Category: ACV

In Leuven vond gisteravond een informatievergadering plaats van het ACV. Er werd ingegaan op de punten waaromtrent het ACV had onderhandeld. De basis vond echter dat de leiding de bereikte resultaten te rooskleurig naar voor bracht. De tijd van onderhandelen is voorbij, menen veel ACV’ers. Nu zal het erop aan komen om te handelen.

Een correspondent

Op de ACV-bijeenkomst werd eerst ingegaan op de punten waarvoor het ACV wou gaan in de onderhandelingen. Dit ging onder meer over het brugpensioen op 58 jaar, de brugpensioenen voor zware beroepen,… De leiding bracht 10 punten naar voor waaromtrent het naar eigen zeggen belangrijke resultaten had geboekt.

Er is een pamflet gemaakt om in de bedrijven te verspreiden. Woensdag volgt een persbijeenkomst in ‘Visie’ zal worden ingegaan op de nota. Het ACV-pamflet zal ook in een aantal kranten worden geplaatst.

De leiding legde nadruk op het feit dat er een pensioenbonus komt voor mensen tussen 62 en 65. Er komt dus een beloning voor wie langer werkt. Voltijds tijdskrediet wordt beperkt tot 1 jaar, het loon voor 4/5e tijdskrediet mag niet meer bedragen dan 90% van een voltijds loon. Het ACV heeft kritiek op het feit dat de regering slechts 70 miljoen voorziet om jongeren aan het werk te krijgen.

Na de uiteenzetting was er ruimte voor vragen uit de zaal. Aangezien het om een informatievergadering ging, was het niet mogelijk om in te gaan op de plannen voor de toekomst. Dat zal pas komende vrijdag besproken worden op een vergadering.

De sfeer op de bijeenkomst was strijdbaar. Er werden vragen gesteld over welke regeling nu de norm zou worden: brugpensioen op 58 jaar of op 60 jaar. De leiding antwoordde hierop dat dit in het oorspronkelijke plan 60 jaar was, maar dat het ACV had kunnen afdwingen dat er voor een aantal werknemers brugpensioen op 58 mogelijk blijft. De militanten wilden wel meer informatie hieromtrent aangezien het voor velen niet duidelijk was wat nu eigenlijk juist beslist werd.

Er waren een aantal tussenkomsten over het feit dat vooraf gesteld werd dat het brugpensioen op 58 jaar zou worden gegarandeerd. Er was ook veel kritiek op de manier waarop het ACV de nota voorstelde. De regeringsvoorstellen worden veel te rooskleurig voorgesteld en het lijkt alsof het ACV akkoord gaat met wat er in de regeringsnota staat. Een aantal militanten weigerden om het ACV-pamflet over de resultaten van de onderhandelingen aan de bedrijven uit te delen.

Waarom we langer moeten werken terwijl er zoveel jongeren werkloos zijn, was de ondertoon in heel wat tussenkomsten. Er werden vragen gesteld bij de nog te bepalen zware beroepen, de sleutelfunctie bij het tijdskrediet waardoor men niet op tijdskrediet zou kunnen gaan, de toegang tot het brugpensioen voor deeltijdsen,… Er kwam veel kritiek op de tewerkstellingscel bij herstructureringen en de verplichting om ‘passend werk’ te aanvaarden na een herstructurering. Er wordt gevreesd dat dit zal leiden tot sancties tegen oudere werklozen.

De militanten menen dat de tijd van het onderhandelen voorbij is. Cortebeek heeft zelf gezegd dat het maximum uit de onderhandelingen gehaald werd. We moeten dan ook nagaan welke strategie zal gevolgd worden in de toekomst.

Lastenverlagingen hebben niet geleid tot meer jobs, integendeel er zijn alleen maar meer werklozen. De nota die voorligt, is een regeringsnota. Als we actie voeren zal het dan ook tegen de regering zijn. De vraag nu is of de nota zal erkend worden of als ertegen zal worden geprotesteerd. De leiding antwoordde dat dit vrijdag zal besproken worden. ACV-Leuven zal dan een standpunt innemen dat zal worden verdedigd op de Algemene Raad van 18 oktober.

Op dinsdagavond was er in de Limburghallen in Genk een provinciale militantenconcentratie van het ACV. Zo’n 500 aanwezigen namen deel aan de ‘informatieavond’ over de stand van zaken in het eindeloopbaandebat. De leiding werd er door de basis opgeroepen om tot actie over te gaan. Iedere steun aan de regeringsvoorstellen werd scherp teruggefloten. Nu het onderhandelen onvoldoende heeft opgeleverd, wordt het tijd om te handelen. De ACV-leiding is gewaarschuwd!

Een ACV-lid

Voorzitter Mathieu Verjans begon zijn presentatie met de stelling dat onderhandelen effect had. Hij overliep de “10 resultaten dankzij het ACV”. Natuurlijk kon hij het niet laten om het ABVV meermaals aan te vallen en te stellen dat de staking zeker niets had uitgemaakt.

