Dossier: Turkije in crisis, kritiek en verzet nemen toe

We publiceren hieronder een uitgebreid dossier door een correspondent in Turkije. Het biedt een beeld van de situatie in het land en van de opkomende arbeidersbeweging. Onze correspondent heeft een lange staat van dienst in de arbeidersbeweging in ons land en bericht al enige jaren vanuit Turkije, onder meer op deze site. We denken dat dit dossier de lezer die de situatie in Turkije enigszins volgt bijzonder zal interesseren.

Schrijven over Turkije. Je moet hier heel voorzichtig zijn. De hoofdreden ligt bij de ondraaglijke censuur. Bij de minste kritiek op het gevoerde beleid, treedt het gerecht op. De beschuldigingen zijn lachwekkend. Ondermijning van de staat, terrorisme, verspreiden van leugenachtige propaganda, aanzetten tot haat en geweld, … het lijstje is niet limitatief. En de straffen zijn niet mals, een paar jaar gevangenisstraf is een minimum. Je komt dan terecht in overbevolkte gevangenissen waar foltering weer schering en inslag is geworden. Tijd om met je advocaat het dossier voor te bereiden, is er nauwelijks. Bovendien worden de gesprekken afgeluisterd of is er een bewaker aanwezig. Vele beschuldigingen zijn gebaseerd op anonieme getuigenissen.

Maar de kritiek neemt toe. En dit bij alle lagen van de bevolking. Wat tot een paar jaar geleden onmogelijk leek, wordt nu realiteit. Het verzet groeit en voor het eerst breken er stakingen uit. Stakingen die bovendien gewonnen worden. Ook dat is uitzonderlijk. En dit heeft een domino-effect, als duidelijk wordt dat je met strijd belangrijke overwinningen kan boeken, werkt dit aanstekelijk naar andere sectoren.

Het huidige regime klampt zich vast aan haar huidige machtspositie met alle mogelijke repressieve middelen waarover het beschikt. En het wordt steeds erger. Want voor het eerst blijkt uit de peilingen dat de regerende coalitie van AKP-MHP, de Volksalliantie, de duimen moet leggen voor de Nationale Alliantie, die samengesteld is uit zes oppositiepartijen, waarvan twee grote en vier kleintjes. Het is een monsterverbond, want hoewel de oppositie akkoord is om het presidentieel systeem in te ruilen voor een uitgebreid parlementair systeem, is er verder weinig samenhang.

Los daarvan, geen enkele van de twee Allianties zal, als je opiniepeilingen mag geloven, en die wijzen allemaal in dezelfde richting, een absolute meerderheid behalen. Er is immers een derde Alliantie, de Democratische Alliantie, weliswaar de kleinste, maar haar houding zou wel eens beslissend kunnen zijn. Tegelijk, zij komt niet aan bod in de media. Zij wordt doodgezwegen en verketterd. Centraal daarin is de rol die de HDP, als grootste component, zal spelen.

Maar voor ik verder inga op het politieke spel, begin ik met de vrijheden, daarna zal ik schrijven over de toestand van de economie. Want waar die vroeger in het voordeel speelde van de AKP, is nu het tegenovergestelde het geval. Zelfs de Turkse oligarchen maken zich nu zorgen.

In het eerste deel geef ik een overzicht van de democratische vrijheden in Turkije. In het tweede deel ga ik uitgebreid in op de economie in Turkije, want waar steeds meer mensen zich zorgen over maken is de eigen economische situatie die dag na dag slechter wordt. En hoewel de Turkse president dagelijks op het scherm verschijnt om de economische politiek van het nieuwe Turkije te verdedigen, overigens met halve waarheden en flagrante leugens, gaat zijn populariteit steeds meer bergaf, terwijl de inflatie als een pijl in de lucht schiet en de koopkracht steeds verder daalt.

In het derde deel ga ik uitgebreid in op de politieke allianties. Wat zijn de kansen van de oppositie bij de volgende verkiezingen, en welke lijken zullen er dan uit de kast vallen.

[button link=”https://nl.socialisme.be/wp-content/uploads/sites/2/2022/03/dossier-turkije-compressed.pdf” type=”big” color=”red”] => PDF van het dossier door Dikili[/button]