“De Post heeft een goed jaar achter de rug”. Het personeel en de gebruikers daarentegen…

De directie van De Post is trots. In 2007 was er een stijging van de omzet met 3%. De winsten stegen zelfs met 10%. De aandeelhouders zullen tevreden zijn, zelfs voor de volledige liberalisering van de postmarkt valt er heel wat geld te verdienen in de sector. Het personeel en de gebruikers zijn minder tevreden. De nieuwe golf van sluitingen van postkantoren stuit her en der op verzet. Het personeel is de hoge werkdruk beu.

Het nettoresultaat van De Post werd nog niet vrijgegeven. Maar de operationele winst steeg met 10%. Johnny Thijs stelde tevreden te zijn met deze groei van de winst, maar hij waarschuwt tegelijk dat de indexsprongen de loonkosten de hoogte zullen induwen. Hij maakt meteen duidelijk op wiens kap de directie meer winsten hoopt te maken: op de kap van de postmannen en –vrouwen die onder een steeds stijgende werkdruk gebukt gaan. Het gaat bijvoorbeeld niet op om te stellen dat het gebruik van internet ervoor zorgt dat de postmensen minder werk hebben. Hoe anders verklaart de directie dat de omzet met 3% is gestegen? Het personeelsbestand is alvast niet omhoog gegaan, integendeel!

Thijs kondigde aan dat de sociale rol van de postbode moet worden “opgewaardeerd”. Dat is niet moeilijk. Met de Georoutes is de sociale rol van de postbode totaal ondermijnd. Thijs stelde zelfs dat een sociale rol enkel kan gespeeld worden als de overheid daarvoor wil betalen. Nu worden opnieuw mooie aankondigingen gedaan, maar weten we dat er niets van in huis zal komen. De sluiting van de postkantoren toont het aan: de dienstverlening aan gewone klanten is niet belangrijk voor De Post. De winsten komen uit de commerciële zendingen. En daar heb je dus niet zoveel postkantoren voor nodig… De grootste 2.330 klanten zijn goed voor 65% van de totale omzet van het bedrijf.

Tegen 2011 zou de postmarkt volledig geliberaliseerd worden. Dat werd bevestigd door het Europees parlement. Dat betekent dat de directie van De Post zich nog meer op de grootste klanten wil richten. Dat dit gepaard gaat met langere wachttijden in de weinig overblijvende postkantoren, deert de directie niet. Het personeel wordt in de kantoren natuurlijk wel geconfronteerd met de problemen die dit veroorzaakt. Maar voor de directie is dat allemaal niet val tel. Zelfs een indexering van de lonen, vindt de directie te veel. Enkel de paar duizend grootste klanten zijn van belang.

Binnen een paar jaar wil de directie dat de helft van de postkantoren zijn verdwenen. Daarnaast wil het massaal beroep doen op deeltijdse en flexibele werkkrachten. Vooral het loon zal halftijds zijn. In plaats van postbodes, wil de directie postbezorgers tegen een slechter statuut.

Op verschillende plaatsen zijn er acties tegen de sluiting van postkantoren. Zo is er een interessant initiatief in Strombeek met een campagne gesteund door onder meer ACV en lokale verenigingen. In de Antwerpse polders werd geprotesteerd tegen het feit dat er voor alle polderdorpen nog één kantoor zou overblijven. Maar ook de grote steden worden hard geraakt.

Terwijl de directie enkel oog heeft voor de winsten, moeten het personeel en de gebruikers de dienstverlening centraal stellen. Dat betekent voldoende personeel aan goede omstandigheden die op voldoende plaatsen diensten aan de bevolking aanbieden. Wij zijn tegen een liberalisering omdat dit betekent dat er minder diensten, tegen een duurdere prijs zijn met wegwerparbeiders die ervoor moeten opdraaien. Tegen die logica blijven wij ons verzetten!