Your cart is currently empty!
Tag: anti-oorlogsprotest
-
Internationale solidariteit met Russische anti-oorlogsactivisten nodig
Vrijheid voor Dzhavid Mamedov en alle anti-oorlogsactivisten! Voor internationale solidariteit van de arbeidersklasse om de oorlog te stoppen!
De Tverskoi-rechtbank in Moskou heeft Dzhavid Mamedov, een socialist, anti-oorlogsactivist, activist voor vrouwen- en LGBTQ+-rechten, studentenvakbondsorganisator, en deelnemer aan het verzet tegen het Loekasjenko-regime in Wit-Rusland, en het Poetin-regime in Rusland, veroordeeld tot nog eens 30 dagen gevangenisstraf. Hij was nog maar net vrijgelaten uit de gevangenis, nadat hij de maand ervoor opgesloten had gezeten.
Het Russische regime vertoont steeds meer tekenen van wanhoop wegens het uitblijven van succes in de “speciale militaire operatie” gericht op de “denazificatie” van Oekraïne.
Vanaf het begin hebben tienduizenden Russen zich verzet en zich moedig uitgesproken tegen de oorlog en het regime, met ernstig gevaar voor politieke vervolging en arrestatie. In die periode zijn meer dan 15.000 mensen gearresteerd, van wie velen te maken kregen met politiegeweld, marteling en langdurige opsluiting. Voorlopig is de repressie erin geslaagd georganiseerde oppositie tegen de oorlog te verhinderen, maar dat betekent niet dat die niet bestaat.
De onvrede binnen de heersende elite komt tot uiting in individualistische daden, zoals de vlucht naar het buitenland van leidende figuren uit de amusementswereld, of een aantal zelfmoorden op topniveau en ontslagnemingen uit besturen van bedrijven. Deze mensen denken alleen aan zichzelf, redden hun eigen carrières en rijkdom. Dergelijke acties gaan vergezeld van berichten over de arrestatie van vooraanstaande militairen en leden van de inlichtingendiensten.
Tegelijkertijd doen de gewone werkende mensen, die rechtstreeks onder de oorlog te lijden hebben, bij gebrek aan georganiseerd verzet wanhopig wat zij kunnen. Ouders van jonge zeelieden die kennelijk zijn omgekomen toen de kruiser “Moskva” zonk, worden vergezeld door degenen wier zonen in Oekraïne zijn “verdwenen” en die verwoed op zoek zijn naar nieuws. Er zijn veel berichten over soldaten die niet voldoen aan de eisen in Oekraïne, of die überhaupt weigeren daarheen te worden gestuurd.
Soms worden nog wanhopiger acties ondernomen. Een aantal wervingsbureaus van het leger is aangevallen met molotovcocktails. Een golf van branden heeft olie- en wapenopslagplaatsen in Rusland zelf verwoest, niet alleen aan de grens met Oekraïne. Vorige week brandde een explosievenfabriek in de Oeral af, terwijl een enorm magazijn met schoolboeken in Tver, een stad 100 km ten noorden van Moskou, werd verwoest, net nadat de uitgever had aangekondigd dat hij elke vermelding van Oekraïne uit de geschiedenisboeken zou schrappen.
Maar dit zijn afzonderlijke daden die op zichzelf niet in staat zijn om de oorlog te stoppen. Ze worden genegeerd in de media, en zelfs het vernoemen ervan stelt mensen bloot aan vervolging. Daarom is het regime zo vastbesloten actie te ondernemen om te voorkomen dat de heroïsche anti-oorlogsprotesten die Rusland in de begindagen overspoelden, opnieuw oplaaien. Opiniepeilingen en anekdotisch bewijs tonen aan dat het anti-oorlogsgevoel sterker wordt onder de jeugd en de arbeidersklasse.
