Category: Non/social profit

We moeten steeds meer doen met minder middelen. We hebben geen tijd voor de patiënten, zorg gebeurt steeds meer aan de lopende band. De werkdruk is onhoudbaar. De menselijke kant van zorg verdwijnt helemaal en ziekenhuizen worden zorgfabrieken. Onze arbeidsvoorwaarden gaan er steeds verder op achteruit. Het wordt tijd dat de directies en de politieke verantwoordelijken luisteren naar het personeel op het terrein. Dat personeel trekt al enige tijd aan de alarmbel.

Onder de regering-Di Rupo werd meer dan 4 miljard bespaard op de ziekteverzekering, waarvan 1 miljard euro netto besparingen. Onder Michel is daar nog eens 3,84 miljard euro bijgekomen, waarvan ruim de helft netto besparingen. De gevolgen zijn dagelijks voelbaar: stijgende werkdruk, korter verblijf in de ziekenhuizen, gebrek aan investeringen in publieke zorg. Onze gezondheid en welzijn worden opgeofferd aan commercialisering en winstlogica.

Dit hoeft niet zo te zijn. Er is geld genoeg in de samenleving. Kijk maar naar de recordwinsten van de farmaceutische industrie in ons land. Om meer middelen af te dwingen zal strijd nodig zijn. De acties van de afgelopen maanden verhogen de druk. Deze begonnen vanuit de Brusselse openbare ziekenhuizen, maar de acties van de ‘blouses blanches’ sloegen over naar andere delen van de zorgsector. Op 24 oktober was er een grote actiedag met stakingen. De beweging bereidt verder uit!

De druk van het protest zorgde ervoor dat in het parlement een amendement van de PVDA op de begroting van voorlopige twaalfden werd goedgekeurd. Een regering in lopende zaken mag per maand slechts een twaalfde van de jaarbegroting van vorig jaar uitgeven. Maar ook die maandbegroting moet om de paar maanden gestemd worden. Het voorstel van de PVDA om er een noodfonds van 67 miljoen euro per maand in op te nemen, werd goedgekeurd in de Kamer. Dit was mogelijk om dat de regering geen meerderheid heeft en omdat de witte woede druk zet op socialisten en groenen om voor meer middelen te stemmen. Of het geld er effectief komt, blijft onzeker. Als het geld voor dit noodfonds er komt, zou dit erg welkom zijn. Het zou een opstap kunnen zijn om meer af te dwingen.

Het is belangrijk om de strijd nu verder uit te breiden en op te voeren. Het opzetten van de coördinatie ‘La Santé en Lutte – Zorg in actie’ is een essentiële stap om de strijd in heel de sector te verenigen. Samen kunnen we de politici dwingen om van zorg een prioriteit te maken. Onze eisen verschillen soms naargelang waar we werken (openbare of private instelling, ziekenhuizen, thuiszorg of andere zorginstellingen, …) maar de roep naar meer collega’s en meer middelen delen we.

• Meer publieke middelen voor zorg, meer collega’s, betere werkomstandigheden en betere zorg voor iedereen!
• Verhoog de lonen, het minimumloon moet omhoog tot €14/u of €2300/maand!
• Versterk de federale sociale zekerheid, stop de plundering van middelen, geen splitsing!
• Voor werkbaar werk: arbeidsduurvermindering tot 30 uur per week met bijkomende aanwervingen en zonder loonverlies. Een kortere werkweek is nodig om langdurig werk in de sector mogelijk te maken. Voor een formeel verbod op onvrijwillige deeltijdse arbeid.
• Stop de privatisering en commercialisering van de zorgsector. Voor een gratis nationale gezondheidsdienst onder democratische controle van de gemeenschap. Met inbegrip van het meest winstgevende deel van de sector, de farmaceutische industrie, waar de hebzucht van de private sector verboden moet worden

Sinds enkele maanden wordt het personeel van verschillende zorginstellingen gemobiliseerd om te reageren op de voortdurende verslechtering van hun werkomstandigheden.

De minister van Volksgezondheid en de regering hebben de afgelopen jaren enkele honderden miljoenen euro’s bespaard op de begroting voor de gezondheidszorg. Deze maatregelen maken deel uit van een nieuw beleid inzake gezondheidsmanagement op federaal niveau, namelijk dat van de rentabiliteit. In dezelfde optiek is het management veranderd, wat bijdraagt aan de uitvoering van dit nieuwe prestatiebeleid. Het beheer van onze ziekenhuizen lijkt dus steeds meer op dat van een sector waar winst de regel is. In plaats van de menselijke, politieke en leidinggevende managers zien we alleen cijfers en boekhoudkundige tabellen. Voor hen zijn winstgevendheid en flexibiliteit de kernwaarden geworden van het beheer van onze gezondheidszorg.

