Your cart is currently empty!
Tag: Aung San Suu Kyi
-
Aung San Suu Kyi hoort niet thuis in museum van verzet tegen racisme en fascisme
De tentoonstelling “Dit nooit meer” van Les Territoire de la Mémoire in Luik laat op een bevattelijke en toegankelijke kennis maken met de verschrikkingen van het fascisme. Het is een geëngageerde tentoonstelling die oproept tot verzet. Het is bijzonder positief dat een dergelijke tentoonstelling bestaat.Door Liesbeth en Geert (Antwerpen)
Jammer genoeg wordt die oproep tot verzet op het einde van de tentoonstelling herleid tot instellingen van de gevestigde orde en gekende personaliteiten. Hoe zou de Europese Unie een antwoord kunnen zijn op hedendaagse fascistische organisaties als het Griekse Gouden Dageraad die net groot worden op de puinhopen veroorzaakt door het besparingsbeleid dat door de EU wordt opgelegd? Maar helemaal bont wordt het als enkele personaliteiten naar voor geschoven worden als voorbeelden van verzet. Er wordt ingezoomd op drie mensen: Martin Luther King, Nelson Mandela en Aung San Suu Kyi. Met de beeltenis van die laatste eindigt de tentoonstelling.
Als politieke activisten waren wij aan de grond genageld. Dit was ronduit schokkend: een politieke leider die oogluikend toestaat dat racistische Boeddhistische extremisten een genocide aanrichten tegen de Rohingya-bevolking in Myanmar hoort niet thuis in dit museum! Wij waren reeds in 2015 betrokken bij het organiseren van de eerste betoging in ons land tegen de genocide op de Rohingya. We voerden actief campagne tegen die genocide en moeten nu in een museum van verzet tegen de verschrikkingen van fascisme, racisme en genocide net Aung San Suu Kyi als voorbeeld van verzet slikken?
Is het de makers van de tentoonstelling dan niet opgevallen dat Aung San Suu Kyi zich niet alleen weigerde uit te spreken tegen die genocide, maar zelfs verder gaat en het geweld goedpraat? Zelfs de VN omschreef de Rohingya als de meest vervolgde minderheid ter wereld.
In het beste geval is de afbeelding van Aung San Suu Kyi in deze tentoonstelling een blunder die jaren geleden begaan is (de tentoonstelling is vier jaar oud). Maar na de gebeurtenissen van de afgelopen drie jaar zou dit toch al lang moeten rechtgezet zijn.
Wellicht is deze uitschuiver vooral het resultaat van een benadering die te sterk ingekapseld zit in de dominante liberale logica waarbij historische processen voorgesteld worden als het werk van individuen. Het viel ons al op in de verklaring in deze tentoonstelling van het aan de macht komen van Hitler. Daarbij werd terecht verwezen naar de periode van werkloosheid en crisis waar de nazi’s op inspeelden. Maar het bestaan van massabewegingen en revolutionaire uitbarstingen door de Duitse arbeidersbeweging waren het vermelden niet waard. Nochtans kan de impact van de contrarevolutionaire wanhoop van de fascisten niet begrepen worden zonder in te gaan op het falen van de revolutionaire hoop op een betere toekomst in een andere samenleving. Dat falen creëerde een breder gehoor voor een fascistische massabeweging, het potentieel van revolutie leidde bovendien tot actieve ondersteuning door elementen van het grootkapitaal. Mogelijk is dat wat veel informatie voor een laagdrempelige tentoonstelling, maar de afwezigheid ervan herleidt de opkomst van het fascisme grotendeels tot die ene figuur van Adolf Hitler.
Als het centrale probleem vooral een kwestie van personaliteiten is, kan het verzet ertegen op dezelfde manier voorgesteld worden. De oproep tot verzet wordt niet voorgesteld als iets van ons allemaal – ook al start de tentoonstelling op scherpe wijze met een verwijzing naar het bekende gedicht van Niemöller (“Toen de nazi’s de communisten arresteerden”) – maar vooral ook niets als een georganiseerde beweging. Door er enkele prominente individuen uit te pikken, begeeft de tentoonstelling zich onvermijdelijk op glad ijs: onderdrukking, oorlog en genocide zitten in dit systeem ingebakken.
