Koerdisch protest voor vrijlating politieke gevangenen

Op woensdag 9 oktober voerden Koerdische activisten in Antwerpen een protestactie voor de vrijlating van Ocalan en de politieke gevangenen in Turkije. Het is dit jaar 25 jaar geleden dat Ocalan werd ontvoerd en gevangen gezet. Vanuit de Koerdische gemeenschap wordt met een reeks acties aandacht hiervoor gevraagd. Ze staan daarbij redelijk geïsoleerd. Voor de actie in Antwerpen vroegen ze LSP om deel te nemen. Enkele leden waren aanwezig en één van hen nam ook het woord. Hieronder de tekst van die tussenkomst.

Namens LSP wil ik onze solidariteit met deze actie betuigen.

We protesteren tegen de blijvende gevangenzetting van Abdullah Ocalan door het repressieve Turkse regime. We protesteren tegen de golf van politieke arrestaties die in het bijzonder Koerdische activisten treffen. Daartegenover is internationale solidariteit meer dan nodig!

Erdogan sloot zich deze zomer aan bij de genocidezaak van Zuid-Afrika tegen het Israëlische regime. Hij beweert op te komen voor het recht op zelfbeschikking van de Palestijnen. Tegelijk weigert hij het recht op zelfbeschikking van de Koerden te erkennen. Tegelijk blijft hij aan de hand van het VS-imperialisme lopen om zijn regionale geopolitieke positie veilig te stellen.

Toen Ocalan in 1999 werd ontvoerd in Nairobi gebeurde dit met betrokkenheid van de Amerikaanse en wellicht ook de Israëlische geheime diensten. Het imperialisme is medeplichtig aan de repressie tegen niet alleen Ocalan, maar de volledige Koerdische bevolking. In 1999 eisten we het recht op asiel voor Ocalan en de vrijlating van alle politieke gevangenen uit de beruchte Turkse gevangenissen. We verdedigden het recht op zelfbeschikking voor Koerdistan. Dat is vandaag niet anders.

Decennia van brutale onderdrukking leiden tot een veralgemening van de repressie waar Ocalan het slachtoffer van werd. We eisen de vrijlating van Selahattin Demirtas en Figen Yuksendag, voormalige co-voorzitters van de HDP. We eisen de vrijlating van Mehmet Siddik Akis, de burgemeester van Hakkari die op 3 juni is opgepakt. Na de gemeenteraadsverkiezingen van 2019 werden 90 van de 102 Koerdische burgemeesters uiteindelijk opgepakt.

Toch blijven de Europese Unie en de Verenigde Staten het Turkse regime voorstellen als een belangrijke bondgenoot in de strijd tegen terrorisme en extremisme. Het was echter niet het Turkse regime dat in Rojava de strijd aanging tegen de barbaarse extremisten van ISIS. Integendeel, de moedige Koerdische activisten daar kregen een mes in de rug gestoken door het Turkse regime.

Het is helaas een constante in de Koerdische geschiedenis. Telkens weer staan regionale machthebbers klaar om de Koerden te verdrukken, te verdelen en alle hoop op zelfbeschikking de kop in te drukken. We kunnen niet vertrouwen op imperialisten en kapitalisten om onze strijd te steunen.

Tot wat zij ons brengen zien we helaas in het Midden-Oosten. De bloedige staatsterreur van Netanyahu dreigt de hele regio in een barbaars bloedbad te storten. Dit gebeurt met de steun van de Verenigde Staten en hoogstens met wat gemompel in de marge door Europese regimes. Rechts en extreemrechts juichen en vinden staatsterrorisme geniaal (aldus Bouchez) of een uitdrukking van verlichting en democratie (aldus De Wever). Vanuit die hoek moeten we geen steun verwachten voor de Koerdische eisen. In het beste geval willen ze jullie stemmen binnenhalen, om nadien onze vijanden verder te steunen.

We hebben nood aan bondgenoten en kunnen die vinden in onder meer het massale protest tegen de genocide in Gaza. Duizenden mensen betoogden ook in België. Pro-Palestijnse activisten namen deel aan zowat alle grote betogingen en acties van de afgelopen maanden. Zij zijn onze bondgenoot. Wij kunnen hun strijd versterken, zij die van ons. Op 20 oktober is er een grote nationale betoging tegen de genocide in Gaza, tegen de invasie in Libanon en tegen de regionale escalatie. Een zichtbaar en strijdbaar Koerdisch blok op die betoging zou de logische solidariteit in de strijd tegen kolonialisme, imperialisme en kapitalisme versterken.

Als revolutionair marxisten komen we met LSP op voor zelforganisatie van de werkende klasse en alle onderdrukten. We zijn internationalisten en verzetten ons tegen alle vormen van uitbuiting en onderdrukking. Dat is wat ons verbindt met jullie strijd. Samen staan we sterk en kunnen we een einde maken aan de kapitalistische barbarij om eindelijk te bouwen aan een socialistische maatschappij waarin elk volk vrij is!