We werken daarom steeds minder bemand, met steeds meer werk, onze contracten worden steeds onzekerder en onze salarissen stagneren. De zorg neemt af, de aandacht voor de patiënten neemt af, de wachtrijen worden langer en wachtrijen van de noodgevallen vullen zich aan.

Deze situatie is meer dan zorgwekkend. We vragen ons zelfs af hoe we het tot nu toe hebben volgehouden? Tegenwoordig zijn alle ziekenhuisdiensten, verpleeghuizen,…. in het beste geval oververhit, in het slechtste geval in een crisis. We zijn ons ervan bewust dat we het in dit tempo en onder deze omstandigheden niet lang vol zullen houden.

Wij werkers komen regelmatig fysiek en psychologisch uitgeput terug van ons werk. We hebben niet eens meer de voldoening van een goed uitgevoerde taak. We staan onder constante druk om altijd meer te doen met minder middelen. Al te vaak hebben we dus de bittere smaak dat we niet in staat zijn geweest om het beste te doen voor onze patiënten. We worden door het management geduwd om robots te worden! Van linnendienstmedewerkers, brancarddragers tot verpleegkundigen, we staan allemaal onder constante druk om het sneller en rendabeler te maken! Maar, wij maken geen producten, wij werken met mensen.

Deze mensen zijn de patiënten. Wij, de Belgische bevolking. Deze laatste heeft het recht om goed verzorgd te worden, ongeacht de sociale of culturele achtergrond, ongeacht het inkomensniveau! Vandaag weten we dat dit niet het geval is. In een gezondheidssysteem dat wordt omgevormd tot een marktsysteem, is het het systeem met de meeste middelen dat het beste te behandelen is! Tussen de chirurg die alleen opereert als we in een privékamer zijn en het ziekenhuis dat te veel geld vraagt, tussen de farmaceutische bedrijven die een fortuin vragen voor hun geneesmiddelen en de overheid die de vergoedingen afschaft, hebben we een systeem dat een steeds groter deel van de bevolking uitsluit.

Zo brengen onze overheden, managers en politici de marktdynamiek in de gezondheidszorg. Winstgevendheid, financiële druk, bezettingsgraad van de bedden, rationalisatie van de zorg, kwaliteitsdifferentiatie naar gelang van de betaling, conditionering van de financiering op basis van de kwantificering van de handelingen, enz. enz. enz. enz. enz. De regering berekent om elke cent op onze gezondheid te besparen.

Daarom wilden wij u, die op onze kosten geld sparen, met deze petitie duidelijk maken dat uw beleid onmenselijk is en dat patiënten en verzorgers de eerste slachtoffers zijn van uw beslissingen. Omdat we vandaag de dag inderdaad in gevaar zijn en vooral de patiënten in gevaar zijn!

Tot slot moet u weten dat wij ons inzetten voor de gezondheid en dat wij werkelijk bereid zijn om in deze sector te werken, maar niet meer tegen elke prijs. Het is dringend noodzakelijk om de menselijke waarde weer centraal te stellen in onze zorgen! Mensen zijn geen getallen! En om de mens te genezen hebben we tijd nodig! De kwaliteit van de zorg begint met de tijd, een goed onthaal en een goede klinische evaluatie. De zorg voor een patiënt moet een bevoorrecht moment blijven, een moment van luisteren. We willen tijd hebben om op humane wijze voor patiënten te zorgen en om uit de logica van kettingreacties te komen. Wij zijn van mening dat het tijd is om onze gezondheidszorg te herfinancieren en onze bedrijven weer aantrekkelijk te maken door gezonde werkomstandigheden, stabiele contracten en salarisverhogingen.

Wij nodigen daarom de hele bevolking, maar ook patiënten-, beroeps-, vakbonds- en verenigingsorganisaties, enz. uit om deze petitie te ondertekenen en te eisen:  

• Herfinanciering van de gezondheidszorg
• De inzet van meer personeel om de kwaliteit van de zorg voor iedereen te waarborgen.
• Een salarisverhoging voor alle beroepen in de gezondheidszorg
• Een echt beleid van welzijn op het werk en een einde aan onmenselijk management

Wij stellen ook voor dat alle ondertekenaars een voorstel doen:

• deze oproep en petitie op zo groot mogelijke schaal te verspreiden. TEKEN HIER
• om deel te nemen aan onze grote algemene vergadering op 13 september 2019 om 18.00 uur. In de Congresstraat 17 te Brussel. Dit laatste zal de gelegenheid zijn om dit najaar een grote nationale mobilisatiedag voor te bereiden rond de slogan van “herfinanciering van de gezondheidszorg”.