Er is nood aan antifascistisch en antiracistisch verzet zodat wat onder het fascisme gebeurde nooit meer kan. Maar we zullen dit niet bekomen door onze hoop te vestigen op het kapitalistische establishment, al dan niet verhuld onder vage verwijzingen naar democratie en mensenrechten als alternatief op fascisme en extreemrechts (zonder een klasseninhoud te geven aan die alternatieven). Het fascisme ontstond uit de crisis van het kapitalisme en het falen van de arbeidersbeweging, de enige kracht die een alternatief kon bieden op kapitalistische crisis en fascisme, om een uitweg te bieden. Ook extreemrechts vandaag (van traditionele neofascisten tot nieuwrechtse populisten) vindt daar een ruimte, zelfs indien die veel beperkter is dan die van de nazi’s destijds.
Dit maakt dat we in de antifascistische strijd nood hebben aan een programma en bijhorende beweging van sociale vooruitgang voor iedereen en wat ons betreft een breuk met het kapitalisme. Om tot een andere samenleving te komen, is elke vorm van verdeeldheid een obstakel. Bovendien kan je niet consequent tegen onderdrukking strijden, als je zwijgt over andere vormen van onderdrukking. Dat is waarom wij in juli 2015 als eersten in België een betoging organiseerden tegen de vervolging van de Rohingya in Birma of waarom we vorig jaar nog aan de VUB campagne voerden voor het intrekken van het eredoctoraat van Aung San Suu Kyi.
Het is ook waarom we langs deze weg aan Les Territoires de la Mémoire vragen om uit respect voor de Rohingya slachtoffers de beeltenis van Aung San Suu Kyi uit de tentoonstelling te halen.
-
Opinie: VUB, trek eredoctoraat Aung San Suu Kyi in
In Myanmar (Birma) is de vervolging van Rohingya de voorbije maanden geëscaleerd. Het leger pleegt brutale moorden, groepsverkrachtingen en brandt dorpen plat. Toch ontkent regeringsleidster en Nobelprijswinnares Aung San Suu Kyi dat een genocide aan de gang is. Van de VUB kreeg ze in 1994 een eredoctoraat, tijd om dat in te trekken. De Actief Linkse Studenten aan de VUB eisen de intrekking van dit eredoctoraat. In een opiniestuk voor studentenblad ‘De Moeial’ legt Emma van ALS-VUB uit waarom. -
VUB: protest tegen eredoctoraat Aung San Suu Kyi
De Actief Linkse Studenten voerden vandaag actie aan de uitreiking van nieuwe eredoctoraten door de VUB. (zie ook het artikel van Het Nieuwsblad waarin de actie werd aangekondigd). Er werd geëist dat de VUB het eredoctoraat voor Aung San Suu Kyi zou intrekken. De afgelopen maanden was er een genocide tegen de Rohingya bevolking in Myanmar. Als feitelijke regeringsleidster weigert Aung San Suu Kyi zich daartegen uit te spreken. Integendeel, alles wat ze zegt wijst in de richting van het goedpraten van deze genocide.
Op de actie werd een petitie afgegeven met de eis om het eredoctoraat van Aung San Suu Kyi in te trekken. Deze petitie werd ondertekend door meer dan 900 studenten en personeelsleden van de VUB. De petitie kreeg de steun van ABVV VUB. Verschillende instellingen spraken zich al uit over de kwestie en/of trokken eretitels voor Aung San Suu Kyi terug in. Volgt straks de VUB?Emma van de ALS aan de VUB zei: “Aung San Suu Kyi, in 1991 winnares van de Nobelprijs voor de Vrede, spreekt van “desinformatie door terroristen” en doet niets om het bloedbad te stoppen. Ondertussen palmde de overheid al de grond van 200 leeggelopen dorpen in voor ‘ontwikkelingsprojecten’ -mijnbouw, industrie of grootschalige landbouw. Wij eisen dat de VUB zich uitspreekt over de genocide op de Rohingya en hun expulsie uit Myanmar.”
