Your cart is currently empty!
Tag: BBTK BHV
-
Uitspraak BBTK-BHV. Protest kan niet zomaar bestraft worden.
Door een militante van BBTK Brussel-Halle-Vilvoorde
In oktober hadden we het al over de rechtszaak van de vijf afgedankte vakbondssecretarissen van BBTK Brussel-Halle-Vilvoorde (hier kan je dat artikel vinden). De vijf werden in september 2010 door de nationale vakbondsleiding afgedankt wegens dringende redenen. De uitspraak werd begin december verwacht, maar het werd uiteindelijk 21 januari.Het vonnis vormt een overwinning voor de drie betrokken secretarissen (de twee anderen komen voor de Nederlandstalige kamer van de Arbeidsrechtbank) maar ook voor alle syndicale militanten.
In 2010 was er een renovatieproject voor het gebouw van BBTK-BHV op het Rouppeplein. Het project van de nationale BBTK-leiding werd betwist door de regionale vrijgestelden van de sector industrie. We waren uiteraard voorstander van een renovatie, maar dachten dat dit op een goedkopere manier kon dan wat werd voorgesteld. Met de fragiele financiële situatie van de regionale afdeling dachten we dat dit beter was. We drongen erop aan dat er over dit project zou gediscussieerd worden op basis van alternatieven. Het zou gevolgen hebben voor de mogelijkheden van onze syndicale acties, dus stelden we voor dat de regionale afdeling met haar militanten zou beslissen. Het feit dat we het project durfden betwisten en een democratisch debat eisten, volstond blijkbaar om wegens dringende redenen afgedankt te worden.
Na bijna een jaar van strijd voor herintegratie in de instanties van de BBTK en het ABVV, werd de zaak uit wanhoop voor de rechtbank gebracht. Op 21 januari kwam er uiteindelijk een vonnis. Dat geeft ons over de volledige lijn gelijk. De dringende redenen worden niet erkend en de rechter oordeelt dat de BBTK misbruik van ontslagrecht maakte. Het ontslag was nietig. De rechtbank stelt dat de nationale BBTK-leiding niet de bevoegdheid had voor het ontslag van de vijf, te meer omdat deze beslissing niet werd geratificeerd door de instanties van de regionale afdeling. De beslissing werd integendeel betwist door de militanten van de betrokken regionale afdeling en sector. De rechtbank geeft de BBTK-leiding vier maanden de tijd om de ‘afgedankte’ secretarissen hun mandaat terug te laten uitoefenen.
In ons vorige artikel betreurden we de banalisering van de dringende redenen en de criminalisering door de vakbondsleiding van het protest tegen het ontslag. De zware fout die aan de basis van de dringende redenen lag, werd niet erkend. Het vonnis wil uitdrukkelijk vermijden dat dringende redenen worden gebruikt tegen syndicale strijd.
Dat is een belangrijk punt dat voor iedere overtuigde syndicalist van groot belang is. Het is nuttig om een onderdeel van het vonnis aan te halen dat duidelijk maakt wat de rechtbank naar voor bracht over de tegenstelling tussen de beschuldiging van grove fout en het recht op contestatie dat aan de basis van het syndicalisme ligt:
‘Het feit van zich te verzetten tegen een voorstel zowel voor wat de plaats betreft waar de kwestie ter sprake moet komen als over de grond van de zaak; waarbij men de tegenstellingen benoemt; constructief vergelijkende studies suggereert door een externe expert (hier een architect) terwijl men zich laat bijstaan door een advocaat fiscalist die voorbehoud maakt over de fiscale constructie van het immobiliënproject die het federaal secretariaat voorstelt kan redelijker wijze niet beschouwd worden als een zware fout. Het tegendeel aanvaarden zou de ontkenning zijn van elke democratische besluitvorming en de essentie zelf van het sociaal overleg.’ [vrije vertaling]
Dat is een belangrijke stelling tegen het grote risico dat boven het hoofd van iedere strijdbare syndicalist hangt, met name dat in de toekomst iedere vorm van contestatie kan gezien worden als een vertrouwensbreuk in de arbeidsrelatie en bijgevolg als een mogelijkheid om de arbeidsovereenkomst eenzijdig te verbreken zonder opzegvergoeding. Contestatie van bepaalde beslissingen behoort tot het fundament van de organen van sociaal overleg (ondernemingsraad, comité bescherming en preventie op het werk, syndicale delegatie).
