Category: Nationaal

  • Gent: stop de privatisering van de resto’s!!!

    Op 11 september besliste het voltallig bestuurscollege (behalve de afgevaardigde van het ACOD) van de universiteit Gent om aan privé-bedrijven te vragen om het nieuwe hotel-restaurant voor studenten, personeel en buitenlandse bezoekers op de campus Ardoyen te bouwen. De studentenvertegenwoordigers in het college waren ofwel afwezig of maakten er geen probleem van. Als het maar goed en goedkoop is, was de redenering…

    Karel Mortier

    In ruil voor die investering krijgt de onderneming een erfpacht van 50 jaar om het hotel-restaurant (commercieel) te beheren en exploiteren. De universiteit zal de nodige gronden voor dit project ter beschikking stellen en zal de maaltijden in het restaurant subsidiëren. Uiteraard zal een onderneming proberen om haar investering maximaal te laten renderen waardoor het nog onduidelijk is wat de gevolgen van deze publiek-private samenwerking zullen zijn voor het personeel van het restaurant en prijs/kwaliteit van de maaltijden. Op dit ogenblik moet er bijvoorbeeld geen BTW betaald worden op de maaltijden aan de universiteit.

    Een onderneming zal wel de in die sector gebruikelijke 21% BTW per maaltijd moeten aanrekenen aan de studenten of universiteit. Als we daar nog eens de winstmarges die de onderneming per maaltijd wil maken bijrekenen dan komen we tot een bedrag dat flink hoger is dan hetgeen de studenten nu betalen voor een maaltijd. Uiteraard zal dit deels gecompenseerd worden door het slechter statuut van het personeel en de subsidies van de RUG. De vraag is echter in hoeverre de universiteit die maaltijden in de toekomst zal (blijven) subsidiëren.

    Het gevaar bestaat dat dit het begin is van een verdere (sluipende) privatisering van de andere studentenrestaurants eenmaal dit project ‘succesvol’ is gerealiseerd. Aan de ULB zijn bijvoorbeeld alle restaurants geprivatiseerd ondanks de stevige campagne van de studenten (waaronder leden van EGA, de Franstalige tegenhanger van de ALS.) Die privatisering heeft gezorgd voor een daling van de kwaliteit, stijging van de prijs en verslechtering van de arbeidsomstandigheden van het personeel. Sommige ‘studentenvertegenwoordigers’ in Gent mogen dan al zeggen het hen niets kan schelen zolang het maar goed en goedkoop is, maar dat ze dan tenminste eens in de ULB langsgaan om de gevolgen van de privatisering te bekijken.

    De privatiseringen vallen niet uit de lucht en passen binnen de zogenaamde Bologna-verklaring. Een Europees plan, grotendeels bedacht in de achterkamertjes van werkgeversorganisaties om de concurrentie met die andere economische grootmacht, de VS, aan te gaan. Onderwijs is een commercieel product waar geen plaats is voor goedkope sociale voorzieningen, redeneren ze. Waarom zouden de universiteiten dat doen als ondernemingen winst kunnen maken met het aanbieden van die diensten?

    Om dit ‘project’ alsnog te stoppen heeft het ACOD een hele reeks van acties gepland. Van woensdag 1 oktober tot woensdag 8 oktober zal het personeel één voor één alle studentenrestaurants sluiten om de plannen tegen te houden. Uiteraard zullen we met de Actief Linkse Studenten deze acties ‘actief’ ondersteunen en zullen we samen met het personeel één front proberen vormen tegen het neoliberaal beleid van de universiteit.

    Ben je ook bekommerd om de toekomst van het hoger onderwijs? Sluit daarom aan bij de Actief Linkse Studenten in één van de 5 steden waar we actief zijn en vecht met ons mee tegen het neoliberaal offensief om de ( al beperkte) democratische verworvenheden van de studenten te behouden!

