Your cart is currently empty!
Tag: HDP
-
Europese betoging tegen Erdogan en het AKP-regime in Turkije
Vandaag trokken duizenden mensen door Brussel in een Europese betoging waartoe opgeroepen was door de linkse partij HDP (Democratische Volkspartij) en Koerdische organisaties in ons land. ER waren deelnemers uit verschillende Europese landen. De mobilisatie kwam er na de arrestatie van verschillende HDP-leiders en parlementsleden in Turkije terwijl de repressie tegen mensenrechtenorganisaties, journalisten en de media, vakbonden, … verder wordt opgedreven. Verschillende Koerdische dorpen en steden worden bezet door het leger.
Zoals onze Turkse kameraden van Sosyalist Alternatif opmerken: “De HDP staat in de vuurlinie omdat het de belangrijkste oppositiepartij in het land is en niet meestapt in de zogenaamde ‘nationale consensus’ na de mislukte poging tot militaire staatsgreep op 15 juli. Erdogan ziet in de HDP het belangrijkste politieke obstakel op de weg naar een presidentiële dictatuur. Na de mislukte staatsgreep deze zomer volgde een oprukkende tegenstaatsgreep met aanvallen op democratische rechten in het land. Alle stemmen van oprechte oppositie worden onder vuur genomen. Tal van academici, journalisten en politieke activisten werden opgepakt. Duizenden werknemers uit de publieke sector verloren hun job. Kritische media werden op willekeurige wijze het zwijgen opgelegd. (…) Tegelijk escaleert de oorlog en wil Erdogan zijn prestige en regionale ambities versterken. Het vergroot het gevaar op meer bloedvergieten en onveiligheid voor de volledige bevolking van Turkije, Koerdistan en de bredere regio.”De betoging werd ondersteund door verschillende Koerdische organisaties, maar ook door onder meer LSP dat een pamflet uitdeelde in het Frans, Nederlands, Duits en Engels. De zwakke aanwezigheid van de Belgische linkerzijde in deze beweging – er waren naast LSP ook militanten van Vrede, Solidarity for All en het Rojavacomité – laat helaas ruimte voor een rechtse partij als N-VA. Verschillende parlementsleden van die partij stapten op, ook al steunt de N-VA tegelijk het akkoord dat de EU sloot met het dictatoriale Turkse regime inzake de vluchtelingen. De N-VA spreekt zich uit tegen de repressie van Turkije tegen de Koerden en tegen de linkse HDP. Zal de N-VA dit standpunt van verzet tegen repressie doortrekken als het over Belgische activisten gaat? Of zal De Wever de politie blijven uitsturen om stakersposten op te breken zoals hij dit in juni in Antwerpen deed? Het lijkt erop dat de N-VA enkel deelnam om eigen politieke redenen (zoals een zeker ongenoegen bij een traditionele Vlaams-nationalistische achterban over het sluiten van akkoorden met Erdogan). Als beleidspartij houdt de N-VA het ondertussen gewoon bij die deals met Erdogan, het protest ertegen is tot woorden beperkt. N-VA deed eerder hetzelfde rond Palestina. Wie opkomt voor een toekomst zonder nationale of sociale onderdrukking heeft aan de reactionaire rechterzijde geen bondgenoot.
De aanvallen op de Koerdische bevolking en de volledige linkerzijde in Turkije moeten beantwoord worden. Solidariteit en eenheid van werkenden en jongeren tegen repressie, terreur en oorlog zijn noodzakelijk.