De rechtbank oordeelt dat het ontslag nietig was. Wat betekent dat juist?
De dringende reden werd niet erkend, maar de rechter gaat verder. Het ontslag van de secretarissen wordt nietig verklaard omdat de zogenaamde ‘statutaire’ voogdij enkel snel-snel werd ingevoerd om de regionale secretarissen te kunnen afdanken. De procedure om de afdeling onder voogdij te plaatsen, ging in tegen de statuten van de federale BBTK die bepalen dat een dergelijke voogdij vereist dat een uitnodiging wordt gestuurd voor een vergadering met dat punt op de agenda. Dat moet de regionale afdeling toelaten om zich voor te bereiden. Er werd enkel naar de verantwoordelijken van de regionale afdeling een mail hierover verstuurd, terwijl die op dat ogenblik al in een vergadering zaten op basis van een andere agenda. De rechtbank oordeelde dan ook dat de voogdij enkel in kaart werd gezet om een ‘wettelijke’ schijn te geven aan een ontslag dat buiten de daartoe bevoegde instanties werd beslist. Toen het Uitvoerend Comité van de regionale afdeling een week na de aankondiging van het ‘ontslag’ door de nationale leiding van BBTK hiervan op de hoogte werd gesteld, werd er meteen tegen geprotesteerd. Het comité heeft de beslissing niet geratificeerd.
De uitspraak bevestigt dat de instanties van de vakbond centraal moeten staan in het beslissingsproces. De statuten van het ABVV, BBTK en BBTK BHV bepalen dat de militanten kunnen beslissen en dat alle bevoegdheden van de basis vertrekken via delegatie. Het zijn de regionale instanties die de vrijgestelde secretarissen verkiezen en dus zijn het die instanties die als enige kunnen beslissen over sancties en het intrekken van het mandaat. In dit geval werden de basis en de regionale instanties aan de kant geschoven. De nationale leiding had in de weken na het ontslag overigens de voorziene militantenvergaderingen en het congres geannuleerd. Er werd binnen de vakbond eigenlijk gebruik gemaakt van patronale methoden waar we in veel bedrijven net tegen ingaan.
In een artikel van De Standaard op 4 september 2010 (de dag na het ‘ontslag’ van de vijf), verklaarde de nationale voorzitter van BBTK dat de vakbond middelen en personeel heeft en dus als een bedrijf moet beheerd worden…
Dat verhinderde dezelfde vakbondsleiders niet om in de rechtszaak net op te werpen dat de vakbond geen rechtspersoonlijkheid heeft en dat ze bijgevolg juridisch niet verantwoordelijk konden gesteld worden en dat de syndicale instanties moesten aangesproken worden.
Naast het erkennen van het recht op debat, bevestigt het vonnis dat beslissingen door de bevoegde instanties van de vakbond moeten genomen worden. Het zou een goede aanleiding kunnen zijn om hier intern over te discussiëren binnen BBTK en het volledige ABVV. Het is een gelegenheid om eens terug te kijken naar de principes waarop de vakbond zich baseert en om de bureaucratische uitwassen aan de kant te schuiven.
-
Proces van de 5 afgedankte secretarissen van BBTK BHV
Als de vakbondsleiding patronale methoden toepast
Op maandag 21 oktober was er een zitting van de Arbeidsrechtbank in Brussel waar het ontslag om dringende redenen van enkele van de vijf afgedankte BBTK-secretarissen uit Brussel-Halle-Vilvoorde werd behandeld. De vijf werden meer dan drie jaar geleden afgezet door de nationale leiding van BBTK. Een verslag van de zitting.
