Your cart is currently empty!
Tag: Fernand Huts
-
Huts actief in belastingparadijzen (en neen, het gaat niet om havenactiviteiten)
Foto: Flickr/ aduarteweb In België komt de neoliberale provocateur Fernand Huts ons regelmatig op schoolmeesterwijze de les spellen: regels die niet gunstig zijn voor werkgevers moeten weg en belastingen moeten omlaag, dit alles om hem toe te laten jobs te creëren. Om ons van zijn goede bedoelingen te overtuigen, koopt hij regelmatig een kunstwerk (wat de publieke musea zich niet meer kunnen permitteren als gevolg van de besparingen). Nu blijkt Huts actief te zijn in belastingparadijzen.
Dat zijn dan wel vaak eilandjes of plaatsen die aan de zee liggen, maar de activiteiten van Huts blijken er geen betrekking te hebben op havenactiviteiten. Hij is niet naar de Bahama’s getrokken omdat er daar geen wet-Major bestaat. Neen, het gaat om louter financiële activiteiten van een holding. Volgens Huts is alles goed bedoeld: de holding in kwestie is actief in een belastingvrije zone in Uruguay waar bedrijven niets van belastingen moeten betalen. Waarom de zetel van deze holding dan in een belastingparadijs moet geplaatst worden, ontgaat ons. En hij zou er geen enkel financieel voordeel uit gehaald hebben. Maar ja, dat zeggen ze allemaal. Eens te meer volgt de chantage. In ons land wil Huts gerust 400 jobs creëren indien het havenstatuut volledig wordt afgebroken. Over zijn rol in de Bahama’s moeten we niets zeggen, want de belastingvrije zone in Uruguay stelt 10.000 mensen tewerk. Nuja, op de slavenplantages in het zuiden van Amerika werden voor de burgeroorlog ook tienduizenden mensen tewerk gesteld. Moeten we daar dan ook over zwijgen?
Het rooskleurige beeld dat Huts ophangt, werd dit weekend in ‘De Tijd’ tegengesproken. Daar gaat het over de slechte reputatie van de taksvrije zones in Uruguay die door de bevolking gezien werden als “draaischijven voor smokkelaars.” De moderne versie van een smokkelaarsnest wordt als volgt omschreven: “Huts’ bedrijvenpark in Uruguay blijkt een draaischijf te zijn voor internationale belastingconstructies. Zonamerica duikt meer dan 9.100 keer op in de uitgelekte documenten van Panama Papers en Bahama’s Leaks. Bijvoorbeeld het advieskantoor Posadas, Posadas & Vecino heeft vanuit zijn kantoor in Zonamerica liefst 280 offshores op de Bahama’s, de Britse Maagdeneilanden en in Panama opgezet voor zijn klanten.” De krant merkt ook op dat het vreemd is dat de vennootschap die eigenaar is van de taksvrije zone Zonamerica op de Bahama’s gevestigd is. “Waarom via de Bahama’s, een zuiver belastingparadijs? Welke geldstromen zijn daarmee gemoeid? Is het bedoeld om geldstromen af te schermen? Of om de inkomsten belastingvrij te houden? Want Zonamerica uitbaten, brengt Huts jaarlijks miljoenen euro’s op.”
Opmerkelijk dat ministers aankondigen dat ze zonder wettelijke regels na te leven huiszoekingen bij mensen-zonder-papieren willen uitvoeren, terwijl ze tegelijk de rode loper uitrollen voor vrienden die in belastingparadijzen actief zijn. Het toont de twee maten en twee gewichten van de rechtse regering: belastingontduikende werkgevers worden op handen gedragen, gewone werkenden en wie uit de boot valt, is op voorhand verdacht en verantwoordelijk voor al wat fout loopt in deze samenleving.
Voor de begrotingsbesprekingen zoeken de ministers de komende dagen 4,2 miljard. Eens te meer wordt niet gekeken naar diegenen die via allerhande fiscale constructies in belastingparadijzen actief zijn. Er wordt wel gekeken naar gewone werkenden van wie de levensstandaard al jaren onder vuur ligt. Bovenop het aanvallen van die levensstandaard worden ook de arbeidsvoorwaarden aangepakt met steeds meer flexibiliteit en minder bescherming op het werk. Ook op dat terrein staat Fernand Huts in de spits. Antwerps havenschepen Van Peel (CD&V) gaf hem enkele dagen geleden nog gelijk toen hij de aanpassingen aan de wet-Major niet verregaand genoeg vond.
De vele schandalen van belastingontduiking zijn geen uitwas van dit systeem, maar hoe het kapitalisme nu eenmaal werkt. In plaats van belastingontduiking aan te pakken, worden nieuwe belastingparadijzen gecreëerd. Ook dat is onderdeel van de begrotingsbesprekingen. Pogingen om dit systeem aan banden te leggen of er een sociaal kantje aan te geven, zijn steeds moeilijker en elke stap vooruit is steeds tijdelijker. We moeten opkomen voor een breuk met het kapitalisme zodat niet de belangen van die enkele Hutsen centraal staan, maar de belangen van de overgrote meerderheid van de bevolking.
