Your cart is currently empty!
Is de aanval op de overheidspensioenen ingezet?
Er is geen geld meer om de pensioenen te betalen van de gepensioneerden uit de lokale besturen (steden, gemeenten, ocmw’s, provincies en zuivere intercommunales). De spreekbuis van de patroons (Vereniging Vlaamse Steden en Gemeenten) sprak al onmiddellijk van inleveringen bij de gepensioneerden zelf en daarnaast een herziening van het pensioenstelsel. Is hiermee de aanval ingezet op de ambtenarenpensioenen? Natuurlijk. Als het lukt om hier een afbraak te realiseren dan zal een domino-effect ontstaan en zullen ook de ambtenaren uit andere openbare diensten de sigaar worden.
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
Discussieer mee op Socialisme 2009
Zondag 25 oktober. 10u30-12u30. Werkgroep: Handen af van onze openbare diensten en onze pensioenen. Met vakbondsafgevaardigden bij het spoor en De Lijn.
[/box]
Eerst toch even iets over de pensioenstelsels. In ons land kennen we drie soorten van pensioen. Het werknemerspensioen, het ambtenarenpensioen en het zelfstandigenpensioen. Om de publieke opinie zand in de ogen te strooien wordt steeds uitgepakt met de ‘enorm hoge pensioenen’ van ambtenaren. De realiteit (dat zijn cijfers van Eurostat, de vereniging die statische gegevens verzamelt van landen binnen de Europese Unie) is dat het gemiddeld ambtenarenpensioen ongeveer 50% bedraagt van het loon, bij werknemers is dat slechts gemiddeld 33%. Zeggen dat de ambtenarenpensioenen te hoog zijn, is dus een pertinente leugen. Ze zijn, in tegenstelling tot werknemers of zelfstandigenpensioenen, leefbaar. Waar regering en patroons steeds zwaaien met cijfers over de te hoge loonkosten in België in vergelijking met de ons omringende landen, wordt in alle talen gezwegen over de pensioenen waar België op de onderste trap van de ladder staat.
Hoe komt het dat de pensioenkas van de lokale besturen leeg raakt?
De reden ligt – heel eenvoudig – in de afbraak van het ambtenarenstatuut. Net zoals bij werknemerspensioenen zijn ambtenarenpensioenen gebaseerd op het repartitiestelsel, eenvoudig gezegd betekent dit dat de actieven van vandaag betalen voor de gepensioneerden van vandaag.
Maar, zal je zeggen, het aantal ambtenaren in de lokale sector is nu hoger dan vroeger, dus zou het geen probleem mogen zijn om de pensioenen te betalen. Hoewel dit klopt, is er een groot verschil. De uitbreiding van de tewerkstelling in de lokale sector gaat tegelijk gepaard met een afbouw van de statutaire tewerkstelling. Moesten alle tewerkgestelden in de lokale sector vastbenoemden zijn, dan was er geen enkel probleem. Maar vandaag zijn nog slechts vier op de tien ambtenaren vastbenoemd. En contractuelen dragen af in de kas van de werknemerspensioenen (en niet in die van ambtenaren) zodat het draagvlak (namelijk het aantal in dienst zijnde vastbenoemden) steeds kleiner wordt.
De privatiseringen van de lokale sector ondermijnen mee het systeem van de ambtenarenpensioenen van de vastbenoemden. Zo zijn in Vlaanderen de meeste openbare ziekenhuizen gefusioneerd met private ziekenhuizen wat betekent dat niemand nog vastbenoemd wordt. Voor de duizenden vastbenoemden die nu in die nieuwe instellingen werken zal er niemand meer komen om nog voor hun pensioen af te dragen.
Ook de overheid zelf speelt een vuile rol in de afbraak van de statutaire tewerkstelling. Zij hebben van de lokale besturen een proefterrein gemaakt van verschillende soorten van tewerkstelling die op een of andere manier worden gesubsidieerd of waarvoor er kortingen zijn op de sociale zekerheidsbijdragen. Hierdoor is het voor een lokale overheid veel interessanter om een contractuele medewerker aan te werven waarvan de kost een heel stuk lager ligt dan die van een vastbenoemde. Bovendien zijn vele van deze functies tijdelijk en is de werkzekerheid van deze categorie van personeelsleden een stuk kleiner dan die van vastbenoemden.
In feite is het de sinds jaren volgehouden politiek van alle overheden om de statutaire tewerkstelling af te bouwen, die de fundamentele oorzaak is van de tekorten die vandaag ontstaan. De lokale besturen zijn de eerste in de rij, maar de kans is groot dat binnenkort anderen in hetzelfde schuitje raken.
Daarom is het van essentieel belang dat niet geraakt wordt aan de ambtenarenpensioenen. In het verleden waren de reacties van ambtenaren heel fors toen aan hun pensioenstelsel werd geraakt. Het is daarom nodig dat nu ook de reactie op gang wordt getrokken om te vermijden dat een sneeuwbaleffect ontstaat in de verdere sociale afbraak van het ambtenarenstatuut.
In feite is wat hier gebeurt, vergelijkbaar met de aanvallen die men op de sociale zekerheid wil lanceren. Telkens werden cadeaus gegeven aan de patroons (vermindering van sociale zekerheidsbijdragen) die zorgden voor een gat in de kas van de sociale zekerheid. Voor die tekorten laat men dan uiteindelijk de werknemers opdraaien. Op dat vlak is de logica van deze regering steeds dezelfde.
Daarom is het noodzakelijk om de fabels door te prikken die men ons wil laten geloven. Een aanval op de ambtenarenpensioenen van het personeel van de lokale sector is uiteindelijk een aanval op elk van ons.
Boerenbedrog
En tenslotte komen we hier op de woordbreuk van de regering en de plaatselijke bestuurders. In elke collectieve arbeidsovereenkomst die de voorbije twintig jaar is afgesloten beloven de lokale mandatarissen om de contractuele tewerkstelling als een uitzondering te beschouwen en de statutaire (vaste benoeming) als de regel te aanvaarden. Zij hebben ons belogen en bedrogen. Net zoals de bankiers! Maar tegelijk hebben zij hun eigen lonen opgetrokken. En dit kan niet. Deze woordbreuk moet afgestraft worden.