Er waren een aantal syndicalisten om hun solidariteit te betuigen met de vroegere secretarissen. Er waren ook syndicalisten van de christelijke vakbond CNE om te protesteren tegen het gebruik van patronale methoden door de vakbondsleiding.
De lange pleidooien van de vakbondsleiding waren een kopie van wat de ergste werkgevers naar voor brengen bij dergelijke gelegenheden. Er werden praktijken gebruikt die elders door de vakbond worden aangeklaagd:
- Het juridiseren van conflicten. De vakbond verzet zich telkens tegen het feit dat de werkgevers voor het minste naar de rechtbank stappen, onder meer bij collectieve conflicten zoals stakingsposten. De vijf secretarissen worden anders behandeld, hun lot werd niet in de structuren van de vakbond bepaald maar via een ontslag om dringende reden waarop enkel een gerechtelijke procedure mogelijk was om dit te betwisten. De vijf waren verkozen door de basis, het ontslag ging voorbij aan de structuren van de basis van de vakbond. Enkel de syndicalisten die hen verkozen hadden, zouden hun mandaat eventueel mogen intrekken.
- Banaliseren van dringende redenen. Afgedankt worden wegens dringende redenen heeft verregaande gevolgen voor een werkende. Er wordt direct tot ontslag overgegaan zonder opzegtermijn of opzegvergoeding. In de meeste gevallen wordt de werkloosheidsuitkering bovendien maandenlang geschorst. De wet voorziet dit als een uitzonderlijke maatregel die enkel bij grove fouten kan ingeroepen worden. Het wordt doorgaans gebruikt bij geweld op het werk, diefstal of fraude. Iedere syndicalist zal er alles aan doen om in voorkomend geval ervoor op te komen dat een zware fout omgezet wordt in een normaal ontslag (indien een herintegratie niet meer mogelijk is). De vakbondsleiding gebruikt hier deze procedure en doet dit bovendien op collectieve basis met vijf afdankingen voor dezelfde zogenaamde grove fout. Bovendien wordt het wel erg snel ingeroepen, het versturen van een e-mail zou volstaan hebben. De ingeroepen fout is erg subjectief: insubordinatie, obstructie, aanslag op de eer.
- Criminalisering van het verzet. Een meningsverschil over het financieel beheer van de regionale afdeling wordt gesanctioneerd met een ontslag wegens dringende redenen wegens insubordinatie (opstandigheid) terwijl contestatie aan de basis van het syndicale werk van delegees ligt. Als die een probleem in het functioneren of met een investering die de toekomst van het bedrijf bedreigt, dan wordt tot verzet overgegaan. Het gaat er niet om wie gelijk heeft, maar als een delegee met argumenten, terecht of ten onrecht, geen vragen kan stellen bij het project van de directie en meteen een zware fout wordt aangewreven bij het stellen van vragen, dan kunnen morgen alle delegees op deze basis afgedankt worden.
- Minachting voor de acties en steun voor de vijf afgedankte secretarissen. Onder het voorwendsel dat geen enkel proces-verbaal van het Uitvoerend Comité een protest tegen het ontslag heeft vastgesteld, wordt beweerd dat er geen protest was en ook geen steun aan de afgedankte secretarissen.
- Criminalisering van syndicale acties. De secretarissen hebben maandenlang geprotesteerd tegen hun afdanking, er waren tal van militanten die hen ondersteunden en tal van acties binnen de syndicale beweging om de re-integratie van de vijf te eisen (met tussenkomsten op betogingen, verdeling van pamfletten, bezettingen, meetings). Voor de vakbondsleiding gaat het hier om ‘feitelijkheden’. Net zoals de eerste de beste anti-syndicale werkgever tegen een stakerspost procedeert omwille van de ‘feitelijkheden’ die onderdeel van het collectief conflict vormen (tegen een stakerspost op zich is geen juridisch protest mogelijk).