Jo Coulier, hoofdafgevaardigde van ACOD-Onderwijs aan de VUB, voegde er aan toe: “In 1994 kende de VUB een eredoctoraat toe aan Aung San Suu Kyi voor haar rol in de oppositie tegen de militaire dictatuur in Myanmar. Terwijl de VUB in haar mission statement “openheid, verdraagzaamheid en respect voor persoon en maatschappij” als belangrijke basiswaarden prijst, blijft het vandaag oorverdovend stil over de etnische zuivering in Myanmar. Wij eisen dat de VUB het eredoctoraat voor Aung San Suu Kyi terug intrekt.”
Een verantwoordelijke van de VUB nam de petitie in ontvangst en zei dat deze kwestie verder opgevolgd wordt. Bij een eerdere bespreking was er naar verluidt geen unanimiteit om het eredoctoraat in te trekken. Mogelijk zal de druk van de petitie en de campagne daar verandering in brengen.
-> Volgende woensdag: open vergadering van de Actief Linkse Studenten aan de VUB. Facebookevent
-
VUB: trek het eredoctoraat van Aung San Suu Kyi in!
Betoging tegen de genocide in Birma in 2015. We organiseerden deze betoging met linkse activisten van diverse achtergronden (LSP, Kasjmiri activisten, Tamil Solidariteit, Afghanen, Koerden, …)
Aan de VUB voeren de Actief Linkse Studenten een campagne voor het intrekken van het eredoctoraat van Aung San Suu Kyi. In tegenstelling tot heel wat andere instellingen (zoals de UCL) heeft de VUB zich nog niet uitgelaten over deze kwestie. Aung San Suu Kyi heeft de afgelopen maanden de genocide op de Rohingya-bevolking in het westen van Myanmar (het vroegere Birma) door de vingers gezien en kritiek hierop brutaal afgewezen. Daarmee laat ze ruimte voor Boeddhistische fundamentalisten die gewelddadig de Rohingya verdrijven. Hierover zwijgen, komt neer op medeplichtigheid. (Lees hier onze analyse van de vervolging van de Rohingya en de rol van Aung San Suu Kyi).De petitie aan de VUB krijgt veel steun van de studenten en personeelsleden. Om de papieren petitie en bijhorende campagne ook buiten de universiteit bekend te maken, is er nu ook een online versie van de petitie. Hieronder de tekst van de petitie.
STOP DE GENOCIDE OP DE ROHINGYA-BEVOLKING IN MYANMAR!
Sinds 2015 en vooral dit jaar is er een enorme toename in repressie en onderdrukking van de Rohingya in de Myanmarese deelstaat Rakhine. VN-rapporteurs spreken van een, door leger en politie geplande, etnische zuivering met duizenden doden, tienduizenden afgebrande huizen en getuigenissen van brutale moorden en systematische verkrachtingen. Volgens Amnesty International zijn in de laatse maanden al meer dan 500.000 mensen op de vlucht geslagen richting Bangladesh. Ondertussen palmde de overheid al de grond van 200 leeggelopen dorpen in voor ‘ontwikkelingsprojecten’ -mijnbouw, industrie of grootschalige landbouw (De Standaard, 29/09/17).
Het de facto staatshoofd van Myanmar, Aung San Suu Kyi, in 1991 nog winnares van de Nobelprijs voor de Vrede, spreekt van “desinformatie door terroristen” en doet niets om het bloedbad te stoppen. In 1994 kende de VUB haar nog een eredoctoraat toe voor haar rol in de oppositie tegen de militaire dictatuur in Myanmar. Terwijl de VUB in haar mission statement “openheid, verdraagzaamheid en respect voor persoon en maatschappij” als belangrijke basiswaarden prijst, blijft het vandaag oververdovend stil over de etnische zuivering in Myanmar.