- Laat alle opgepakte HDP-parlementsleden en leiders vrij
- Heraanstelling van alle democratisch verkozen burgemeesters
- Stop de noodtoestand en de vervolging van dissidente stemmen
- Voor volledige democratische rechten, waaronder het recht op organisatie en protest
- Voor vrije meningsuiting en vrijheid van media
- Neen aan nieuwe oorlogen en bezettingen, haal de troepen terug
- Voor eengemaakt protest doorheen Turkije en de rest van de wereld als startpunt voor het verzet tegen het bewind van Erdogan
- Weg met Erdogan en het kapitalistische AKP-regime
Foto’s door Emily:
-
Donderdag Europese betoging tegen dictator Erdogan
Affiche voor de betoging. Afspraak: donderdag 17 november om 10u aan Brussel Noord Komende donderdag is er in Brussel een Europese betoging tegen het dictatoriale bewind van Erdogan in Turkije. Het initiatief voor de betoging komt van de HDP, de linkse partij die vervolgd wordt in Turkije (eerder deze maand werden 11 parlementsleden en de voorzitters van de partij opgepakt). De betoging wordt ondersteund door Koerdische organisaties.
LSP roept op tot deelname aan deze betoging en steun aan het protest tegen dictator Erdogan. Turkije glijdt af naar een dictatoriale politiestaat waarin elke vorm van oppositie gewelddadig de kop wordt ingedrukt. Tegelijk neemt de instabiliteit toe, zowel regionaal als in Turkije zelf. De verantwoordelijkheid hiervoor ligt bij het beleid van Erdogan en zijn conservatieve AKP-kliek.
In de strijd tegen het dictatoriale bewind van Erdogan zal internationale solidariteit een belangrijke rol spelen. De toenemende repressie en het geweld in Turkije en Koerdistan, waar volledige dorpen platgegooid worden door het leger, maken het steeds moeilijker om het verzet in dat land te organiseren. Om dit toch tot op zekere hoogte te kunnen doen, zal het cruciaal zijn om een benadering te vinden die aansluit bij de gewone Turkse werkenden en hun gezinnen. Ook zij gaan gebukt onder het beleid van Erdogan maar staan tegelijk onder invloed van de aanhoudende propagandamachine. De sociale problemen van dalende koopkracht, gebrek aan werk en onveiligheid zijn niet veroorzaakt door de Koerdische bevolking, maar door het asociale regime van Erdogan die meer bezorgd is om zijn eigen machtspositie en prestige dan om het lot van de gewone Turkse bevolking.
Er is een grote diaspora van Koerdische activisten in Europa. Zij neemt het voortouw in het protest, maar we zullen de progressieve Koerden toch niet alleen laten strijden? Afgelopen weekend was er in het Duitse Keulen een grote betoging tegen Erdogan, nu donderdag volgt Brussel. In Keulen namen ook delegaties van verschillende linkse organisaties deel, waaronder onze Duitse zusterorganisatie. We hopen donderdag in Brussel eveneens delegaties en vertegenwoordigers van Belgische linkse organisaties en partijen te zien.
De eisen die wij daarbij zullen verdedigen zijn:
- Laat alle opgepakte HDP-parlementsleden en leiders vrij
- Heraanstelling van alle democratisch verkozen burgemeesters
- Stop de noodtoestand en de vervolging van dissidente stemmen
- Voor volledige democratische rechten, waaronder het recht op organisatie en protest
- Voor vrije meningsuiting en vrijheid van media
- Neen aan nieuwe oorlogen en bezettingen, haal de troepen terug
- Voor eengemaakt protest doorheen Turkije en de rest van de wereld als startpunt voor het verzet tegen het bewind van Erdogan
- Weg met Erdogan en het kapitalistische AKP-regime
-
Steun het protest tegen de arrestatie van de HDP-leiders in Turkije
HDP meeting Vorige week werden de twee co-voorzitters en tien parlementsleden van de oppositiepartij HDP, een linkse en pro-Koerdische partij in Turkije, opgepakt. Twee van de gearresteerden werden op borgtocht vrijgelaten, maar de tien anderen zitten nog steeds vast. De afgelopen dagen waren er verschillende protestacties. Volgende week komt er wellicht een grote betoging in Brussel waarvoor ook LSP zal oproepen. Tegenover deze repressie en poging tot monddood maken van elke vorm van oppositie is actieve internationale solidariteit noodzakelijk. Hieronder publiceren we het standpunt dat gepubliceerd werd door Sosyalist Alternatif, onze Turkse zusterorganisatie.
