Bij ArcelorMittal (Sidmar) in de Gentse haven werd door een honderdtal personeelsleden van de onderhoudsdienst gestaakt. Bij Sidmar verdwijnen tegen 2011 een duizendtal jobs via natuurlijke afvloeiingen. In 2009 verdwenen er al 500 jobs. Nu de productie opnieuw op een hoger ritme draait, brengt dat problemen mee voor het personeel. Bij het onderhoudspersoneel werd daarom het werk neergelegd als protest tegen de grote werkdruk.
In veel grote bedrijven is er als gevolg van de crisis geen of slechts een kleine stock aanwezig. Ook bij Sidmar in Gent is dat het geval. Waar er een hele tijd amper werk was en ploegen hun shift moesten invullen met nutteloos kuiswerk, is er nu een grote werkdruk bij de arbeiders in de staalproductie.
Het slechte management van Sidmar heeft ook andere gevolgen. Als er weinig wordt geproduceerd, is er ook minder onderhoud nodig. De onderhoudsploegen draaien op minimumbezetting. Het feit dat een deel van het onderhoudswerk is uitbesteed aan externe bedrijven en de beperking van de veiligheidsopleiding zijn daarbij elementen die storend zijn voor het onderhoudspersoneel. Woensdagnacht leidde dat tot een staking die ook op donderdag werd verder gezet.
Deze staking werd niet gevolgd door het productiepersoneel. Maar ook daar zijn er problemen. Bij Sidmar wil het management slechts 80% van het personeel met vaste contracten te werk stellen. Hierdoor zijn er veel interimmers en werden al mensen afgedankt. Sommigen zien hun contract niet verlengd worden, maar worden nadien wel terug aangeworven met een interim-contract. Zo’n contract brengt natuurlijk veel onzekerheid mee voor zowel de arbeider die met zo’n contract werkt als de ploeg, van de ene dag op de andere kan een vierde van je ploeg worden afgedankt. Dat zou de werkdruk uiteraard doen toenemen.
De onzekerheid op de werkvloer is groot, ondanks een relatief grote vraag naar producten (er wordt ook voor bvb Opel Antwerpen nog heel wat gewerkt). Deze onzekerheid is het resultaat van het wanbeleid van de managers die enkel op winstmaximalisatie uit zijn. Een planmatige aanpak van de economie zou overproductie en onderproductie vermijden en zou voor werkzekerheid zorgen in de plaats van de twijfel en onzekerheid onder het personeel te laten woekeren.