Tunesië. Politiegeweld en straffeloosheid – getuigenis door een activist in Tunis

De praktijken van de Tunesische politie zijn een dagelijks gespreksonderwerp in Tunis. Door een recent verhaal van een verkrachting van een vrouw door twee agenten in dienst oversteeg dit onderwerp ook de grenzen. De vrouw zelf wordt momenteel samen met haar partner door een rechter beschuldigd van ‘publieke zedenschennis’. De agenten worden beschermd. Het slachtoffer werd de zondebok.

Dit soort gedrag komt overeen met de logica van de ‘awrah’, een patriarchale wet die de heersende partij Ennahda wil opleggen waarbij bepaald wordt dat een vrouw door haar fysieke verschijning en kledij mannen ‘provoceert’ en bijgevolg de bron is voor ‘fitna’ (een woord dat zowel verleiding als uitlokking betekent). Het zouden dus vrouwen zijn die mannen aanzetten tot verkrachtingen. Als een vrouw verkracht wordt, is het haar eigen schuld. Ze had het maar niet moeten uitlokken. Dat standpunt wordt nu ook gevolgd door agenten, in dit geval wordt het gevolgd door justitie en door de ministers.

Het misbruik en geweld tegen vrouwen door politie-agenten is van belang voor alle vrouwen in het land. Recent werd mijn moeder gewelddadig aangevallen tijdens haar nachtshift als verpleegster in het Rabta ziekenhuis in Tunis. Twee agenten van de Nationale Garde vielen haar aan en probeerden zich een weg naar de cardiologie-afdeling te banen. Die afdeling is normaal niet toegankelijk voor publiek. De agenten gebruikten geweld, maar werden gestopt door de dokter die van dienst was. Ze werden naar het politiekantoor van Bab Souikra overgebracht.

Personeelsleden van het ziekenhuis dienden een klacht in begeleid met een medisch attest van hun verwondingen. Maar zodra ze het politiekantoor verlaten hadden, werden de twee agenten terug vrijgelaten. Er werd hen niets ten laste gelegd. De volgende dag werden ze toch opgepakt, omdat de volledige dienst cardiologie van het ziekenhuis in staking ging. De minister van volksgezondheid moest tussenkomen. Eens te meer wordt duidelijk dat de regels voor politie en gerecht niet worden gevolgd en dat de wet niet dezelfde is voor iedereen.

Iedere dag opnieuw duiken er dezelfde verhalen op en zien we agenten hun rechten misbruiken. Ze zijn betrokken bij corruptie, ze gebruiken geweld en ze verdedigen niet alleen de privileges en belangen van de rijken, ze gedragen zich ook als de ergste criminelen van het land. Anekdotes zoals hierboven zijn symptomen van de methoden die centraal staan in de Tunesische staat en onder de politie. Daar is dat dagelijkse kost, ook aan de top overigens.

Deze praktijken zijn een uitdrukking van het gebrek aan echte democratie in Tunesië, ook na de revolutionaire beweging. De praktijken van de regering en de machthebbers verschillen niet van die onder Ben Ali. Dezelfde misbruiken en misdaden vinden dagelijks plaats. De eerste slachtoffers zijn steeds de werkenden, jongeren, vrouwen, kortom de massa’s in een brede betekenis van het woord.

In een context van mogelijke nieuwe uitbarstingen van protest, met algemene stakingen in Sidi Bouzid en Kaserine, betogingen en stakingen in tal van andere steden doorheen het land, komt het er op aan om voor collectieve acties te gaan waarbij we de actieve betrokkenheid van de arbeiders en jongeren versterken in de strijd tegen het systeem.