Wij eisen:
dat de VUB zich uitspreekt over de genocide op de Rohingya en hun expulsie uit Myanmar
dat de VUB het eredoctoraat voor Aung San Suu Kyi, wiens regering niets doet en zwijgt over de repressie, terug intrekt.
-
Aung San Suu Kyi: ex-heldin van liberale establishment zwijgt over etnische zuivering
Het conflict tussen de regering van Myanmar (Birma) en de Rohingyabevolking van Rakhine is de voorbije maanden geëscaleerd tot een grote humanitaire crisis. Meer dan 400.000 mensen zijn gevlucht naar buurland Bangladesh. Tienduizenden proberen te overleven in vluchtelingenkampen.Artikel door Clare Doyle uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
De premier van Bangladesh, Sheikh Hasina, zei dat de vluchtelingen moeten terugkeren. Er is een groot tijdelijk kamp opgezet dat meer weg heeft van een gevangenis. Lokale mensen wordt het verboden om de vluchtelingen onderdak of hulp te geven, zelfs als het om familie gaat. Voor deze nieuwe escalatie waren er al 400.000 Rohingya naar Bangladesh gevlucht.
De regering van Myanmar verbiedt humanitaire operaties door hulporganisaties. De VN-Veiligheidsraad heeft het geweld formeel veroordeeld. Secretaris-generaal Antonio Guterres had het over etnische zuiveringen.
Aung San Suu Kyi
Aung San Suu Kyi is wereldwijd bekend als de politieke leidster van Myanmar nadat haar partij, de Nationale Liga voor Democratie (NLD), 60% van de stemmen haalde in 2015. Dat waren de eerste ‘vrije’ verkiezingen na 50 jaar van repressief militair bewind. Maar nu is er wereldwijd kritiek op Aung San Suu Kyi omdat ze zich niet uitspreekt tegen het geweld op de Rohingya.
Toen ze na twee weken in de crisis de stilte doorbrak, kwam ze niet verder dan de stelling dat er “veel desinformatie” is over de gebeurtenissen. Het deed aan Trump denken: een totale ontkenning van de realiteit. Het kwam op een ogenblik dat de wereldmedia sluitende bewijzen van misdaden en massaslachtingen van onschuldige burgers brachten.
De toespraak van Aung San Suu Kyi voor het parlement van Myanmar op 19 september werd door Amnesty International omschreven als “een mengeling van onwaarheden en victim blaming.” Ze ging niet in op het door de overheid gesteunde militaire geweld en beweerde dat de regering de voorwaarden voor de moslims in Rakhine had verbeterd.
Verschillende mensenrechtenactivisten en academische instellingen eisen de intrekking van de Nobelprijs voor de Vrede van Aung San Suu Kyi. Ze kreeg die prijs ironisch genoeg voor haar verzet tegen het militaire bewind dat haar 15 jaar onder huisarrest plaatste.
Wij hebben steeds gesteld dat het passieve verzet van Aung San Suu Kyi niet sterk genoeg zou zijn om decennia van militair bewind te stoppen, maar dat ze de massa’s moest mobiliseren. Aung San Suu Kyi heeft zich lang opgeworpen als een interessante partner voor het westerse kapitalisme. Ze opende het land voor handel en investeringen. Maar nu lijkt het erop dat het beleid van Myanmar veel meer bepaald wordt door de groeiende invloed van het Chinese militair-industriële complex.
Excuus voor massamoord
Het leger van Myanmar houdt de macht in de samenleving en de industrie van het land stevig in handen. Het optreden tegen de Rohingyabevolking (meer dan een miljoen mensen in het land) wordt voorgesteld als een operatie tegen terrorisme. Het is echter de terreurcampagne van het leger, ondersteund door chauvinistische boeddhistische extremisten, die een laag jongeren in deze richting duwt.