Voor het regime is er nu een gevaar dat de protesten van jongeren zich op georganiseerde wijze gaan vermengen met een breder protest van de arbeidersklasse, die te lijden heeft onder ontslagen, fabriekssluitingen en een snel stijgende inflatie. Er is een klein maar aanzienlijk aantal stakingen geweest.
Het nut van een collectieve, georganiseerde actie werd duidelijk in Sint-Petersburg, waar de rector van de Universiteit van Sint-Petersburg aankondigde dat 40 studenten, waaronder aanhangers van Sotsialisticheskaya Alternativa, van school zouden worden gestuurd. Toen de studenten zich organiseerden en er een dag van solidariteitsactie werd gehouden, werd de rector gedwongen het dreigement in te trekken.
Het is om deze reden dat het regime bereid is tot het uiterste te gaan om georganiseerde oppositie te verhinderen.
Dzhavid Mamedov is het slachtoffer van willekeurig optreden. Begin april werd hij voor 30 dagen naar de gevangenis gestuurd omdat hij op sociale media een oproep had geplaatst om zich tegen de oorlog te verzetten. Een week voor het einde van zijn straf begonnen er vreemde dingen te gebeuren. Hij kreeg een nieuwe celgenoot. Het bleek dat deze persoon op 25 maart was gearresteerd met een grote media fanfare waarin hij ervan werd beschuldigd een Oekraïense spion te zijn. Ze noemden hem een gevaarlijke crimineel die, zo meldden de media, had bekend te hebben gespioneerd voor zowel Oekraïne als Polen. Het feit dat hij plotseling opdook in Dzhavid’s cel in een gevangenis voor niet-criminele delinquenten wees erop dat hij nu samenwerkte met de veiligheidsdiensten. Hij bedreigde Dzhavid openlijk dat hij strafrechtelijk zou worden vervolgd wegens “extremistische activiteiten”, tenzij hij het land vóór 2 mei zou verlaten. Nadat hij er niet in geslaagd was hem hiervan te overtuigen, stelde hij Dzhavid vervolgens voor alcohol de gevangenis in te smokkelen, ongetwijfeld in de hoop hem onder invloed tot medewerking te bewegen.
In overleg met andere medestanders had Dzhavid besloten het land te verlaten. Toen hij zaterdag de gevangenis verliet, werden voorzorgsmaatregelen genomen om ervoor te zorgen dat hij veilig zou zijn tot zijn vlucht. Via een gezichtsherkenningscamera of een zogenaamd beveiligd chatbericht is de politie er echter in geslaagd hem weer op te sporen. Tot overmaat van ramp werd hij opnieuw aangeklaagd voor hetzelfde delict waarvoor hij zijn eerste straf had uitgezeten – met als enig verschil dat de politie nu beweerde dat hij een organisator was. Een aanklacht die geen steek houdt, aangezien hij gewoon een oproep plaatste. Naast zijn tweede straf van een maand, heeft hij ook een boete gekregen van 50000 roebel – ongeveer 700 euro – op beschuldiging van “het in diskrediet brengen van het Russische leger.”
ISA roept daarom op tot het volgende:
- De onmiddellijke vrijlating van Dzhavid Mamedov en alle anti-oorlogsdemonstranten;
- Een onmiddellijk einde aan de oorlog in Oekraïne, met terugtrekking van de Russische troepen, stopzetting van de NAVO-uitbreiding en sancties;
- De drastische vermindering van de uitgaven voor wapens, en het gebruik van de middelen in plaats daarvan voor gezondheidszorg, onderwijs en wederopbouw;
- Voor arbeiderssolidariteit in Rusland, Oekraïne en in heel Europa tegen de oorlogszuchtigen, oligarchen en rechtse politici, voor een socialistische wereld waarin het zelfbeschikkingsrecht van naties met rechten voor minderheden is gewaarborgd, en de natuurlijke en industriële hulpbronnen in handen zijn van de overheid en het gebruik ervan democratisch wordt gepland in het belang van allen.
ISA roept op tot internationale solidariteit met Dzhavid en alle Russische anti-oorlogsactivisten.