Vanwaar komt deze oproep ? Wat is “La santé en lutte”?

Wij zijn verpleegkundigen, verloskundigen, artsen, brancarddragers, verpleegkundige assistenten, linnendienst, catering, huishouding, technici, secretaresses, laboratoriumtechnici, ambulancechauffeurs, patiënten, enz. Wij zijn ook burgers en willen een gezondheidsstelsel dat gebaseerd is op mensen en niet op financiële rentabiliteit. Onze vergaderingen zijn zowel democratisch als collectief. Eén lid, één stem. Het staat open voor alle personen en organisaties die zich willen mobiliseren. Om bij ons te komen is eenvoudig: volg ons op facebook “La santé en lutte”, stuur ons een e-mail naar lasanteenlutte@gmail.com

Sinds enkele maanden voert het zorgpersoneel in Brussel actie tegen de constante verslechtering van hun arbeidsomstandigheden. In dit kader is een coördinatie opgezet voor het personeel uit de erg diverse sector: ‘Zorg in actie’ (La Santé en Lutte, zie het artikel hierover in onze krant van vorige maand). Op 13 september was er een grote algemene vergadering om de volgende stappen in de strijd te bespreken.

Er waren meer dan honderd aanwezigen op deze algemene vergadering die begon met toespraken door vertegenwoordigers van patiënten, verpleegkundigen en dokters. Elk van hen wees op huiveringwekkende vaststellingen van onwaardige omstandigheden in de zorgsector als gevolg van een gebrek aan middelen en onderbezetting.

In het pamflet Hypertension (in het Nederlands: Polsslag) dat we op de bijeenkomst verdeelden, stelden we: “Onder de regering-Di Rupo werd meer dan 4 miljard euro bespaard op de ziekteverzekering, waarvan 1 miljard euro ‘netto besparingen’. Onder Michel is daar nog eens 3,84 miljard euro bijgekomen, waarvan meer dan de helft ‘netto besparingen’. We staan voor een echte zorgcrisis. Met te weinig middelen, een chronische desinvestering en de geleidelijke commercialisering van de zorgsector, is het onmogelijk om correct te functioneren.” (1)

Toen het woord aan de zaal werd gegeven, kwamen er veel pakkende getuigenissen die bevestigden wat de sprekers hadden gezegd. Vrouwelijke personeelsleden uit rusthuizen, psychiaters en psychologen, patiënten, vroedvrouwen en vele anderen spraken over de vreselijke realiteit op het terrein en ook over hun vastberadenheid om de strijd aan te gaan. In een sector waar de vakbonden sterk opgedeeld zijn tussen de publieke en de private sector, of nog tussen ziekenhuizen en rusthuizen, is een initiatief als ‘Zorg in actie’ belangrijk om de verschillende actoren te verenigen: personeel dat lid is van één van de vakbonden of van geen enkele, patiënten, vakbonden en beroepsverenigingen. Samen wordt opgekomen voor meer middelen voor de volledige zorgsector.

Er waren solidariteitsberichten van onder meer een vertegenwoordiger van de Brusselse brandweerlieden en een activist van de Gele Hesjes. Vervolgens werd gestemd over een eisenbundel met onder meer een verhoging van de lonen, collectieve arbeidsduurvermindering en een pleidooi voor samenwerking in strijd.

Tenslotte werd een solidariteitsmotie met de zorgbeweging in Frankrijk unaniem aangenomen. De aanwezigen beseffen dat onze strijd dezelfde is. De vergadering werd afgesloten met een programma van acties, vergaderingen en concerten. Er was een groot enthousiasme op basis van de vergadering en een bereidheid om te mobiliseren en de woede in de zorgsector te organiseren. ‘Zorg in actie’ roept de verschillende vakbonden op om samen te werken aan een nationale actiedag voor de hele zorgsector.

• 24 oktober: ‘Zorg in actie’ mobiliseert voor de betoging van de zorgsector (meer info volgt)
• 25 oktober: Meeting (18u) en concerten (20u30): Rue du Doyen Boone 6, 1040 Etterbeek.
• 8 november: Tweede grote algemene vergadering om 18u in de Denemarkenstraat 70B, St Gillis

(1) Polsslag (Franstalige versie is ‘Hypertension’) zag het levenslicht in 2004 tijdens de toenmalige Witte Woede als een actieblad van strijdbare en kritische vakbondsmilitanten in zowel ACV als ABVV in de zorgsector. Het netwerk ontstond aanvankelijk op initiatief van vakbondsafgevaardigden en militanten van LSP maar staat open voor elke strijdbare activist in de sector.