- Spionage van de mailbox van de afgedankte secretarissen. Op basis van rechtspraak in strafzaken waarbij wordt gesteld dat onrechtmatig verkregen bewijsmateriaal kan gebruikt worden om de ernst van een fout aan te tonen, maakt de vakbondsleiding gebruik van emails die onrechtmatig werden bekomen. Een arrest van het Arbeidshof (op een hoger niveau dus) heeft evenwel vastgesteld dat dit principe niet kan toegepast worden in het sociaal recht. Hoe zal de vakbondsleiding morgen ingaan tegen werkgevers die de mailbox van werknemers controleren om wat onhandige mails te gebruiken om hen te beschuldigen? De advocaten van de federale BBTK gebruikten zelfs een uit de context gerukte Facebook-status in hun pleidooi.
- Onsamenhangend en misprijzen. De vakbondsleiders verwijten diegenen ze afgedankt hadden dat ze syndicaal actief bleven in de bedrijven en ze deden alles om dit tegen te gaan. Hiervoor werd zelfs met directies samengewerkt. Militanten in die bedrijven wilden echter met hun verkozen secretarissen blijven werken. Op een onsamenhangende wijze worden de secretarissen verweten dat ze zich aandienden bij werkloosheidsdiensten of dat ze nieuwe jobs vonden, alsof dit aangeeft dat ze hun ontslag aanvaard hebben.
Op het einde van een interview in de krant De Standaard op 4 september 2010, verklaarde de federale voorzitter van de BBTK zijn optreden met de stelling dat “een vakbond een begroting en personeel heeft en dus als een bedrijf moet beheerd worden.” Dat klopt niet. Een vakbond is geen bedrijf. De macht komt van onderuit en niet van bovenaf. De waarden en doelstellingen zijn totaal anders. Bovendien zal geen enkele syndicalist in een bedrijf dergelijke methoden aanvaarden.
Al deze tactieken geven aan dat het vakbondsapparaat bereid is om erg ver te gaan om iedere oppositie in eigen rangen tegen te gaan, maar ook hoe belangrijk het is dat de basis zich organiseert om de beweging die haar toebehoort in handen te nemen. Het gaat om een beweging die opgezet is om de belangen van de werkenden te verdedigen en niet die van een kleine minderheid die tot alles bereid is om haar positie te beschermen.
Uitspraak volgt ten vroegste op 2 december. Wordt vervolgd…
-
Maandag actie aan Brusselse arbeidsrechtbank tegen ontslag vijf vakbondssecretarissen
Maandag wordt aan de Brusselse arbeidsrechtbank een solidariteitsbijeenkomst gehouden op het ogenblik dat het ontslag van vijf vakbondssecretarissen van BBTK wordt behandeld. De vijf werden meer dan drie jaar geleden afgedankt in een afrekening van de nationale leiding. De zaak van de drie Franstalige secretarissen komt maandag voor de rechter. Er is een oproep om de vijf BBTK-secretarissen te ondersteunen. We publiceren deze oproep en verwijzingen naar artikels over wat er drie jaar geleden gebeurde.
Oproep voor komende maandag
Kameraden,
Nu al meer dan drie jaar geleden werden Eric, Bernadette, Rik, Ria en ikzelf op een brutale en abrupte wijze uit de bbtk verwijderd, met daarenboven de vernedering beschuldigd te worden van een “grote fout”.
Dit was voor ons allen een trauma. Verder dan de persoonlijke problemen, het totale gebrek aan respect voor echte “strijders’ van de zaak, heeft dit geval veel zekerheden en overtuigingen doen wankelen die ons toelaten om stand te houden, elke dag opnieuw.
De traagheid van de rechtsgang is zodanig dat de zitting van de rechtbank voor onze zaak slechts op maandag 21 oktober e.k. zal plaatsvinden (althans voor de drie, ikzelf, Eric en Bernadette, die de zaak voor de Franstalige rechtbanken hebben gebracht). Ik nodig jullie uit om eraan deel te nemen, en om ons zodoende te steunen. Eric zal er spijtig genoeg niet zijn, maar hij zou jullie steun hebben geapprecieerd, net zoals Bernadette en ikzelf het op prijs zullen stellen.