Praat met je collega’s op het werk, klasgenoten, vrienden en iedereen die tegen de oorlog is om dit te organiseren:
- Het verspreiden van pamfletten en posters in je buurt, op je werk en op school;
- Resoluties of protestbrieven van uw vakbond of organisatie, of petities van uw collectief;
- Protest- en solidariteitspiketten bij de Russische ambassade in uw land.
Posters in verschillende talen, een modelfolder en een resolutie zijn hier te vinden zodra ze beschikbaar zijn.
Stuur protesten rechtstreeks naar je ambassade, met kopieën en verslagen naar intsocaltrussia@gmail.com
Socialistische antioorlogsactivisten in Rusland hebben ook financiële steun nodig. Dit kan worden overgemaakt via nationale ISA afdelingen of donaties kunnen direct via patreon hier worden gestuurd.
-
Hoe ook jij hier de anti-oorlogsbeweging zo sterk mogelijk kan maken
Enkel een internationale anti-oorlogsbeweging van jongeren en de werkende klasse kan aan deze oorlog een einde maken, een uitbreiding naar andere landen stoppen en toekomstige oorlogen een halt toeroepen. Dat is het uitgangspunt van LSP. Daarom rekenen we niet op de NAVO, de EU of onze regeringen. Zij hebben niet alleen de voorwaarden voor het ontstaan van deze oorlog mee helpen voorbereiden, ze bestrijden de oorlog ook enkel met meer oorlog.
door Els Deschoemacker
De horror van wat zich in Oekraïne afspeelt schokt de hele wereld. Het zorgt voor een enorme solidariteit met degenen die zich organiseren om verzet te bieden in Oekraïne, waar de Russische invasie botst op heldhaftig verzet van de bevolking. Er is ook solidariteit met wie vlucht, de miljoenen vrouwen en kinderen die hun hebben en houden achterlaten om een onzeker leven als vluchteling tegemoet te gaan, niet zeker wanneer of als ze ooit kunnen terugkeren. Verder is er ook solidariteit met de duizenden jongeren en werkenden die in Rusland sinds het begin van de oorlog protesteerden, ondanks dwingende repressie en censuur.
Ook in België is er een immense solidariteit. Tienduizenden mensen maken plaats vrij om bij hen thuis vluchtelingen op te vangen. Er wordt massaal voedsel, medicijnen en hulpgoederen verzameld, naast het storten van geld voor hulporganisaties. Deze solidariteit is zeer belangrijk, maar zou eigenlijk maatschappelijk moeten georganiseerd worden en niet afhankelijk zijn van onze beperkte inkomens. Tegelijk is er het besef dat solidariteit op zich de dynamiek van oorlog niet zal stoppen.
Ondanks de brede solidariteit blijft het protest tegen de oorlog voorlopig beperkt tot voornamelijk lokale betogingen, grotendeels georganiseerd door de Oekraïense gemeenschap in België. De grootste tot hiertoe – op 6 maart – trok enkele duizenden deelnemers. Het kwam niet in de buurt van het protest tegen de oorlog in Irak, toen voor het begin van de oorlog miljoenen mensen op straat kwamen (waarvan 100.000 in Brussel) en Dag X, de dag van het begin van de oorlog. Dit waren wellicht de grootste wereldwijde protestdagen ooit.
Dit komt deels omdat de schok van de oorlog ondanks de grootschalige militaire opbouw van Russische troepen toch nog onverwacht kwam. Omdat tegenover het Russische geweld, met recht aanzien als de grote en brutale agressor, de propaganda van de westerse regimes voor een deel aanvaard wordt. Die propaganda stelt dat er tegenover de militaire opbouw van Rusland een zelfde Europese opbouw moet staan. Dit leidt tot ongeziene verhogingen van de militaire budgetten in zowat alle landen, ook in België. Het gaat om een militaire wapenwedloop die slechts meer oorlog voorbereidt, waarbij economische belangen niet langer enkel op het economische maar ook op het militaire slagveld bevochten worden.