    Meer info vind je in een dossier op de site van ACOD: documentatiemap (pdf-file)

  • Inschrijvingsgeld laten exploderen… bedankt Bologna!

    En ja, Bologna komt zachtjes aan op ons af… Dit jaar is het laatste jaar voor de effectieve invoering van het Angel­saksisch “Bachelor-Master”-systeem, dat de opleiding verdeelt in 2 cyclussen. De eerste, de “Bachelor”, heeft een duur van 3 jaar, waarbij op het einde het verworven diploma geldig is voor een arbeidsovereenkomst. Het “Master”-diploma, daarentegen, zal overduidelijk gereserveerd zijn voor een kleine elite die de kosten kan dragen voor deze 2de cyclus.

    Karim Brikci (ULB)

    De Bolognaverklaring, helemaal bedekt met voorwendels zoals “harmonisatie” en “eenwording van het hoger onderwijs”, heeft als bedoeling het inschrijvingsgeld aan te passen aan de eisen van de vrije markt. Duidelijker gezegd: het gaat hier over de privatisering van ons onderwijs, die volgt op de privatisering van andere openbare diensten. In onze universiteiten is praktisch alles al verkocht aan de privé: de restaurants, de veiligheid, de onderaanneming van de schoonmaaksters,…

    Deze inschakeling van concurren­tie tussen de scholen zal verschillende gevolgen hebben. Allereerst zullen de door de ondernemingen als niet-rendabel beschouwde opleidingen in de schuif belanden. De rectoren stellen voor om zo “dwarslopende departementen” te creëren, wat wil zeggen dat we komen in een situatie waar de ene instelling zijn eigen monopolie zal hebben op het onderwijzen van het recht en een andere instelling op dat van sociale wetenschappen,… De studenten zullen zich tientallen kilometers moeten verplaatsten om een richting te kunnen volgen.

    Een ander gevolg zal een forse stijging zijn van de inschrijvingsgelden. Vorig jaar, bijvoorbeeld, hebben zo’n 10.000 studenten betoogd in Amsterdam tegen het opleggen van inschrijvingsgelden gaande tot 7000 Euro!

    Helaas, het gaat hier niet om een geïsoleerd fenomeen… Er is nog het voorstel van Jean Hendrix, Vincent Vandenberghe en Phillipe van Parijs. Deze 3 economisten aan de UCL hebben voorgesteld om de inschrijvingsgelden op te blazen, tot 6000 euro, met terugbetaling na de studies! Een jonge gediplomeerde zal dan in het actieve leven terechtkomen met reeds een hoop schulden.

    Op 8 november 2002 heeft de Waalse minister van onderwijs Dupuis (PS) een akkoord gesloten met de rectoren over de aanpassing van de universitaire studies. Hij zal dit in een decreet gieten dat klaar zal zijn begin oktober 2003.

    We moeten ons klaarhouden om te reageren en de studenten bewust te maken van deze grootschalige aanval op ons onderwijs. Zoals in Nederland en Spanje (tegen de wet over de organisatie van de universiteiten) voeren in vrijwel heel Europa studenten actie. Het is daarom dat het CWI (onze internationale organisatie), LSP en ALS (Actief Linkse Studenten) de strijd van de studenten tegen Bologna verbinden met de strijd van de arbeidersklasse tegen de privatiseringen en de neoliberale aanvallen. Wij streven naar gratis, kwaliteitsvol en toegankelijk onderwijs voor iedereen. Daarvoor is het nodig om ons te organiseren: sluit je aan!!!

  • Genoeg praatjes, WIJ WILLEN WERK!

    Werkgelegenheidsconferentie

    Op 19 september ging de Werkgelegenheidsconferentie van start. Deze conferentie zou de creatie van 200.000 jobs op 4 jaar tijd mogelijk moeten maken. Uit die conferentie zullen zoals steeds enkel maatregelen tegen de werklozen vloeien, niet zozeer tegen de werkloosheid. Die werklozen zijn geen kleine groep: Verhofstadt zelf stelt dat een zesde van de beroepsbevolking werkloos is.