Daarna volgde een uitgebreide uiteenzetting over de regeringstekst, met hier en daar een kanttekening. Van kritiek was er echter geen sprake. Tegelijk werd ook het pamflet voor de militanten op de werkvloer uitgedeeld, met als titel weer dezelfde slogan “10 resultaten dankzij het ACV, 10 punten waarvoor het ACV onderhandelde”. Onderaan in het klein staat er bijgeschreven dat er nog 2 belangrijke punten zijn waarmee niet kan worden ingestemd; Dat zijn het brugpensioen op 60 en het feit dat er te weinig wordt gedaan voor jongeren.

Alhoewel de voorzitter meermaals stelde dat hij gewoon doorgaf wat de regering had beslist, hadden we meermaals de indruk dat dit ook door hem werd verdedigd. Bij momenten leek het wel of we een vertegenwoordiger van de regering voor ons hadden. Uit de discussie bleek dat wij niet de enigen waren die deze indruk hadden. Ondanks dat er geen rechtstreekse tussenkomsten uit de zaal mochten komen en alles op briefjes werd geschreven die dan, als je geluk had, vooraan werden afgelezen, kwam er enorm veel kritiek.

Zo waren er veel vragen over de leeftijd voor brugpensioen. De meeste vragen waren in de zin van: “vorige week was 58 jaar nog mogelijk, nu niet meer, wordt het ACV erin geluisd?” of “worden we door het ACV bedrogen?”,… Het was duidelijk dat in de zaal zo goed als niemand akkoord ging met de tekst van de regering, vooral dan rond de brugpensioenleeftijd.

Maar hier bleef het niet bij, vanuit de zaal kwamen ook bemerkingen zoals “er zijn hier een heleboel verplichtingen voor de werknemers, maar waar zijn de verplichtingen voor de werkgevers?” of nog: “er zijn weer honderden miljoenen lastenverlagingen, maar bij een volgend IPA gaan wij weer aan loonmatiging moeten doen om dit te betalen…”.

Onder druk van de kritiek moest Verjans verklaren dat het ACV bij een afkeuring van de regeringsnota, zal moeten overgaan tot harde actie. Niet zomaar een wandeling van Noord naar Zuid in Brussel, maar stakingsacties die de regering doen vallen. Na die verklaring kreeg Verjans voor het eerst die avond een applaus van de zaal.

Maar de kritiek bleef komen. Er waren vragen over het eigenlijke ACV-standpunt en enkele militanten stelden dat ze het pamflet niet zouden uitdelen. Een militante zei: “hier hebben wij al de indruk dat jullie de regeringsbeslissing verdedigen, met het pamflet gaan de mensen op de werkvloer dat zeker denken. Dit kunnen we niet uitdelen.”

Om de meeting af te sluiten stelde Verjans dat dit maar een informatievergadering was en dat de regeringsbeslissing niet wordt verdedigd. Dinsdag komt er een algemene raad en indien daar blijkt dat het ACV de regeringsnota niet wil goedkeuren, dan wordt overgegaan tot actie.

In de zaal was het duidelijk, zowat geen enkele militant was akkoord met de regeringsnota. Algemeen werd aangenomen dat het onderhandelen niet heeft gewerkt en dat het tijd wordt om te handelen en actie te ondernemen.

Gisteravond kwamen er zo’n 400 à 500 ACV-militanten samen in Limburg op een militantenconcentratie van het ACV. Deze concentratie kwam er net na de bekendmaking dat het ACV de staking op 10 oktober opschort. Er heerste verwarring onder de leden en twijfel over hoe het nationale standpunt kan uitgelegd worden op de werkvloer.

Een ACV-lid

De vergadering begon met een uitgebreide toespraak van de Limburgse secretaris om te stellen dat het ACV door te onderhandelen al enorm veel bereikt had en het dus niet nodig was om over te gaan tot acties. Nochtans is er bitter weinig uit de onderhandelingen gehaald. Het valt vooral op dat de patroons weer eens 1,2 miljard lastenverlaging krijgen en dat er voor ons, als je tussen de lijnen leest, niets inzit.

Iemand die na een herstructurering op brugpensioen wordt gestuurd, moet nog steeds een verplichte opleiding volgen en mag nog steeds een aangeboden job niet weigeren. Er komen 400 miljoen inkomsten uit kapitaal bij, amper één derde van de lastenverlagingen. Ons geld gaat niet naar de pensioenen, het gaat naar de patroons!