Het merendeel van jullie heeft de hoop niet opgegeven om de syndicale waarden binnen de bbtk te doen leven, en ik feliciteer hen hiervoor. Getuige zijn van wat de syndicale organisatie als argumenten tegen ons vooropstelt, zal voor jullie des te nuttiger zijn.
Het simpele feit om intern reserves te uiten bij een financieel project van een directie als een grote fout te beschouwen, dit te kwalificeren als “insubordinatie, systematische obstructie en eerroof”, komt overeen met het in gevaar brengen van alle syndicalisten van het land. Ik nodig jullie uit om ons bij de hoorzitting te vervoegen, maandag 21 oktober e.k., om 14 uur, op het Arbeidsrechtbank, Poelaertplein 3, 1000 Brussel, zaal 4.
Martin
Meer info
- BBTK. Nationale leiding in het offensief… tegen eigen secretarissen (artikel verschenen in september 2010)
- Interview met Martin Willems, ontslagen secretaris van BBTK-BHV (artikel verschenen in maart 2011)
-
Interview met Martin Willems, ontslagen secretaris van BBTK-BHV
Voor vakbondsdemocratie!
Interview door Nico (Brussel) voor maandblad De Linkse Socialist
Sinds september 2010 is BBTK-BHV, sector industrie, onthoofd. Vijf secretarissen werden door de leiding op straat gezet. We spraken hierover met Martin Willems, één van de vijf ontslagen secretarissen.
Wat zat er achter deze ontslagen? En wat zijn de laatste ontwikkelingen in de campagne voor jullie reïntegratie?
Martin: “Eerst en vooral moet er op worden gewezen dat er iets specifiek is in onze vakbonden. De syndicale vrijgestelden worden namelijk verkozen door de basis op algemene vergaderingen en nadien op het congres. Deze verkiezing wordt minstens om de vier jaar in vraag gesteld. De arbeidsovereenkomst hangt rechtstreeks af van die verkiezing. Het zijn dan ook niet de leiders die beslissen als wij vrijgesteld zijn of niet, dat komt aan de basis toe. En het is aan de basis dat we verantwoording verschuldigd zijn en moeten antwoorden op eventuele fouten.
“De ontslagen waren niet rechtmatig omdat ze van bovenaf werden opgelegd, zonder het raadplegen van de basis hieromtrent. Na ons “ontslag” werden alle algemene vergadering en het congres afgelast zodat er geen confrontatie met de basis was en wij ons niet konden verdedigen. De algemene vergadering is de basis voor syndicale democratie. Het is de enige plaats waar alle militanten hun zeg hebben. Het congres is een soeverein orgaan van onze vakbondsafdeling.
“Begin 2011 waren er nieuwe vergaderingen van de sector voorzien, onder meer om de eisen in de sectoren voor te bereiden en congressen in de sectoren. Er was een algemene vergadering van de sector ‘diensten’ voorzien op 26 januari en een vergadering van de sector ‘industrie’ op 8 februari. De vergadering van de sector diensten vertegenwoordigt zowat de helft de bedrijven van de afdeling, waaronder 70 bedrijven van de industrie.
“Op 26 januari eisten de aanwezige delegees een discussie over ons dossier. De leiders die de vergadering voorzaten, waaronder de federale voorzitter, hebben zich daartegen verzet. Onder druk van de zaal werden Bernadette en ikzelf uitgenodigd om naar binnen te komen, wij stonden buiten pamfletten uit te delen. De voorzitter van de vergadering verliet de tribune maar bleef in de zaal. Hierop hebben de aanwezigen de agenda van de vergadering zelf in handen genomen. Er waren tussenkomsten en er werd geantwoord op vragen. Een aantal verantwoordelijken probeerde het standpunt van de federale leiding te verdedigen. Uiteindelijk werd een motie unaniem gestemd. Die motie eist de reïntegratie van de vijf secretarissen en wijst er op dat dit een vakbondseis is en dat de vakbond zelf het goede voorbeeld moet geven van wat het eist in de bedrijven. Hierna heeft de leiding niets gedaan, sommigen speelden met het idee om de vergadering ongeldig te laten verklaren omdat wij er waren uitgenodigd.
