Genoeg praatjes, WIJ WILLEN WERK!

Werkgelegenheidsconferentie

Op 19 september ging de Werkgelegenheidsconferentie van start. Deze conferentie zou de creatie van 200.000 jobs op 4 jaar tijd mogelijk moeten maken. Uit die conferentie zullen zoals steeds enkel maatregelen tegen de werklozen vloeien, niet zozeer tegen de werkloosheid. Die werklozen zijn geen kleine groep: Verhofstadt zelf stelt dat een zesde van de beroepsbevolking werkloos is.

Anja Deschoemacker

Er werd boos gereageerd op het voorstel tot verplichte gemeenschapsdienst voor werklozen door Rik Daems, VLD-fractieleider in de Kamer. Vakbonden en SP.a-voorzitter Stevaert waren verontwaardigd. Zelfs Yves Leterme, voorzitter van CD&V, vond het voorstel "bijzonder grof". Het idee om amnestie te bieden aan fiscale fraudeurs en tegelijkertijd "sociale fraudeurs" hard aan te pakken, werd door de meeste commentatoren als "hoogst onethisch" omschreven.

Alsof dat niet juist is wat al jaren gebeurt! En alsof op de Werkgelegenheidsconferentie ook maar één voorstel op tafel zou liggen dat werk creëert. De werkloosheid lijkt opnieuw veroorzaakt te zijn door de houding, de opleiding, de leeftijd,… van de werkloze. In realiteit wordt de werkloosheid uiteraard veroorzaakt door het feit dat het patronaat met steeds minder personeel steeds meer wil produceren met het doel steeds meer winst te maken, gecombineerd met de afbouw van de openbare dienstverlening. Als overal jobs worden afgebouwd… dan komen er werklozen bij! Daaraan zal meer controle op de werklozen en nog meer lastenverlaging niets verhelpen.

De politiek van lastenverlagingen wordt al toegepast sinds 1981. Toen telde België zo’n 350.000 werklozen. Na bijna een kwarteeuw van continue en steeds grotere lastenverlagingen, zitten we nu volgens Knack aan 580.000 werklozen, oudere en tijdelijke werklozen inbegrepen, maar zonder rekening te houden met o.a. geschorsten (vaak verplicht tot huisvrouw gebombardeerde werklozen), ondertewerkgestelden (van 13u/week kan je niet leven),…

De concrete voorstellen: meer controle op de werklozen, de omvorming van vroeger weggeknipte echte jobs tot klusjes waarin werklozen al dan niet verplicht zullen worden tewerkgesteld,… En verder zijn er alle mogelijke variaties op "het einde van de tunnel is in zicht". Het IMF voorspelt voor volgend jaar een verdubbeling van de economische groei. Spectaculair! Ware het niet dat een groei van ongeveer 2% nog steeds een verdere ondermijning van de werkgelegenheid betekent, in het beste geval een stagnatie. Vraag is ook of die groei er wel zal komen.

De enige reële oplossing van de werkloosheid ligt in het verdelen van het beschikbare werk over alle arbeiders. En dat op basis van zekere contracten met degelijke lonen en arbeidsvoorwaarden. Onze doelstelling is niet de creatie van 200.000 jobs zonder meer. In de huidige omstandigheden zullen dat 200.000 slechtbetaalde, tijdelijke, deeltijdse jobs zijn – terwijl duizenden vaste, goedbetaalde en voltijdse jobs verloren gaan. Een arbeids-duurvermindering zonder loonsverlies tot 32u per week en minder indien nodig, de uitbouw van collectieve voorzieningen en diensten met de creatie van statutaire, voltijdse jobs,… zijn noodzakelijk om de nachtmerrie van de structurele werkloosheid te eindigen.

Vandaag wordt de Amerikaanse economie – "die meer jobs genereert" – openlijk als voorbeeld genomen. In de VS moet je vaak deeltijdse en slechtbetaalde jobs combineren om aan een volledig maandloon te raken. Er wordt dan ook geschat dat het aantal armen in de VS reeds is opgelopen tot 17 à 18% van de bevolking. Geen "oplossing" van de werkloosheid op kap van de werkenden en de werklozen! Voor de opbouw van een mobilisatie voor het recht op werk voor iedereen!