De militantenconcentratie was een sterk staaltje bureaucratisch vergaderen. Voor de discussie moest iedereen zich in kleine groepjes verdelen samen met een regio-propagandist van het ACV. Daar konden ze vragen stellen, die werden opgeschreven en doorgegeven aan de leiding. De discussie bestond erin dat de Limburgse secretaris de vragen voorlas en er een antwoord op gaf! Van democratie gesproken…

Op de vraag “wat met de 7e oktober” kwam er een preek van 10 minuten, enkele citaten hieruit “Er wordt niet gestaakt, al wie vrijdag aan de piketten zal staan ondermijnt de werking van het ACV. De media zal op zoek zijn naar groene vestjes en vlaggen aan de piketten, ga er niet staan , het zal voor jaren gevolgen hebben voor onze vakbond. (…)” Achteraf werd er vlug kort vermeld dat indien leden van het ACV het bedrijf niet binnen konden, ze een stakingsvergoeding kregen, maar als het kon dat ze zouden gaan werken.

De sfeer na de vergadering was dan ook niet al te best. Er was vooral verwarring en ongetwijfeld zullen sommige delegaties met de vraag zitten hoe ze dit moeten gaan uitleggen.

De ACV-top krijgt vandaag vanuit verschillende hoeken in de burgerlijke pers schouderklopjes voor haar "verantwoordelijkheidszin" om de staking van 10 oktober op te schorten. Wij waren gisteren op een militantenconcentratie van het ACV in Leuven, waar Ann Van Laer van de ACV-top het standpunt van de leiding kwam verdedigen. De kloof met wat er leeft op de werkvloer, bij de gewone militanten en delegees die deze zaak moeten verkopen, was – op z’n zachtst gezegd – zeer groot.

Peter Delsing, overgenomen van links-socialisme.blogspot.com

Van Laer gaf toe dat over de cruciale kwestie – of brugpensioen op 58 behouden blijft of niet – er nog helemaal geen zekerheid is. Bijvoorbeeld over de vereiste jaren loopbaan om op brugpensioen te kunnen gaan, of welke beroepen hiervoor in aanmerking zouden komen. Hoe kan je dan volhouden in duurbetaalde advertenties in de kranten dat het principe van "brugpensioen op 58 jaar" behouden blijft? Is dit je leden geen rad voor ogen draaien? Een uitkomst daarover zou er pas zaterdag zijn.

Een selectie van de tussenkomsten in het debat: "Er is een verschil tussen de algemene raad van het ACV en de mensen op de werkvloer. Wij moeten dit wel gaan verdedigen." "Er wordt vanuit Europa opgelegd dat de mensen langer moeten werken, maar de bevolking wil dit niet." "Ik word nu voor het eerst in mijn bedrijf een ‘onderkruiper’ genoemd. Dit is al de tweede keer dit jaar dat een mobilisatie wordt afgeblazen. Dit kunnen we ons niet zomaar permitteren. Het kwaad is al geschied. Wij zijn weerloos als militanten." "Ik kan dit niet verkopen. Ik hou mijn hart vast. (een delegee uit de non-profit)" "Eén vraag: als een groot bedrijf als Inbev vrijdag toch mee staakt, en als de grote meerderheid van onze leden meedoet, wordt er dan stakersvergoeding betaald?"

Op dat moment zat Van Laer al flink op haar stoel heen en weer te schuiven. En het ging verder. "De militanten moeten beslissen, niet de top." "Wij hebben vandaag maar een brief gekregen voor deze vergadering. Veel mensen zijn hier zelfs niet geraakt." "Wij worden opnieuw in de vuurlinie gejaagd." "Ik heb het gevoel dat er nogal euforisch wordt gedaan door de top over die 10 punten (die ook in de kranten staan). Het ABVV is onze tegenstander niet, wel de regering."

Geen enkele delegee of militant kwam tussen om wat de top "uit de brand had gesleept" te verdedigen tegen deze kritiek. Wat overheerste was heel veel onzekerheid over deze uitkomst, onvrede en onbegrip. Een militant die voor mij zat, hoorde ik mompelen: "Zo klinkt mijn directeur ook als hij in de ondernemingsraad zit: die weet ook niet wat zeggen."

Als er een kloof bestaat, zit die vooral tussen de bureaucratische ACV-top en haar gewone delegees en militanten – en de meerderheid van de gewone loontrekkenden op de werkvloer. En daarnaast: tussen de burgerlijke pers en de bevolking. Wat er vandaag in de media verschijnt is overduidelijk compleet wereldvreemd. Meer nog: door de anti-stakerspropaganda wordt het bedje gespreid van extreem-rechts, dat als een schimmel teert op syndicale demoralisatie en gebrek aan actie. Niet verwonderlijk dat de gevestigde media zo’n toon aanslaan: ze zitten volledig in de zak van de patroons, uit wiens hand ze eten, of worden gecontroleerd door de traditionele partijen (zoals de VRT).

Een reden te meer om onze eigen persorganen als arbeiders en jongeren uit te bouwen. Met verslagen over de staking van morgen kan je alvast terecht op de LSP-site: daar staat er geen legertje "verslaggevers" klaar om je boodschap vierklauwens om zeep te helpen. Bouw mee aan een arbeiderspers en word actief!