De ontwikkelingen op wereldvlak zijn de afgelopen 5 jaar sterk bepaald door de reactie van het Bush-regime op de aanslagen van 11 september 2001 waarbij 3.300 mensen het leven lieten. Bij velen staan de beelden van de inslaande vliegtuigen op het netvlies gebrand. Velen zullen zich wellicht herinneren waar ze waren die dag, 5 jaar geleden, toen het bericht en de beelden via de media werden verspreid. Velen beseften wellicht toen reeds de mogelijke enorme gevolgen van deze gebeurtenis voor de binnenlandse en buitenlandse politiek van de VS.
Bart Vandersteene
Een nieuw hoofdstuk in de VS-dominantie van de wereld?
De haviken in de regering-Bush zagen hun kans schoon om enkele goed bewaarde en uitgewerkte plannen uit de kast te halen. De aanleiding was gegeven om de enorme Amerikaanse militaire machine in te zetten om controle uit te oefenen over economisch belangrijke regio’s zoals het Midden Oosten en elke dreiging ten aanzien van de VS-dominantie snel de kop in te drukken.
Toen reeds bedroeg het budget van het VS leger meer dan de 2e tot en met de 15e op de wereldranglijst van de grootste defensiebudgetten samen. 11 september heeft deze dominantie enkel nog versterkt. Het was Blair die er vanwege tactische redenen bij Bush op aandrong om het gehate Taliban regime in Afghanistan aan te pakken vooraleer Irak binnen te vallen. “Pre-emptive strikes, As van het kwaad, Coalition of the willing”. Nieuwe termen en strategiën werden gebruikt om de politiek van VS-dominantie te begeleiden.
5 jaar later blijft van deze plannen weinig recht
Wie had kunnen denken dat na 5 jaar Bin Laden nog altijd ergens in een grot zou overleven. In Afghanistan is de Taliban terug van nooit weggeweest en slaagt het erin om het VS-gezinde regime te ondermijnen.
De levensstandaard en levensverwachting is er absoluut niet op vooruit gegaan, integendeel. Gisteren werd er bij cynische wijze van herdenking een toppoliticus vermoord in Kaboel.
In Irak is er al een tijd geen sprake meer van vertrek door de VS. Het land valt beetje bij beetje uit elkaar. Een burgeroorlog is reeds jaren aan de gang ondanks het feit dat de VS dit ontkent.
Werkloosheid, armoede en ellende zijn dagelijkse kost voor de Irakezen die zich wellicht iets anders hadden voorgesteld bij de zogezegde vrijheid die de Amerikanen zouden brengen.
Het moeras waar de Amerikanen zich in vastreden, ontneemt hen bijna hun volledige militaire capaciteit. Niet enkel in Irak maar het volledige Midden Oosten is in vuur en vlam gezet door deze interventie en de moslimbevolking wordt nog verder in de handen gedreven van de radicale islam die zich opwerpt als de enige echte verdedigers van de gewone bevolking.
Uitzonderlijke periode van nationaal chauvinisme
De aanslagen van 11 september 2001 hebben de Amerikanen gedurende een hele periode in de armen gedreven van diegenen die graag laten uitschijnen dat alle Amerikanen één zijn, hetzelfde Amerikaans belang dienen en dus “in oorlog” onvoorwaardelijk de leider van de natie moeten steunen.
Het opzwepen van patriottisme is een kunst die al heel lang gebruikt wordt door de heersende elite wereldwijd en zeker in de VS. De aanval op Amerikaans grondgebied en de angst voor hun veiligheid dreef de Amerikaanse bevolking in de armen van Bush.
Op 11 september zelf werden er door Wall Mart reeds 116.000 Amerikaanse vlaggen verkocht, op 12 september waren het er 250.000. Bush heeft van die unieke periode van Amerikaans chauvinisme gebruik gemaakt om met relatief weinig protest een aantal democratische rechten terug te schroeven via de Patriot Act en zijn sociaal-economische politiek dwingend op te leggen aan zijn eigen bevolking.
In de afgelopen 5 jaar is de uitbuiting in de VS sterk toegenomen, is de kloof tussen arm en rijk sterk gestegen en hebben de patroons en de rijken elke dag Kerstmis gevierd met de cadeaus die ze kregen via de belastingsverlagingen.
Bush kreeg de weken na 11 september meer dan 90% steun van de VS-burgers voor zijn politiek. 16 maanden nadien was dit nog altijd meer dan 60%, de langste periode van zo’n steun voor een president sinds WO2. Maar die uitzonderlijke periode waar de VS-burger bereid was asociale delen van het beleid te slikken in ruil voor een veilige toekomst kwam ook snel ten einde.
Het voorbije jaar kreeg Bush nog 40% steun en de lijn gaat in de richting van 30%. De enige reden waarom Bush in 2004 een tweede ambtstermijn kon starten, was de zwakte van de Democraten die zich als een slechte kopie van de Republikeinen voorstelden. Maar het ongenoegen onder de VS-bevolking was toen reeds ondergronds aanwezig en zou snel tot uitdrukking komen, zoals met de historische staking van VS-latino’s op 1 mei van dit jaar.
Welke toekomst?
De propaganda van Bush en zijn bondgenoten komt meer en meer onder druk te staan. De propaganda mag allesbehalve onderschat worden. Toen de VS Irak binnenviel, geloofde 70% van de VS-bevolking dat Saddam Hoessein verantwoordelijk was voor de aanslag van 11 september 2001.
De bondgenoten van Bush zijn één voor één naar huis gestuurd, afgestraft door hun bevolking. Berlusconi en Aznar bekochten hun steun aan Bush en hun liberale beleid in eigen land. Ook de populariteit van Blair en Howard in Australië is zwaar aangetast door de schande van de oorlogen in de laatste 5 jaar.
Ook Bush zal in 2008 van het toneel verdwijnen. Maar de vraag is of de nieuwe “leiders” een fundamanteel ander beleid zullen voeren. Vele kiezers zwichten vandaag voor het argument van het minste kwaad, in het Engels het “lesser evil” en kiezen voor sociaal- of christen-democratische kandidaten in de hoop op verandering.
Maar als je kiest voor een “lesser evil” krijg je nog altijd “evil”. Zowel de getroffen bevolking in het Midden Oosten als de Amerikaanse arbeiders en jongeren hebben er alle belang bij om hun klassebelang en niet hun nationaal of etnisch belang te verdedigen.
Ze zullen daarvoor nieuwe politieke formaties moeten vormen met een programma dat hen kan verlossen van het economisch regime dat oorlog met zich meebrengt, zoals wolken de regen met zich meedragen. Enkel een socialistische samenleving kan veiligheid en een degelijke leven aan éénieder bieden.