-
Fernand Huts chanteert om havenstatuut af te schaffen
Voor de zomer zat het er bovenarms op toen Fernand Huts van Katoennatie de vakbonden de toegang tot zijn bedrijf ontzegde. De bonden mochten niet vaststellen of er al dan niet havenarbeid werd verricht waardoor het speciale havenstatuut moet nageleefd worden. De acties van het havenpersoneel werden stopgezet in afwachting van een sociale inspectie. Die gaf de bonden gelijk, wat Huts als volleerd provocateur niet kon aanvaarden. Hij dreigt investeringen te schrappen.
Het conflict begon toen dokwerkers vaststelden dat Logisport, een afdeling van Katoennatie, Oost-Europese arbeiders havenarbeid liet verrichten met een ander statuut dan dat van havenarbeiders. Het protest van de vakbonden leidde onder meer tot individuele schadeclaims tegen dokwerkers. Uiteindelijk werd beslist om een rapport van de sociale inspectie af te wachten. Dat rapport blijkt de bonden gelijk te geven, wat Huts als eigengereide liberaal niet kan aanvaarden.
Waar zijn partijgenoot Maggie De Block over acties van Afghaanse vluchtelingen stelt dat er sprake is van ‘emotionele chantage’ en dat de vluchtelingen maar de wet moeten naleven, wil de liberale patroon Fernand Huts de wet op de havenarbeid niet naleven. Als hij die wet moet naleven, dreigt hij om investeringen in de Antwerpse haven stop te zetten. Het blijft wachten op de veroordeling van deze chantage door de verschillende liberale partijen die het in het Antwerpse bestuur voor het zeggen hebben. De enige die reageerde – havenschepen Marc Van Peel (CD&V) – kwam niet verder dan de stelling dat eenzijdige acties als die van Huts het vinden van een ‘oplossing’ kunnen bemoeilijken. Lees: het wordt moeilijker om een akkoord te vinden om het statuut van de dokwerkers af te bouwen als er provocaties zoals die van Huts zijn.
Naar aanleiding van de uitspraak van de sociale inspectie diende Huts een klacht in tegen de Belgische overheid omdat die onzekerheid creëert en omdat de sociale inspectie “foute adviezen” geeft. Zelfs enkele collega’s havenbazen vinden dat straf. In De Tijd werd een anonieme havenbaas aangehaald: “Als Huts denkt dat de regering hem plots gelijk gaat geven, vergist hij zich. Ze heeft immers niet de gewoonte wetten en koninklijke besluiten op het sociaaleconomisch vlak eenzijdig aan te passen.” Kortom, zelfs andere werkgevers erkennen dat er havenarbeid wordt verricht in Logisport en menen dat Huts provoceert door op zijn eentje een kruistocht tegen het havenstatuut te ondernemen.
Meer nog, andere werkgevers vrezen dat deze kruistocht een bedreiging vormt voor hun collectieve poging om het havenstatuut af te bouwen. Er zijn onderhandelingen om logistieke bedrijven mogelijkheden te bieden om geen beroep te moeten doen op traditionele havenarbeiders. De havenbazen hopen daar tegen eind dit jaar een akkoord met de vakbonden rond te kunnen sluiten, maar ze vrezen dat de provocaties van Huts dit onmogelijk zullen maken. Ze kunnen wel op politieke steun rekenen, zo stelt N-VA al langer dat logistieke arbeid uit de wet op de havenarbeid moet gehaald worden.
Voor Fernand Huts is een wetswijziging niet nodig, als hijzelf meent dat het havenstatuut in logistieke bedrijven kan afgeschaft worden, dan moet dat maar gebeuren. “La loi, c’est moi”, lijkt zijn motto te zijn. En als iemand dat durft te betwisten, dreigt Huts met klachten tegen alles en iedereen. Dat er zoiets als ‘logistieke havenarbeiders’ bestaat met eigen loon- en arbeidsvoorwaarden die in een paritair comité werden bepaald, lijkt de havenprovocateur te ontgaan. Neen, om zijn ‘concurrentiepositie’ veilig te stellen, wil Huts werken met zo goedkoop en flexibel mogelijk personeel dat werkt tot het erbij neervalt: minilonen voor maxi-flexi-jobs.
De provocatie van Huts maakt duidelijk waar het patronaat en de gevestigde politici naar toe willen. De collega’s van Huts en de gevestigde politici zijn het in wezen met diens standpunt eens. Meer nog, dat is wat ze zelf ook willen bekomen. Maar door de provocatieve manier waarop Huts ijvert voor de afschaffing van het havenstatuut, vrezen ze harder verzet van de havenarbeiders. Dat zou inderdaad wel eens het geval kunnen zijn, de aandacht is alvast op de aanval op het havenstatuut gevestigd. De vooruitlopende provocateur Huts kreeg het deksel op de neus, laat ons ervoor zorgen dat zijn collega’s hetzelfde lot ondergaan als ze aan het havenstatuut raken!
