Dedecker had aangekondigd dat hij voor de verkiezingscampagne nog enkele schandalen achter de hand hield. Het is wel verrassend dat hij zelf het voorwerp van die schandalen is, nu bekend werd dat hij een privé-detective heeft ingezet. Los van de discussie die daarover is losgebarsten, willen wij even ingaan op het schandaal dat achter deze hele discussie zit: de uitverkoop van gemeenschapsbezittingen waarvoor wij uiteindelijk de prijs betalen.
De aanleiding voor het nieuwste schandaal waarmee Lijst-Dedecker moet afrekenen, is de discussie rond de verkoop van overheidsgebouwen. Meer bepaald werd het Gerechtsgebouw in Veurne verkocht en terug gehuurd. Dergelijke sale-and-leaseback operaties moeten op korte termijn geld opbrengen voor de overheid, maar op langere termijn is het de gemeenschap die moet opdraaien voor de operatie. Allerhande, al dan niet dubieuze, bedrijfjes kunnen na enkele jaren immense winsten maken op de kap van de gemeenschap.
Zo werd het gerechtsgebouw in Veurne verkocht voor 10,8 miljoen euro met de verplichting om voor 1,3 miljoen euro aan werken uit te voeren. De overheid huurt het gebouw voor 1,5 miljoen euro per jaar. De huur loopt 18 jaar, een periode waarna de overheid uiteraard geen eigenaar meer is van het gebouw. In die 18 jaar betaalt de overheid dus 27 miljoen euro aan de kopers van het gebouw. Die hebben er 12,1 miljoen euro voor betaalt, blijft over: 15 miljoen euro winst en het gebouw zelf. Indien er extra renovatiewerken nodig zijn, kan de huurprijs worden aangepast na de werken. Als een sale-and-leaseback operatie voor het gerechtsgebouw in Veurne al 15 miljoen euro oplevert, dan weten we dat het voor pakweg het Antwerpse justitiepaleis een veelvoud daarvan is.
De regering verkocht in 2001-2006 alleen al voor 1,5 miljard euro aan gebouwen, de huurkosten voor deze gebouwen lopen jaarlijks op tot 75 miljoen euro. Het gerechtsgebouw in Veurne werd verkocht aan Redeba Invest. Het doel van de verkoop van gebouwen is duidelijk: de begroting in evenwicht houden door de kosten door te schuiven naar de volgende jaren. Dat zou natuurlijk ook kunnen door geld te lenen, maar dan is het cijfer van het begrotingstekort groter en dat staat niet goed voor het imago van de regering. Resultaat: we zullen de perceptiepolitiek van vandaag morgen erg duur betalen als de overheidsgebouwen allemaal in private handen zijn en tegen steeds hogere prijzen moeten gehuurd worden.
Alle partijen zijn hier mee voor verantwoordelijk, niet alleen de opeenvolgende liberale ministers die verantwoordelijk zijn voor de overheidsgebouwen. Deze praktijken vinden overigens al jarenlang plaats, toen Dedecker nog bij de VLD zat hoorden we er hem geen kritiek op geven. Het is pas nu hij onder vuur ligt wegens het detective-verhaal, dat hij de aandacht probeert te vestigen op de operaties achter de verkoop van de gebouwen om niet te moeten antwoorden op vragen over het detective-onderzoek naar de rol van De Gucht.
SP.a’er Van der Maelen probeerde even te protesteren, maar de praktijken van zijn partijgenoten maken het echte standpunt van zijn partij duidelijk. Het was in Sint-Niklaas en Leuven dat er even een project bestond om de riolen te verkopen aan een Amerikaans bedrijf om deze terug te huren. Dat project ging uiteindelijk niet door, maar het stadsbestuur van beide steden was er wel voor gewonnen. In beide steden levert de SP.a de burgemeesterpost: Willockx en Tobback. Voormalig SP.a-voorzitter Vande Lanotte verklaarde in een reactie op de discussie: “Ook in Oostende verkopen we openbare gebouwen en huren we ze terug, vanwege de gunstige fiscaliteit in Ierland.” De verantwoordelijkheid voor dergelijke operaties ligt dus niet alleen bij de liberalen, maar even goed bij de sociaal-democraten.
Het plunderen van de gemeenschap via allerhande dubbelzinnige constructies die er enkel op gericht zijn om publieke middelen naar de private sector door te sluizen, is het ware schandaal. Dat had centraal moeten staan in de heisa van de afgelopen dagen. Om een beeld te kunnen krijgen van de operaties rond deze transfer van gemeenschapsmiddelen naar private handen, moeten de boeken geopend worden. Er is nood aan een democratische en publieke controle op de wijze waarop de overheidsgebouwen zijn uitverkocht.