Handen af van het stakingsrecht! Tegen de minimumdiensten bij stakingsacties

De afgelopen dagen was er opnieuw veel te doen rond het idee van minimumdiensten bij stakingen van onder meer het openbaar vervoer. Zo werd het idee gelanceerd door de BTTB (Bond van Trein, Tram en Busgebruikers) dat een staking wel mag, maar dat alle lijnen moeten blijven rijden. Het verschil met een stakingsverbod wordt daarmee steeds kleiner.

Natuurlijk veroorzaakt een staking problemen, dat is nogal evident. Het aanbieden van openbare diensten zoals publiek transport is immers een bijzonder nuttig en belangrijk gegeven voor velen. Het is niet praktisch indien er geen treinen of bussen rijden. Maar hoe zit het dan met het personeel in die sectoren? Hebben zij geen recht om actie te voeren en ervoor op te komen dat ze met voldoende personeel zijn en in veilige omstandigheden kunnen werken? Is dat ook niet in ons belang trouwens?

Dat soort redeneringen wordt vandaag niet naar voor gebracht in discussies rond het stakingsrecht. Er werd zelfs een CAO goedgekeurd waarin werd overeengekomen dat er bij wilde acties toch zal worden voorzien in de diensten van de avondspits voor schoolkinderen. Met andere woorden een minimumdienst naar Frans voorbeeld. Ook werd in de CAO bepaald dat de vakbonden zich engageren om geen wilde acties te voeren. Spontane acties bij plotse problemen worden hiermee moeilijker.

Voor de BTTB gaat dit niet ver genoeg, de organisatie wil dat er bij elke staking van het openbaar vervoer een “minimumdienstverlening” wordt voorzien. “Zowel bij De Lijn, NMBS als MIVB moeten bij een staking alle lijnen blijven rijden”, stelt de BTTB. Er mag met andere woorden wel gestaakt worden, maar niemand mag het echt voelen… Zeg dan direct dat er niet mag gestaakt worden!

Beperkingen van het stakingsrecht worden nu geregeld positief voorgesteld. We moeten daar tegen in gaan en duidelijk maken dat stakingen niet zomaar plaatsvinden. Arbeiders verkiezen niet zomaar om een dag loon te verliezen in ruil voor een lagere stakersvergoeding. Staken is veelal een laatste actiemiddel om te protesteren. Bij het openbaar vervoer zijn er heel wat bekommernissen die tot uiting komen: de veiligheid op de bussen (met een positief initiatief om op een heel beperkt aantal lijnen effectief een tweede personeelslid te plaatsen), de druk op het personeel inzake lonen en arbeidscondities, de dreiging van het uitbesteden van lijnen,… Dat zijn bekommernissen die ook voor de gebruikers van belang zijn.

Net zoals bij De Post heeft ook het personeel van het openbaar vervoer vaak een sociale functie en ondermijnt het opdrijven van de flexibiliteit die sociale functie. Net zoals bij De Post hebben gebruikers en personeel dezelfde belangen. We moeten dan ook samen opkomen voor gratis en degelijk openbaar vervoer.