    Anja Deschoemacker

    Er werd boos gereageerd op het voorstel tot verplichte gemeenschapsdienst voor werklozen door Rik Daems, VLD-fractieleider in de Kamer. Vakbonden en SP.a-voorzitter Stevaert waren verontwaardigd. Zelfs Yves Leterme, voorzitter van CD&V, vond het voorstel "bijzonder grof". Het idee om amnestie te bieden aan fiscale fraudeurs en tegelijkertijd "sociale fraudeurs" hard aan te pakken, werd door de meeste commentatoren als "hoogst onethisch" omschreven.

    Alsof dat niet juist is wat al jaren gebeurt! En alsof op de Werkgelegenheidsconferentie ook maar één voorstel op tafel zou liggen dat werk creëert. De werkloosheid lijkt opnieuw veroorzaakt te zijn door de houding, de opleiding, de leeftijd,… van de werkloze. In realiteit wordt de werkloosheid uiteraard veroorzaakt door het feit dat het patronaat met steeds minder personeel steeds meer wil produceren met het doel steeds meer winst te maken, gecombineerd met de afbouw van de openbare dienstverlening. Als overal jobs worden afgebouwd… dan komen er werklozen bij! Daaraan zal meer controle op de werklozen en nog meer lastenverlaging niets verhelpen.

    De politiek van lastenverlagingen wordt al toegepast sinds 1981. Toen telde België zo’n 350.000 werklozen. Na bijna een kwarteeuw van continue en steeds grotere lastenverlagingen, zitten we nu volgens Knack aan 580.000 werklozen, oudere en tijdelijke werklozen inbegrepen, maar zonder rekening te houden met o.a. geschorsten (vaak verplicht tot huisvrouw gebombardeerde werklozen), ondertewerkgestelden (van 13u/week kan je niet leven),…

    De concrete voorstellen: meer controle op de werklozen, de omvorming van vroeger weggeknipte echte jobs tot klusjes waarin werklozen al dan niet verplicht zullen worden tewerkgesteld,… En verder zijn er alle mogelijke variaties op "het einde van de tunnel is in zicht". Het IMF voorspelt voor volgend jaar een verdubbeling van de economische groei. Spectaculair! Ware het niet dat een groei van ongeveer 2% nog steeds een verdere ondermijning van de werkgelegenheid betekent, in het beste geval een stagnatie. Vraag is ook of die groei er wel zal komen.

    De enige reële oplossing van de werkloosheid ligt in het verdelen van het beschikbare werk over alle arbeiders. En dat op basis van zekere contracten met degelijke lonen en arbeidsvoorwaarden. Onze doelstelling is niet de creatie van 200.000 jobs zonder meer. In de huidige omstandigheden zullen dat 200.000 slechtbetaalde, tijdelijke, deeltijdse jobs zijn – terwijl duizenden vaste, goedbetaalde en voltijdse jobs verloren gaan. Een arbeids-duurvermindering zonder loonsverlies tot 32u per week en minder indien nodig, de uitbouw van collectieve voorzieningen en diensten met de creatie van statutaire, voltijdse jobs,… zijn noodzakelijk om de nachtmerrie van de structurele werkloosheid te eindigen.

    Vandaag wordt de Amerikaanse economie – "die meer jobs genereert" – openlijk als voorbeeld genomen. In de VS moet je vaak deeltijdse en slechtbetaalde jobs combineren om aan een volledig maandloon te raken. Er wordt dan ook geschat dat het aantal armen in de VS reeds is opgelopen tot 17 à 18% van de bevolking. Geen "oplossing" van de werkloosheid op kap van de werkenden en de werklozen! Voor de opbouw van een mobilisatie voor het recht op werk voor iedereen!

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop