De ideologische kant van Eurosong

Wie de verschillende acts van Eurosong ziet passeren op televisie zal er wellicht niet meteen een ideologische agenda achter vermoeden. Nochtans is die er wel degelijk. Zo wordt het evenement gebruikt door landen die geografisch niet tot Europa behoren maar zichzelf wel als zijnde Europees willen profileren.

Sinds enkele jaren zijn er verschillende deelnemers uit de Kaukasus (Armenië, Azerbeidzjan en Georgië) en zelfs Australië neemt deel. Israël was het eerste niet-Europees land dat in 1973 toetrad tot het Eurovisie Songfestival. Het doel van die deelname is duidelijk: aantonen dat het land meer zou aansluiten bij de Europese ‘beschaving’ dan bij de achtergebleven buurlanden in eigen regio. Ook op die manier probeert het Israëlische regime zijn geopolitieke positie op het wereldtoneel te vestigen. 

Toen Rusland Oekraïne binnenviel, werd het meteen uitgesloten van Eurosong. Het stond in de sterren geschreven dat Oekraïne de eerstvolgende Eurosong zou winnen op basis van een sympathiestem doorheen Europa. Dit jaar is de situatie anders. Er is geen kans dat Palestina wint, deelname van de Palestijnen aan Eurosong is immers niet aan de orde. Van een uitsluiting van Israël is er evenmin sprake.

De organisatie beweert dat het evenement niet politiek is, wat natuurlijk in tegenspraak is met de eerdere uitsluiting van Rusland en ook met de deelname van een specifiek uitgekozen groepje niet-Europese landen.