“Op de tweede vergadering waren er heel wat manoeuvres. De ‘leiding’ had een aantal militanten niet uitgenodigd en zelfs een aantal bedrijven uit de sector waren niet uitgenodigd. Enkele dagen voordien werd de vergadering afgelast. Er werd gevreesd voor een herhaling van wat er op 26 januari was gebeurd en de militanten hoopten op deze vergadering eindelijk hun mening te kunnen geven over het ontslag van de vijf secretarissen. De houding van de BBTK-leiding in onze afdeling werd aangetoond. Zij willen de vijf secretarissen weg krijgen en daarbij wordt niet geaarzeld om delegees in een moeilijk parket te brengen.
”Ondanks de aankondiging dat de vergadering was afgelast, kwam de vergadering toch bijeen met een aanzienlijk aantal delegees en bedrijven die waren vertegenwoordigd. Na discussie werd dezelfde motie unaniem gestemd. De aanwezige militanten stelden ook dat er meer consequente acties nodig zijn na de lange periode die intussen sinds ons ontslag is verstreken. Wij hebben vooral de situatie uitgelegd en aan bewustmaking gedaan. Een delegatie van een 30-tal militanten trok naar de lokalen op het Rouppeplein om er de federale leiding te ontmoeten. Ter plaatse weigerde de federale leiding om de militanten te ontvangen, er werd integendeel beroep gedaan op de politie om de militanten uit het gebouw weg te halen. De politie moest vreemd genoeg aan de BBTK uitleggen dat ze niet tussenkomen in sociale conflicten waarin vreedzame militanten zijn betrokken.”
Hoe zal de campagne voor reïntegratie verder gaan?
Martin: “We zijn syndicalisten en geloven sterk in bewustmaken en in collectieve actie. We vragen geen medelijden van de militanten of van de leiding, maar interne vakbondsdemocratie. We komen op voor onze reïntegratie maar ook voor de verdediging van de principes van onze organisatie.
“Onze strijd is onderdeel van het vakbondsleven en we willen met onze strijd een bepaalde visie op syndicalisme naar voor brengen. Dat is waarom we ook standpunten innemen over de actuele thema’s zoals het IPA. Dat IPA is belangrijk, niet alleen op het vlak van de cijfers maar ook over de principes die in het gedrang komen. De loonnorm is dwingend en bedraagt ongeveer 0%. Dit betekent anders gezegd een verbod op loonsverhogingen. Er zijn verder nog transfers van gemeenschapsmiddelen om het patronaat bij te springen bij vergoedingen of bij het minimumloon. Waar gaat dat heen? Als het zo voort gaat, zullen ze zelfs geen lonen meer moeten betalen. De gemeenschap zal wel betalen? Er is een aanval op de fundamentele principes van de arbeidsverhoudingen. Voorts is er ook de discussie over het statuut van arbeiders en bedienden. Dat dossier is niet op zijn plaats in een IPA. Het patronaat wil alles in het IPA steken om het zo te kunnen voorstellen alsof dossiers waarin het niet langer op de rem kon blijven staan toegevingen zouden zijn. Die toegevingen dienen dan om vooruitgang op andere essentiële punten, zoals de loonnorm, tegen te houden.
“In de sector industrie worden we vaak geconfronteerd met de verschillen tussen de statuten van arbeiders en bedienden. We werken dagelijks in een gemeenschappelijk front met de arbeiders. Doorheen gezamenlijke strijd is er vaak een vertrouwensband met de arbeiderscentrales, dat was onder meer het geval met de metaalarbeiders van IAC-Fiat. Het komt er vandaag op aan om de strijd tegen de discriminaties tussen bedienden en arbeiders aan te gaan, onder meer op het vlak van de opzegvergoedingen. Daar is een harmonisatie nodig waarbij de beste voorwaarden van de bedienden de norm worden. We mogen nooit een oplossing “tussenin” aanvaarden. Dat is een patronale visie op “solidariteit”: het delen van de miserie. Sociale vooruitgang gaat maar in een richting. Zal er anders ook op het vlak van de pensioenen van ambtenaren en werknemers een oplossing “tussenin” worden gezocht? Of zal worden gesteld dat een contract van onbepaalde duur discriminerend is ten aanzien van interimarbeiders? Met zo’n logica kan alles onder vuur worden genomen. We kunnen de problemen niet oplossen door een peer in twee te hakken. Dit wil zeggen dat het statuut van de arbeiders moet verbeteren en dat het de bedienden, de BBTK dus, zijn die deze strijd op de meest actieve wijze moeten voeren. Zolang er slechtere voorwaarden bestaan, zullen betere voorwaarden in vraag worden gesteld.
