Recensie. “Vrede zij met u zuster” of het verhaal van een westerse zelfmoordterroriste

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

RECENSIES op SOCIALISME.be

• “Eigen belang eerst”. Boek van Tom Cochez over de “vuile oorlog” in het VB
• De tragedie van de Chinese revolutie door Harold Isaacs
• "Gebakken lucht". Een vernietigende kritiek op traditionele media
• Na het boek, de film: "De Shockdoctrine" van Naomi Klein
• Een terugblik op “De weg naar Wigan” van George Orwell
• “Luisten naar sprinkhanen” door Arundhati Roy
• "Why not Socialism?" door G.A. Cohen
• “Van Genk tot Mauthausen. Opmerkelijk verzet en collaboratie in Vlaanderen” door Roger Rutten
• "Un amour à taire": vervolging van holebi’s, vroeger & nu
• "Blackwater, opkomst van ‘s werelds machtigste huurlingenleger" door Jeremy Scahill

[/box]

Auteur Chris De Stoop heeft een reputatie op het vlak van grondige journalistiek waarbij hij geen enkel taboe uit de weg gaat in de thema’s die hij aanbrengt. Zijn boek “Ze zijn zo lief meneer” over mensenhandel was schokkend. Ook zijn laatste boek, “Vrede zij met u, zuster”, is in zekere zin schokkend. Niet dat De Stoop sensatie op zoekt, hij beperkt zich tot feiten en grondig onderzoek.

Het verhaal van dit boek is eenvoudig samen te vatten: het is een soort roadtrip van een meisje uit Henegouwen naar Fallujah in Irak. Hoe kom je er bij om in de hel van Irak te willen sterven? Die vraag wordt open gelaten in het boek dat enkel het verhaal van zelfmoordterroriste Muriel Degauque brengt.

Ronduit schokkend in het boek is het feit dat het grootste deel zich gewoon bij ons afspeelt terwijl het een wereld is die we niet kennen. Het feit dat in grote steden een groeiende groep jongeren totaal vervreemd raakt van een samenleving die hen geen werk of toekomst aan te bieden heeft, is natuurlijk wel gekend. Maar hoe een kleine groep daarbij tot fundamentalistische standpunten komt en wat deze opvattingen eigenlijkheid inhouden, is veel minder geweten. Wie kent de salafistische interpretatie van de islam?

Muriel groeide op in de wanhoop van Henegouwen en vond na omzwervingen uiteindelijk de “islam” als alternatief. Ze stortte zich op deze religie of althans de specifieke interpretatie die ze daaraan gaf. Ze begon een boerka te dragen en zich op te sluiten bij haar man die gekend stond voor zijn hijama, een vorm van “profetische geneeskunde”. Ook haar man was eerst op het slechte pad terecht gekomen en had afstand genomen van zijn verleden van drank en drugs door zich op de godsdienst te storten.

Muriel en haar man Issam waren actief binnen een kleine kring van radicale islamisten in Sint-Joost-Ten-Node (Brussel). In die kringen werd gediscussieerd over interpretaties van de koran maar ook over de wereldpolitiek en vooral over de Amerikaanse inval in Irak. De aanslagen van 11 september 2001 in de VS en daaropvolgende oorlogen in Afghanistan en Irak zorgden voor een polarisatie rond de islam. Dit werd vanuit neoconservatieve kringen in de VS gestimuleerd door een vijandsbeeld op te hangen rond deze godsdienst. Maar het had ook gevolgen bij kleine groepen in onder meer Brussel die steeds verder gingen in hun strijd.

Het boek van De Stoop brengt het verhaal van verschillende Brusselse jongeren die naar Syrië trekken om er te gaan strijden als vrijwilligers in Irak. Ze komen terecht in het netwerk van Aboe Mazen. Alles is weinig professioneel georganiseerd en Aboe Mazen blijkt vooral geïnteresseerd te zijn in een vrouw. Terwijl de mannen in Syrië zitten te wachten op een martelaarsdood (of een vrouw), moeten hun vrienden vanuit België geld opsturen en in hun plaats stempelen. Hier worden alle mensen van vreemde origine toch over één kam geschoren door de autoriteiten. De Stoop stelt enkel vast, hij laat in het midden of je nu moet geschokt zijn door het misbruik, het onderhuids racisme of door beide.

Muriel en Issam nemen uiteindelijk het besluit om alles achter te laten. Ze nemen hun auto, een witte Mercedes, en trekken naar Irak. Ze rijden dwars door Italië, nemen de boot naar Turkije en rijden verder naar Syrië. Van daaruit gaan ze verder naar Irak. Aboe Mazen laat niets meer van zich weten, maar er komen contacten met andere strijders in Irak. Regelmatig zijn er contacten met het thuisfront waar de trots groot is. Voor Muriel en Issam is dit geen roadtrip naar Fallujah, maar naar het paradijs. Ze hopen te sterven en nadien in het paradijs binnen te treden.

Zoals wel te verwachten viel, komen ze ook effectief om het leven. Muriel pleegde een zelfmoordaanslag met de Mercedes waarmee ze naar Irak was gereden. De aanslag is weinig succesvol, het enige dodelijke slachtoffer is Muriel zelf. Issam kwam om het leven bij een inval waarbij werd gezocht naar zelfmoordterroristen.

Dit boek is op zich misschien weinig politiek maar het is wel een nuttige kennismaking met een wereld die amper bekend is bij ons. Het nieuws van een Belgische zelfmoordterroriste kon niet op eenzelfde soort steekvlamjournalistiek rekenen als andere minder opvallende feiten. Ook is er zelden enige aandacht voor het verhaal van de mensen achter dergelijke terroristen.

Dit boek maakt duidelijk dat het terrorisme geen culturele kwestie is, het wordt ook duidelijk dat het weinig met religie op zich te maken heeft. Deze samenleving creëert op basis van miserie en wanhoop wandelende tijdbommen. Indien er geen ernstig collectief antwoord komt op dit systeem (een antwoord dat enkel vanuit de georganiseerde arbeidersbeweging kan komen), dan uit de vervreemding en radicalisering zich op andere wijzen.