[divider]
In de nacht van 3 november werden verschillende leiders en parlementsleden van de linkse en pro-Koerdische HDP (Volksdemocratische Partij) van hun bed gelicht door de Turkse politie. De twee co-voorzitters van de partij, Selahattin Demirtas en Figen Yuksekdag, werden samen met nog tien andere parlementsleden opgepakt en gevangen gezet.
Ook het secretariaat van de partij in Ankara werd op gewelddadige wijze binnengevallen. Deze invallen gebeurden in het midden van de nacht en gingen gepaard met de gebruikelijke methode van de Turkse overheid om de sociale media af te sluiten. Dat wordt gedaan om woedende reacties van de mensen te stoppen.
De arrestaties komen bovenop de gevangenneming van de twee co-burgemeesters van de Koerdische stad Diyarbakir, eveneens leden van de HDP. De afgelopen maanden werden tal van democratisch verkozen Koerdische burgemeesters op willekeurige wijze afgezet en vervangen door bestuurders die de wil van de centrale regering volzaam uitvoeren. Dit alles gebeurt onder het mom van strijd tegen ‘terrorisme’, een uitdrukking die willekeurig gebruikt wordt door dit regime om elke oppositiestem het zwijgen op te leggen.
De nieuwe arrestaties zijn gericht tegen invloedrijke figuren van de HDP en de Koerdische beweging. Dit is een nooit geziene stap. Het vormt een nieuwe stap in de repressie die opgedreven wordt tegen al wie in de weg staat van president Erdogan en zijn heersende partij, de AKP.
De HDP staat in de vuurlinie omdat het de belangrijkste oppositiepartij in het land is en niet meestapt in de zogenaamde ‘nationale consensus’ na de mislukte poging tot militaire staatsgreep op 15 juli. Erdogan ziet in de HDP het belangrijkste politieke obstakel op de weg naar een presidentiële dictatuur.
Na de mislukte staatsgreep deze zomer volgde een oprukkende tegenstaatsgreep met aanvallen op democratische rechten in het land. Alle stemmen van oprechte oppositie worden onder vuur genomen. Tal van academici, journalisten en politieke activisten werden opgepakt. Duizenden werknemers uit de publieke sector verloren hun job. Kritische media werden op willekeurige wijze het zwijgen opgelegd. Vorige week werden verschillende medewerkers van Cumhuriyet, een van de belangrijkste oppositiekranten, nog opgepakt.
Tegelijk escaleert de oorlog en wil Erdogan zijn prestige en regionale ambities versterken. Het vergroot het gevaar op meer bloedvergieten en onveiligheid voor de volledige bevolking van Turkije, Koerdistan en de bredere regio.
Sosyalist Alternatif en het volledige CWI veroordelen de arrestaties en eisen de onmiddellijke vrijlating van de opgepakte HDP-vertegenwoordigers. We steunen de acties en oproepen tot massamobilisaties. Het is belangrijk om niet in de val van de provocaties te stappen met individuele gewelddaden. Een bomauto in Diyarbakir onmiddellijk na de arrestaties doodde minstens acht mensen, dit is het soort van contraproductieve antwoorden die de repressie en verdelende acties van het regime makkelijker maakt. Het ondermijnt de opbouw van een sterke beweging van verenigd verzet tegen het bewind van Erdogan.
Meer dan ooit is er nood aan arbeiderseenheid en solidariteit tegen repressie, terreur en oorlog. De werkenden en jongeren en de linkerzijde, los van hun etnische achtergronden, moeten samen antwoorden op de acties van de Turkse staat. Massabetogingen en stakingen doorheen het land zijn nodig. De internationale solidariteit moet opgevoerd worden. Dit kan leiden tot een sterke en vastberaden strijd die een einde maakt aan het beleid van Erdogan.
