Duitsland voert stakingsverbod bij spoorwegen in

Vandaag vond normaal gezien de grootste spoorstaking in Duitsland sinds 1992 plaats. De staking werd echter verboden door de arbeidsrechtbank van Nürnberg en tevens werd bepaald dat er tot 30 september geen acties mogen plaatsvinden. Dit is een ongehoorde inperking van het stakingsrecht die regelrecht ingaat tegen alle internationale verdragen over het stakingsrecht.

Spoorpersoneel wil hogere lonen

Vorige week beslisten de Duitse spoorarbeiders om in staking te gaan om een loonsverhoging te eisen. Het Duitse spoorpersoneel loopt achterop tegenover hun collega’s in de buurlanden. Bovendien vindt het spoorpersoneel dat hun grote verantwoordelijkheid mag beloond worden op financieel vlak. Een 40-jarige machinist verdient in Duitsland 1.928 bruto per maand. De vakbonden menen terecht dat “een correctie op zijn plaats is”.

De machinistenvakbond GDL eist een loonsverhoging met 31%. Topmanager Mehdorn stelt dat een dergelijke loonsverhoging “waanzin” zou zijn. Wellicht bedoelt hij dat een dergelijke verhoging voor gewone arbeiders “waanzin” is, want voor zichzelf liggen de normen wel anders. In 2006 kende de topmanager zichzelf een jaarloon van 3,185 miljoen euro toe. Tussen 1999 en 2005 stegen de lonen van de 8 topmanagers bij de spoorwegen van 3,7 miljoen euro tot 14,7 miljoen. Dat is een verhoging met 400% op 6 jaar tijd.

De druk van het personeel voor een degelijke loonsverhoging is groot. Eerder moest de directie zich al akkoord verklaren met een loonsverhoging van 4,5% op een termijn van 19 maanden en een eenmalige premie van 600 euro. Maar een deel van het personeel vond dat dit niet ver genoeg ging.

Stakingsverbod

Het personeel wil een loonsverhoging afdwingen en kondigde aan in staking te zullen gaan. Volgens de directie en de autoriteiten zou dit leiden tot problemen voor de 5 miljoen reizigers en zou de schade tot 500 miljoen euro per dag bedragen.

De arbeidsrechtbank van Nürnberg heeft op vraag van de directie iedere stakingsactie bij het spoor verboden tot eind september. Uit vrees voor schadeclaims van miljoenen euro’s, heeft GDL hierop aangekondigd de staking niet te laten doorgaan. “We zullen nu even wachten en ons beraden of we later actie gaan voeren, wat ik hoegenaamd niet uitsluit”, stelde GDL-voorzitter Manfred Schell. In Hamburg en Berlijn werd effectief even gestaakt. De directie stelt dat GDL slechts een kleine minderheid van het personeel vertegenwoordigt en dat het daarom niet mag oproepen tot stakingsacties.

Het feit dat een arbeidsrechtbank effectief een staking verbiedt, is bijzonder opvallend en een grandioze aanfluiting van het stakingsrecht. Het recht om actie te voeren en ook om te staken is vastgelegd door verschillende internationale verdragen die hier zonder problemen met de voeten worden getreden. Natuurlijk komt dit niet toevallig op dit ogenblik: in verschillende Europese landen wordt de discussie gevoerd over minimumdiensten bij het openbaar vervoer en andere beperkingen van het stakingsrecht. De juridische basis daarvoor is onduidelijk, maar de burgerij maakt natuurlijk wel haar eigen regels in het offensief dat het inzet tegen de arbeidersbeweging.

Hoe kan geantwoord worden op een dergelijk stakingsverbod? Uiteraard zal het belangrijk zijn om voorzichtig op te treden en een krachtsverhouding op te bouwen om tot actie te kunnen overgaan. Het is belangrijk dat dit stakingsverbod niet zomaar kan passeren, maar dat er over de verschillende vakbondscentrales heen in Duitsland nationaal gewerkt wordt aan een syndicaal antwoord op dit anti-stakingsoffensief. Dit belangt immers alle vakbondsleden aan.

Ook vanuit België moeten we dit opvolgen. Als een stakingsverbod in Duitsland mogelijk wordt, zal het niet lang duren vooraleer dit ook bij ons wordt doorgevoerd. Net zoals de Franse discussie over de beperkingen van het stakingsrecht reeds komt overwaaien.