. Maar zijn waterbelasting is er nog en de beweging ertegen ook. We toonden het vorig weekend nog met een massale betoging in Dublin. We tonen het ook met de aanhoudende boycot. We moeten nu het vertrouwen hebben dat we kunnen winnen. Welke regering er ook wordt gevormd, er zal sowieso beroep moeten gedaan worden op krachten die zich tegen de waterbelasting uitspraken als gevolg van de druk van onze beweging. De beste manier om ervoor te zorgen dat de volgende regering de gemaakte beloften ook effectief nakomt, is door de boycot verder te zetten.
“Een overwinning op de waterbelasting zal het proces van politieke revolutie versnellen. Het zal de mensen het vertrouwen geven dat het mogelijk is om te mobiliseren voor de verandering die we nodig hebben.
“Het politieke establishment kreeg een zware slag. Labour is bijna volledig van de kaart geveegd en er is een historisch laag resultaat voor FG, FF en Labour samen. Hun stelsel van twee en een halve partijen is niet meer. Aan ons om een nieuw politiek systeem op te bouwen met een massale linkerzijde en een socialistische partij die een linkse anti-besparingsregering kan vormen.”