- Laat alle opgepakte HDP-parlementsleden en leiders vrij
- Heraanstelling van alle democratisch verkozen burgemeesters
- Stop de noodtoestand en de vervolging van dissidente stemmen
- Voor volledige democratische rechten, waaronder het recht op organisatie en protest
- Voor vrije meningsuiting en vrijheid van media
- Neen aan nieuwe oorlogen en bezettingen, haal de troepen terug
- Voor eengemaakt protest doorheen Turkije en de rest van de wereld als startpunt voor het verzet tegen het bewind van Erdogan
- Weg met Erdogan en het kapitalistische AKP-regime
Stuur protestmails naar het Turkse ministerie van Justitie: info@adalet.gov.tr met een kopie aan cwi@worldsoc.co.uk
-
Turkije: voorzitters en andere parlementsleden van linkse HDP opgepakt
Het dictatoriale bewind van Erdogan inTurkije voert niet alleen een offensief tegen oppositiekranten en een heksenjacht tegen personeelsleden in de publieke sector die er andere meningen op nahouden. Nu is het offensief tegen de linkse partij HDP versterkt. Deze nacht zijn 11 parlementsleden van die partij opgepakt, waaronder de twee voorzitters. Hieronder een persbericht van de Koerdische gemeenschap in ons land, NavBel.
“In Turkije zijn gisteren, donderdagnacht, 11 HDP parlementariërs opgepakt, inclusief de 2 co-voorzitters Selahattin Demirtas en Figen Yüksekdag, en de fractievoorzitter Idris Baluken. De politie viel in de holst van de nacht in hun woonsten en de HDP hoofdkwartier.“Dit is een regelrechte staatsgreep dat Erdogan en zijn kliek uitvoeren op de wil van het volk. De HDP is met 59 vertegenwoordigers de 3de grootste partij van Turkije en kreeg 6 miljoen stemmen. Met loze beschuldigingen wordt nu hun democratisch recht van participatie aan politiek en hun stem met staatsgeweld in de kiem gesmoord.
“De arrestatie van de volksvertegenwoordigers kan op geen enkele juridische en politieke gronden verklaard worden. Dit is niets anders dan een stuiptrekking van de stervende democratie in Turkije, als het al niet dood is. In mei 2016 werd de onschendbaarheid van de parlementariërs opgehefd met een wet dat volledig op maat was gemaakt voor de HDP parlementairen. Zoals algemeen geweten, de sterke opkomst van deze partij heeft de gekwalificeerde meerderheid van de AKP vermeden dat zij beoogden om de grondwet te kunnen veranderen. Met een grondwetswijziging wilt Erdogan zijn “versterkt” presidentieel systeem installeren.
“De HDP, zowel als parlementaire kracht maar ook als maatschappelijke kracht, is de enigste partij in Turkije die effectief verzet kan bieden aan de dictatoriale plannen van Erdogan. Daarom dat deze partij kop van jut is. Niet alleen de parlementairen zijn in het vizier. Ook de gewone partijleden en de HDP burgemeesters worden massaal opgepakt of van hun functie ontheven. Telkens is de beschuldiging dat men propaganda voert voor de PKK. Andere materiële beschuldigingen zijn er niet. Het gaat om dingen die in een normale democratie absoluut geen probleem zijn en vallen onder het recht van vrije meningsuiting.
“De Koerden en de democratische krachten van Turkije gaan zich niet laten doen. Zij hebben een traditie van verzet. Dat weet Erdogan ook, en doet er alles aan om het ongenoegen te verbergen of in de kiem te smoren. Politie- en legergeweld is alom tegenwoordig. Sinds vannacht zijn ook Twitter, Facebook, Youtube en Whatsapp geblokkeerd in Turkije. Wat de staat ook doet, het volk heeft een stem en zal die ook uiten.
“De Koerden in Europa hebben dat al gedaan. Vannacht zijn in tientallen Europese steden spontane acties geweest. De Koerdische gemeenschap van België gaat om 11h een sit in houden voor het Europees parlement op het Luxemburgplein in Brussel.
