Tag: Jack London

Het is zomer: de gelegenheid om te ontspannen, en dat kan uiteraard altijd met een goed boek. Bijvoorbeeld met een boek dat ook politiek is (anders zouden we er niet over schrijven in De Linkse Socialist). Dus, met een goede Mojito in de hand, duiken we in ‘De IJzeren Hiel’, een sociale roman geschreven door Jack London (1876-1916). Dat boek is een voorloper van ‘1984’ en alle moderne dystopische werken.

door Nicolas Croes

Als we het over Jack London hebben, denk je misschien direct aan ‘White Fang’ of ‘Wittand’, zeker wie jong was toen de uitstekende verfilming met Ethan Hawke in de hoofdrol uitkwam in 1991. Je denkt mogelijk aan wildernis en avontuur. Maar er is nog veel meer te ontdekken van deze auteur. Een over het algemeen verwaarloosd deel van zijn zeer omvangrijke werk zijn de werken waarin hij zijn revolutionaire socialistische opvattingen naar voren brengt. Zo publiceerde hij in 1905 een bundel onder de titel ‘De klassenstrijd’. Jack London was aanhanger van de Socialist Labor Party en vervolgens van de Socialist Party, waar hij een jaar voor zijn dood uit stapte omdat hij deze partij reformisme en het loslaten van een revolutionaire benadering verweet.

“Een optimist met een scherp en opmerkzaam oog”

Zo sprak Leon Trotski over hem in een brief aan de dochter van Jack London, Joanne London, in 1937. In die brief prees hij de “krachtige intuïtie van de revolutionaire kunstenaar”. Zo stelde Trotski over ‘De IJzeren Hiel’: “Eén feit staat buiten kijf: reeds in 1907 voorzag en beschreef Jack London het fascistische regime als het onontkoombare resultaat van de nederlaag van de proletarische revolutie.” Men kan niet anders dan getroffen zijn door de nauwkeurigheid van de anticipatie van deze roman, die een socialistische revolutie in de Verenigde Staten beschrijft – de Chicago Commune – en de onderdrukking daarvan gedurende driehonderd jaar door een fascistoïde maatschappij.

De vertelster in het boek is een vrouw uit een burgerlijk milieu, Avis Cunningham, die geleidelijk verliefd wordt op de revolutionair Ernest Everhard. Ze doet het verhaal van de ontwikkeling van de Noord-Amerikaanse arbeidersklasse en haar strijd tegen de kapitalistische klasse.

Het verhaal is doorspekt met asterisken en voetnoten, toegevoegd door een waarnemer uit de 24ste eeuw die het verhaal duidelijk wil maken aan lezers die eindelijk bevrijd zijn van de kapitalistische uitbuiting en voor wie begrippen als ‘huur’ absurd zijn.

De ambitie van de roman is duidelijk: verschillende elementen van marxistische theorie populariseren door middel van een fictief verhaal dat volledig is opgebouwd rond de klassenstrijd en de noodzaak van een revolutie om de gevestigde orde omver te werpen. Het is een origineel en gepassioneerd verhaal dat met de tijd alleen maar relevanter is geworden.