Chantage bij B-cargo. Filialiseren of alle activiteiten stopzetten

U kent wellicht het begrip “onderaanneming”, het uitbesteden van “taken” aan derden. Het keuken- of kuispersoneel in een ziekenhuis bijvoorbeeld, of op school of in een privé-bedrijf. Dat is bedoeld om de ‘personeelskost’ te drukken en de solidariteit op de werkvloer te ondermijnen. Dat heeft de NMBS-directie in gedachten als ze pleit voor “filialisering”. Het omvormen van een tak van het bedrijf tot een zelfstandig geheel. Het is haar manier om zich op korte termijn te ontdoen van 1200 “statutairen” en op iets langere termijn zelfs 3.000. De goederenactiviteiten zouden hoofdzakelijk geconcentreerd worden in Antwerpen, met voor veel werknemers extra reistijd van en naar het werk.

Voor werknemers, kleine zelfstandigen of familiebedrijfjes betekent crisis onzekerheid en sociale achteruitgang, voor de patroons van grote bedrijven ‘een opportuniteit’. De trafiek van B-Cargo is met 38% gedaald. B-Cargo zou daardoor dit jaar een verlies maken van 130 miljoen euro. Een peulschil vergeleken bij de 25 miljard die de overheid aan de bankiers/speculanten die de crisis veroorzaakt hebben, heeft toegestoken. B-Cargo vervoert dagelijks evenveel als 12.000 vrachtwagens. Het bespaart ons heel wat fileleed en is bovendien een ecologisch verantwoord en veilig transportmiddel voor goederen. Zowat 60%, goed voor 8.000 vrachtwagens, is “verspreid vervoer”, treinen samengesteld uit wagons van verschillende herkomst. Als we de kosten van urenlang filerijden even buiten beschouwing laten, is dat onmogelijk “rendabel” te maken. In dat verspreid vervoer zijn private transportbedrijven over het spoor niet geïnteresseerd, die willen enkel de mooiste stukken eruit pikken.

Wat heeft het reizigersvervoer daarmee te maken ?

De filialisering van B-Cargo is een breekijzer om achteraf ook elders in de NMBS het personeelsstatuut open te breken. De NMBS-directie wil verschillende categorieën werknemers met verschillende types van contracten tegen elkaar uitspelen. Jannie Haek en Luc Lallemand, respectievelijk gedelegeerd bestuurders bij de NMBS-Holding en Infrabel, hebben meteen aangekondigd dat wat hen betreft, het voorbeeld van B-Cargo navolging zal krijgen. Kortom: hun personeel zal dezelfde voorwaarden opgelegd krijgen.

Zoals veel reizigers kunnen de NMBS-werknemers enkel rekenen op hun eigen kracht en hopen op steun van de “publieke opinie”. Op de traditionele politici, of die nu in de regering zitten of in de oppositie, kunnen ze niet rekenen. Daar is het “liberalisme” troef, ook bij de zogenaamde socialisten. Wist je dat Haek en Lallemand allebei “socialist” zijn?

De Linkse Socialistische Partij steunt het NMBS-personeel in haar strijd voor het behoud van het personeelsstatuut. Wij zijn voorstander van een goed uitgebouwde, moderne en publieke spoormaatschappij onder democratische controle van de gemeenschap, niet van een handvol “managers” die enkel naar de winstcijfers kijken. Privaat winstbejag is schadelijk voor onze leefomgeving, onze arbeidsomstandigheden en onze mobiliteit.

---