Arbeidersbeweging moet stempel drukken
Daartegenover moet de arbeidersbeweging haar belangen stellen. Deze oorlog is niet in het belang van de Oekraïense bevolking, noch in die van de Russische, noch in die van de bevolking in België of elders. Dit zal de komende tijd duidelijk worden wanneer de gevolgen in de vorm van galopperende inflatie onze koopkracht verder fnuiken, terwijl het de oorlogskassen van de wapenfabrikanten en energiebedrijven rijkelijk zal spekken.
De werkgeversorganisaties zullen er als eerste bij zijn om voor ‘solidariteit’ te pleiten. Een solidariteit die betaald wordt door de werkende klasse en waarvan de winsten blijven stromen naar de bedrijfskassen. In naam van de solidariteit wordt nu al een loonmatiging voorgesteld en wordt het lijden van de Belgische arbeidersgezinnen tegenover dat van de Oekraïense gezinnen geplaatst. De bazen misbruiken de term solidariteit om zichzelf op basis van verdeeldheid te blijven verrijken.
Tegenover de hypocrisie van de bazen en de oproepen tot meer wapengeweld van de regeringen, moeten wij de kracht van de arbeidersbeweging plaatsen. Het regime van Poetin kan gestopt worden door massaal protest, waarvoor we alle mogelijke middelen en solidariteit vanuit ons land moeten gebruiken. In Oekraïne moeten we het recht op zelfverdediging en zelfbeschikking verdedigen, inclusief van alle minderheden. We moeten ook onze regeringen bestrijden die de belangen van de Westerse oorlogsmachine verdedigen.
De arbeidersbeweging in België is sterk. Het is één van de best georganiseerde ter wereld. Ook de tradities van jongerenprotest zijn de afgelopen jaren heropgebouwd. Op onze bedrijven en scholen kunnen protesten worden georganiseerd die zich uitspreken tegen deze oorlog. Dit kan gaan van symbolische acties van sit-ins of die-ins tot het organiseren van stakingen en betogingen die de belangen van alle oorlogsbelanghebbenden in het vizier nemen.
Daarbij gaan we altijd uit wie de acties treffen. Onze acties moeten de Russische heersende klasse treffen, en die van ons hier, niet de gezinnen. De sancties zoals die vandaag getroffen worden zijn contraproductief. Bovendien dreigen ze te leiden tot een gelijkstelling van het Russische regime met de Russische bevolking. Een studente die reageerde op het voorstel van Ben Weyts om de studiebeurzen van Russische studenten af te nemen, merkte terecht op dat die bevolking (en zeker de jongeren) “al jaren op straat komt tegen het regime van Poetin.”Onze acties moeten het verzet en de belangen van de werkende bevolking in Oekraïne, Rusland en elders dienen en niet die van één van de oorlogskampen. Dat is wat we verstaan onder een internationale beweging van werkenden en jongeren tegen oorlog en kapitalisme.
Sancties treffen 400 chemie-arbeiders in Antwerpen. Reactie van het ABVV
ABVV BASF reageerde op de beslissing om EuroChem, een bedrijf met 400 werknemers, stil te leggen als gevolg van de sancties tegen oligarch Melninchenko. “We kunnen niet toestaan dat honderden gezinnen nog eens extra worden getroffen door sancties terwijl de energie- en brandstofprijzen exploderen. Alsof onze tijdelijke werkloosheid het conflict zal oplossen. Alsof Melnichenko daardoor een boterham minder zal eten.” De vakbond voegde eraan toe: “De werkende klasse mag vechten en lijden voor de belangen van de politieke en economische elites in deze wereld. Dit moet stoppen.” ABVV BASF eindigde met deze oproep: “Voor de onmiddellijke opbouw van een vreedzame anti-oorlogsbeweging in het Westen én Rusland. Wij zijn paraat!”