Op 25 augustus vielen strijders van het ‘Arakan Rohingya Reddingsleger’ 30 politieposten en legerbasissen aan waarbij verschillende doden vielen. Het leger zei dat ze mensen ook aangezet hadden tot ‘rellen.’ Een onderdrukt volk heeft het recht om zich te verdedigen, gewapend indien nodig, maar zonder massabeweging kan een dergelijke tactiek op zich geen oplossing op lange termijn bieden voor een onderdrukt volk. De staat gebruikt het als excuus om een volledige bevolking aan te pakken.
Het antwoord van het leger op de aanvallen in augustus bestond uit een nooit geziene en bloedige wraakcampagne. Honderden burgers werden vermoord, minstens 500 dorpen platgebrand en honderdduizenden – waaronder ook niet-Rohingya – moesten op de vlucht.
Rohingya
De Rohingya leven sinds de 12e eeuw in dit deel van wat Birma werd. Het Britse kolonialisme werkte etnische spanningen in de hand.
Strijders als de vader van Aung San Suu Kyi speelden een cruciale rol in het stoppen van het Britse koloniale bewind en het afdwingen van de onafhankelijkheid die er in 1948 kwam. Kort voor de onafhankelijkheid werden Aung San en zijn medestrijders vermoord. In 1962 gingen de generaals die de macht hadden gegrepen over tot nationalisaties, maar er waren geen democratische rechten of controle door de bevolking.
Decennia later, in augustus 1988, was er een heldhaftige opstand van werkenden en studenten waarmee de dictatuur bijna omvergeworpen werd. Het ontbrak aan de nodige ervaring en een theoretisch uitgeruste partij die de revolutie kon doorzetten. De opstand werd de kop ingedrukt en er volgde een periode van intensieve repressie die slechts tijdelijk doorbroken werd door een nieuwe beweging in 2007.
Rechten van minderheden
Birma kent een boeddhistische meerderheid. De Rohingya worden al lang vervolgd als minderheid. Er zijn 135 erkende etnische groepen in het land, de Rohingya behoren daar niet toe. Sinds 1982 worden ze niet langer erkend als inwoners van het land. Bij de verkiezingen in 2015 had de partij van Aung San Suu Kyi geen enkele moslim op de kandidatenlijst.
Toch stemden veel mensen van etnische minderheden voor Aung San Suu Kyi in de hoop dat dit tot meer lokale autonomie en een federaal systeem zou leiden. Het leger heeft de nationale grondstoffen geplunderd in delen van het land waar etnische minderheden wonen. Aung San Suu Kyi is niet geïnteresseerd in het lot van de Rohingya en andere minderheden.
Verschillende landen in Zuidoost-Azië hebben een moslimmeerderheid, ook het relatief rijke Maleisië. Maar alle landen in de regio blijven de deuren sluiten voor de Rohingya.
Nachtmerrie stoppen
Velen vragen zich af hoe een einde kan komen aan het lijden van de Rohingya. Er zijn in Myanmar zelf solidariteitsacties door mensen van andere gemeenschappen. Er waren ook acties in Bangladesh, Indonesië en elders.
De strijd om vervolgde minderheden te verdedigen, kan niet los gezien worden van de nood aan eengemaakte strijd van alle werkenden tegen de gemeenschappelijke vijand: de bazen en de verdedigers van dit systeem. Kapitalistische politici en internationale instellingen die beweren voor gerechtigheid op te komen, doen niets of beperken zich tot krokodillentranen. Deze politici en hun systeem leiden tot oorlog en verdeeldheid. Ze zijn bang van massale revolte door de werkenden en armen.
Socialisten zullen zich versterken in de komende sociale bewegingen. Er is nood aan een nieuwe samenleving waarin de rechten van alle minderheden erkend worden, tot en met het recht op zelfbeschikking, binnen een vrijwillige federatie van socialistische staten.