“Het voorbeeld van Brink’s is veelzeggend. Daar had in een ideale situatie strijd in de volledige sector van het waardentransport moeten worden gevoerd, ook bij G4S, om iedereen in de sector onder het bediendenstatuut te krijgen. Dat zou de oneerlijke ‘concurrentie’ weg hebben gewerkt en voor een vooruitgang hebben gezorgd. Aangezien er maar twee bedrijven in de sector waren, was het bovendien mogelijk om de hele sector plat te leggen.
“We willen deelnemen aan alle acties tegen het IPA en willen een stevige strijd. De ordewoorden zijn tot nu toe te vaag waardoor de beweging niet verder ontwikkelt en er wordt geprobeerd om te “landen” met dit IPA. Er is een duidelijk signaal nodig over welke acties nodig zijn. Een nationale actiedag in de plaats van een nationale stakingsdag is te beperkt, er zijn duidelijke ordewoorden nodig.“
De nationale BBTK-leiding lijkt niet te willen antwoorden op de elementen die je aanbrengt rond democratie en een strijdbare opstelling.
Martin: “Het is dramatisch dat ze met deze ontslagen eigenlijk samen met het patronaat het concept van dringende redenen banaliseren, terwijl dat al een onduidelijk concept is in ons land. Het is nog erger dat dit binnen de vakbond gebeurt. Ontslag om dringende redenen ondermijnt iedere vorm van bescherming, ontslagvergoedingen, brugpensioen of bescherming van delegees. Onze “zware fout” had bovendien betrekking op onze mening. Als dat erkend wordt als een dringende reden, dan is morgen het syndicalisme op zich een zware fout.
“Recent dreigde ING om twee strijdbare delegees wegens dringende redenen af te danken. De fout die ze wilden inroepen, was morele druk op andere delegees. Toevallig ging het om twee strijdbare delegees. We moeten consequent zijn: we kunnen niet aanvaarden dat we in onze eigen organisatie praktijken toelaten die we net aanklagen in de bedrijven. Dit gaat over de vrijheid om ons te verzetten, een centrale vrijheid voor syndicalisten.
“De delegaties in de bedrijven blijven ons vertrouwen schenken en geven ons een mandaat om hen bij te staan in de dagelijkse strijd. Het is grof dat de nationale BBTK-leiding sinds september steevast contact opneemt met de patronale organisaties om ons de toegang tot de bedrijven te ontzeggen en te verhinderen dat we ons mandaat kunnen uitoefenen. Er wordt ook druk gezet op de delegees. Dat heeft erg concrete gevolgen in de bedrijven waar het patronaat er alles aan doet om het leven van de syndicale delegaties zuur te maken. De nationale leiding maakt er een erezaak van om ons werk onmogelijk te maken, tegen de belangen van de werknemers in. Het gaat zelfs zo ver dat we de vraag kunnen stellen welke overeenkomsten daarover gesloten zijn met het patronaat. Welke prijs wordt betaald als de bedrijfsleiders in hun bedrijven kunnen inspelen op een interne ruzie van de BBTK? Zal de BBTK-leiding die nu met de patroons samenwerkt om ons de toegang tot de bedrijven te ontzeggen, zich plots hard opstellen als er onderhandelingen zijn in de bedrijven? Dat is een groot probleem, het gaat vaak over situaties waarin werknemers hun job op het spel zetten. We kunnen interne discussies hebben, maar tegenover onze klassenvijand moeten we verenigd zijn.”