“Daarmee willen we de houding van de EU en de landen van de EU aanklagen omdat zij zeer stil en passief blijven voor de gebeurtenissen in Turkije. Al sinds juli 2015 is dat land terug in een geweldsspiraal gekomen en de mensenrechtenschendingen scheren hoge toppen. Er is letterlijk geen enkel Koerdisch TV of krant overgebleven in Turkije. De houding van de nationale overheden in Europese landen en de EU geeft Erdogan meer moed dan dat die tegenhoudt. Ons protest is deel ook daartegen.
“We roepen alle Belgische politieke partijen en alle parlementsleden van België op luid hun stem tegen deze praktijken te laten horen en solidair te zijn met hun Turkse en Koerdische collega’s.” -
Historische verkiezing voor linkerzijde in Turkije – zwaarste nederlaag voor AKP in 13 jaar
Waarheen gaat de linkse HDP na het verkiezingssucces?
Op 7 juni werd het politieke landschap in Turkije dooreengeschud. Toen de resultaten binnenstroomden, voelden veel linkse en Koerdische activisten zich zoals ze zich voelden toen het Gezi Park in de zomer van 2013 werd bezet en er een grote beweging ontstond in Turkije. De heersende rechtse en conservatieve islamistische AKP leed een grotere nederlaag dan voorspeld door de peilingen. De partij verloor in vergelijking met de laatste verkiezingen in 2011 maar liefst 2,6 miljoen stemmen en 69 zetels. De linkse, pro-Koerdische ‘Democratische Partij van het Volk’ (HDP) haalde 13%, wat boven de kiesdrempel van 10% is. Deze kiesdrempel is een bijzonder ondemocratische maatregel die na de militaire staatsgreep van 1980 werd ingevoerd om Koerdische partijen uit het parlement te houden.Artikel door Michael Gehmacher (SLP Oostenrijk) en militanten van Sosyalist Alternatif (onze Turkse zusterorganisatie)
In de Koerdische regio’s in het Zuid-Oosten van het land waren er heel spontane feesten om de historische doorbraak van HDP te vieren. Voor het eerst in de Turkse geschiedenis komt een pro-Koerdische partij met een fractie in het parlement. Er kwamen ook veel vrouwelijke activisten van HDP in het parlement, waaronder veel vertegenwoordigers van sociale en politieke bewegingen. Bovendien werden activisten van verschillende minderheden verkozen, wat van groot symbolisch belang is in Turkije, waar de politiek traditioneel gedomineerd wordt door oude, rechtse mannen. Heel wat van de 80 nieuwe parlementsleden van HDP behoren tot etnische, sociale of religieuze minderheden. Hun aanwezigheid in het parlement is een slag in het gezicht van de nationalistische reactionaire elite. Ook de eerste openlijk homoseksuele parlementskandidaat in de Turkse geschiedenis was een enorme stap.
Deze verkiezingen werden gekenmerkt door een groeiende polarisering. Ook de extreemrechtse nationalisten van de MHP gingen vooruit van ongeveer 13% tot meer dan 16%. De verkiezingscampagne werd opgeschrikt door geweld, vooral tegen HDP. Er waren tientallen fysieke aanvallen op kantoren van HDP en op activisten van deze partij.
De MHP speelde in op het Turkse nationalisme. De AKP werd afgedaan als ‘verraders’ omwille van het vredesproces tussen de AKP-regering en de Koerdische beweging. Maar de MHP speelde ook een sociaal populistische kaart. Samen met het nationalisme pleitte de partij ook voor een verhoging van het minimumloon, een vermindering van belastingen op brandstof en een einde van de afdankingen in de publieke sector. Het is een indicatie dat sociale thema’s belangrijker geworden zijn, onder meer door de problemen in de Turkse economie en de vrees van jobverlies.
AKP likt de wonden
De sociale en economische situatie speelde een cruciale rol in deze verkiezingen. Veel Turken dachten dat hun levensstandaard verbeterde onder de AKP-regering. Dat is een van de belangrijkste redenen waarom een deel van de armen in het land, vooral diegenen op wie de liefddadigheidscampagnes van de AKP gericht waren, doorheen de jaren voor deze partij bleven stemmen.
