Rechtse hergroepering rond Antwerpse N-VA?

De discussie over de verdeling van de postjes van N-VA in een volgende Antwerpse stadsbestuur lijkt al volop bezig te zijn. De voormalige liberale schepen Van Campenhout zal in september aankondigen op welke wijze hij schepen denkt te kunnen blijven. Algemeen wordt aangenomen dat dit als N-VA’er zal zijn. Maar zeker is dat niet. De keuzemogelijkheden van Van Campenhout zijn een uitdrukking van de politieke eenheidsworst die de gevestigde partijen aanbieden.

Het is bijna een jaar geleden dat Van Campenhout uit de Open VLD stapte uit onvrede met het standpunt van zijn partij in de discussie over de Oosterweelverbinding. Van Campenhout was in tegenstelling tot zijn partij tegenstander van de Lange Wapper brug. Toen een halfslachtig compromis werd gesloten waarin de brug van de baan was, stapte Open VLD onder aanvoeren van de immer ambitieuze Annick De Ridder even uit de meerderheid. Voor Van Campenhout was dat een brug te ver.

Meteen na zijn aankondiging dat hij als onafhankelijk zou zetelen, werd gefluisterd dat een overstap naar N-VA werd voorbereid. Maar Van Campenhout hield zelf de boot af. Hij stelde dat er verschillende opties waren. Een overstap naar de Stadspartij Antwerpen (SP.a of is het in Antwerpen sp.A?) behoorde evenzeer tot de mogelijkheden gezien de vlotte samenwerking met burgemeester Janssens. De afgelopen weken werd zelfs rekening gehouden met een terugkeer naar Open VLD dat voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 nog steeds geen kopstuk heeft. Annick De Ridder is vertrokken naar de privé en de mogelijke verhuis van minister Turtelboom is nog niet rond.

De aankondiging van de coalitie die na de vorige gemeenteraadsverkiezingen tot stand kwam, gebeurde in een erg vriendschappelijke sfeer

Dat Van Campenhout blijkbaar twijfelt tussen N-VA, VLD en SP.a zegt veel over de onderlinge inwisselbaarheid van deze partijen. De keuze van de onafhankelijke schepen lijkt niet door inhoudelijke, laat staan ideologische, opties bepaald te worden. Een overstap naar N-VA zou het aantal gemeenteraadsleden van deze partij meteen verdubbelen: van een naar twee. De Wever zou niet langer alleen de eer van de N-VA hoog moeten houden in de gemeenteraad en zelfs een schepen hebben. Dat betekent echter ook dat snel een beslissing moet worden genomen over de plaats die Van Campenhout zal krijgen bij de verkiezingen van 2012.

Uiteraard wordt in alle toonaarden ontkend dat nu al wordt gediscussieerd over de lijstvorming, maar daar kan geen geloof aan worden gehecht. Van Campenhout verklaarde dat hij zijn beslissing in september zal bekendmaken. De lokale voorzitter van N-VA Antwerpen, Fons Duchateau, daarentegen verklaarde dat er pas in het najaar een beslissing wordt genomen door het lokale bestuur van de N-VA. Ondertussen merkt N-VA op dat wordt nagegaan of de standpunten van de schepen en de N-VA gelijklopend zijn.

Aangezien N-VA een loyale partner van de Antwerpse meerderheid is, zal dat wellicht geen probleem vormen. Het wordt ook moeilijk voor De Wever om een rechtse oppositie te voeren tegen Janssens. Die verklaarde recent nog dat het gemeentebestuur op het vlak van veiligheid “alles wat Filip Dewinter van Vlaams Belang voorstelde in de debatten van de vorige verkiezingen (…) [heeft] uitgevoerd, tenzij het alleen op federaal of Europees niveau beslist kon worden." Inhoudelijke verschillen zijn ver te zoeken. Over het knelpunt van brug versus tunnel – De Wever was voor een brug en Van Campenhout voor een tunnel – wordt al lang niet meer gesproken.

Gazet van Antwerpen schreef gisteren: “Het is natuurlijk niet zo eenvoudig om het verschil te maken met het beleid van een meerderheid waarvan je als partij vijf jaar zelf deel hebt uitgemaakt. Maar het is duidelijk dat de N-VA onder meer wil inzetten op betaalbaar wonen, de opwaardering van achtergestelde buurten en de rehabilitatie van de auto in de binnenstad. Daarnaast zal de N-VA ongetwijfeld het contrast tussen haar eigen boegbeelden en Patrick Janssens uitspelen. Het beeld van Janssens als een afstandelijke, wat hautaine individualist zal worden uitvergroot. In tegenstelling daarmee wil de N-VA zich profileren zich als een ploeg, die dicht bij de mensen staat.” Daarmee wordt meteen de inzet van de campagne scherp gesteld: het gaat om een strijd tussen het imago van Janssens en dat van De Wever.

Links antwoord nodig

Dit laat een ruimte op de linkerzijde om een fundamentele kritiek te bieden op het gevoerde beleid. In een reclameslag waarbij imago’s centraal staan, zal dat niet eenvoudig zijn. Maar er zijn wel essentiële punten die aan bod kunnen komen in een linkse verkiezingscampagne. Op zich hebben wij uiteraard niets tegen de verfraaiing van de binnenstad en evenementen waarbij de bevolking wordt betrokken. Maar dat volstaat niet ter vervanging van een sociaal beleid. Wat is er de afgelopen jaren gebeurd op het vlak van sociale woningbouw? Wat zijn de realisaties om werk te creëren (de sluiting van Opel heeft de hoge werkloosheidscijfers verder geconsolideerd)?

De afgelopen jaren is er een repressief beleid gevoerd in Antwerpen-Noord, er werd bespaard op de dienstverlening van de bibliotheken (met de sluiting van kleine bibliotheken), het stedelijk onderwijs werd klaar gemaakt voor een privatisering, de tekorten in kinderopvang en onderwijs namen toe, in de zorgsector (ZNA, intussen goed voor een omzet van 576 miljoen euro en vorig jaar goed voor 5 miljoen euro winst) werd een nieuwe structuur (Synartes) ingevoerd om een deel van het personeel lagere lonen te betalen. Zo kunnen we nog tal van voorbeelden geven van belangrijke thema’s in Antwerpen waarbij alle gevestigde partijen hetzelfde zeggen (of waarover ze even stil zwijgen).

Er is dringend nood aan een beleid met een sociaal programma dat de nodige investeringen doet in openbare dienstverlening: onderwijs, huisvesting, zorg,… Dat kan meteen ook werk opleveren voor de duizenden werklozen in de stad. Inzake mobiliteit mogen we ons niet beperken tot de niet onbelangrijke vraag van welk tracé de nieuwe verbinding tussen de oevers van de Schelde zal krijgen, maar moeten we de discussie ook open trekken naar de vraag hoe we het openbaar vervoer fundamenteel kunnen verbeteren.

Dit alles zal gepaard gaan met de vraag naar de financiering van dergelijke investeringen. Met een bankencrisis die via de Gemeenteholding de financiële middelen van de stad verder beperkt, zal er volgens de traditionele partijen geen enkele ruimte zijn voor investeringen. Wij pleiten voor een beleid dat vertrekt van wat nodig is en dat vervolgens de nodige middelen daartoe opeist, ook indien dit ingaat tegen de regels van het neoliberale spel. Op basis van een mobilisatie onder de bevolking is het mogelijk om een dergelijk budget af te dwingen, ook al zou het noodzakelijk zijn om een dergelijke strijd te verbinden met deze in andere gemeenten, op de werkvloer,…