Dit begint te veranderen. De economische situatie ging er de afgelopen twee jaar op achteruit, de werkloosheid neemt toe en er is inflatie. Dit leidt tot toenemende problemen voor miljoenen gewone werkende gezinnen. Samen met de hardere aanvallen op democratische rechten en de versterking van de autoritaire elementen van dit regime (meer macht voor de politie, aanvallen op vakbondsrechten, arrestatie van kritische journalisten en activisten, controle op sociale media, …) zorgde dit voor vervreemding onder een hele laag traditionele kiezers en aanhangers van de AKP.
De poging van president Erdogan om een absolute meerderheid in het parlement te halen om de grondwet te kunnen veranderen om de macht van de president te versterken, mislukte compleet. Erdogan haalde niet alleen geen tweederdenmeerheid, hij verloor zelfs de gewone meerderheid van de AKP. Die partij haalde nog 41%. Het leidt tot een periode van politieke instabiliteit en onzekerheid over de regeringsvorming.
De overwinning van HDP
Voor de linkerzijde en al wie opkomt voor een betere samenleving zorgt de opmerkelijke overwinning van HDP voor nieuwe mogelijkheden en politieke kansen. Na de verkiezingen wordt overal over HDP gesproken.
HDP is een coalitie van linkse groepen, partijen en individuen. De kern komt voort uit de Koerdische nationale beweging. De afgelopen maanden slaagde de partijleiding erin om heel wat activisten van verschillende sociale en politieke bewegingen aan te trekken, onder meer van de LGBTQI-beweging of de milieubeweging. De Koerdische BDP (de politieke vleugel van de verboden PKK) blijft een dominante kracht binnen de partij. Maar de HDP slaagde er ook in om een groeiend aantal Turkse kiezers aan te trekken. Het gaat om kiezers die tot de conclusie kwamen dat de AKP van Erdogan en de belangrijkste oppositiepartij CHP geen alternatief bieden. De meeste kiezers van HDP zijn werkenden, gepensioneerden, kleine landbouwers en jongeren. Velen radicaliseerden doorheen de strijdbewegingen van de afgelopen jaren, bewegingen voor betere arbeidsvoorwaarden, tegen precair werk, voor democratische rechten, … Veel activisten van HDP bestempelen zichzelf als socialist of communist.
De HDP komt op voor een betere gezondheidszorg, een sterker publiek onderwijs, een verhoging van het minimumloon tot 1.800 Turkse Lira per maand, een arbeidsduurvermindering tot 35 uur per week zonder loonverlies en andere belangrijke eisen. Alle andere partijen gingen minder ver, maar het feit dat HDP deze sociale eisen in het publieke debat bracht – zelfs indien ze niet dominant waren in de propaganda van de partij – dwong de andere partijen om er zich ook over uit te spreken.
De HDP-leiders legden vooral nadruk op vage ideeën zoals ‘democratische doorbraak’, ‘radicale democratie’, ‘meer menselijkheid’, naast campagnes voor de rechten van nationale minderheden, LGBT-mensen, … Er werd ook ingespeeld op de religieuze gevoelens van een deel van de bevolking. Figen Yüksegdag, co-voorzitter van HDP, sprak in een van de laatste toespraken in de campagne over de corruptie van de AKP-leiders en ze stelde daarbij dat corruptie “een belediging voor de islam” vormt.
Als we de leiding van de HDP bekijken, is het niet duidelijk wat ze eigenlijk wil. Dit is begrijpelijk, de sociale en politieke samenstelling van de partij is verre van homogeen. Kan de HDP een nieuwe arbeiderspartij worden of zal het eerder een vage linkse eerder liberale partij zoals veel groene partijen in Europa worden?
De crisis van het kapitalisme wordt erger en Turkije ontsnapt er niet aan. Werkenden en jongeren krijgen het moeilijk. Om de democratische rechten te verdedigen en voor sociale vooruitgang op te komen, zal er nood zijn aan een militante partij met een basis onder de arbeidersklasse. Een partij met sterke banden met de strijdbare vakbonden en sociale bewegingen. Een partij waarvan de verkozenen hun positie in het parlement gebruiken als platform om arbeidersstrijd te verdedigen.
Als de verkozenen van HDP het parlement gebruiken om campagnes te starten rond sociale en politieke eisen (zoals de verhoging van het minimumloon, een 35-urenweek, het afschaffen van antistakingswettten, …), dan zou dit op heel wat steun en respect van werkenden en jongeren doorheen het land kunnen rekenen. Het zou de traditionele Kemalistische CHP onder druk zetten, maar ook de ‘sociale’ retoriek van MHP doorprikken. Die hadden de verhoging van het minimumloon wel in hun programma staan, maar ze zijn niet bereid om er actief campagne voor te voeren.
Er is in Turkije veel ruimte voor een nieuwe linkse arbeiderspartij die opkomt voor de rechten van de arbeiders en sterke sociale eisen naar voor schuift. Tienduizenden werkenden en jongeren stellen hun hoop in de HDP om deze rol te spelen. Wellicht zal de partij heel wat nieuwe leden aantrekken.
Toch is er onder Turkse arbeiders nog vijandigheid tegenover de HDP. Die partij wordt door sommigen gezien als een instrument van de PKK, als een partij die gedomineerd wordt door de oude kaders van de PKK waarbij de belangrijkste beslissingen genomen worden bij overleg tussen de gevangen genomen PKK-leider Abdullah Öcalan en de HDP-leiders. Dit wantrouwen is aanwezig en kan enkel weggenomen worden met democratische en transparante structuren. De werkenden en jongeren moeten zien hoe de beslissingen genomen worden en zo ook zien dat er geen “verborgen PKK-agenda” is.
De HDP-leiding kreeg bij deze verkiezingen heel wat steun van Turken, vooral van de liberale middenklasse. Een brug bouwen tussen de Koerdische en Turkse arbeiders is een centrale uitdaging om de arbeidersbeweging in Turkije te versterken. Met het electorale succes van de HDP kan deze partij een belangrijke stap daartoe zetten. Door alle sociale thema’s, alle stakingen of elk arbeidersverzet op te nemen en de posities in parlement en media hiervoor te gebruiken, kan de HDP een klankbord worden van de volledige arbeidersklasse.
Het is zeker positief dat de HDP van bij het begin een eventuele coalitie met de AKP heeft afgewezen. Maar de partij moet ook duidelijk zijn over coalities met andere partijen, daarover is nog geen uitspraak gedaan. Welke regering er ook komt, het zal een regering van besparingen zijn. De HDP-leiding moet de andere partijen niet zozeer oproepen om ‘verantwoord’ te handelen en bij te dragen aan de politieke stabiliteit. De partij moet zich integendeel voorbereiden op sociaal verzet. Ze kan het momentum van de verkiezingen bijvoorbeeld gebruiken om massale bijeenkomsten te houden waarop werkenden, jongeren, activisten, … worden uitgenodigd om samen te discussiëren over de verdere stappen in de strijd.
De ervaring van veel linkse partijen doorheen de wereld leert ons dat er na aanvankelijk electoraal succes een gevaar is dat deze partijen naar rechts opschuiven. Om dit te vermijden, is er nood aan een coherent politiek programma, democratische structuren op alle niveau’s en een massale betrokkenheid van leden. Er is nood aan een socialistische oriëntatie gebaseerd op steun voor massale acties van de arbeidersbeweging en voor de nationalisatie van de banken en de sleutelsectoren van de economie onder democratische publieke controle. Het ontwikkelen van banden met de basis van de vakbonden en sociale bewegingen zal ook noodzakelijk zijn om te vermijden dat de HDP eindigt in het moeras van politieke compromissen, coalities met pro-kapitalistische krachten en besparingen.
