Your cart is currently empty!
Spaanse beweging is niet voorbij
Catalaanse parlementsleden hebben helikopters nodig om in parlement te geraken
De beweging van de ‘indignidados’ vanaf 15 mei heeft Spanje door elkaar geschud. In heel het land werden openbare pleinen bezet en waren er massale betogingen. Op 15 juni was er een blokkade van het Catalaanse parlement in Barcelona omdat dit parlement zou stemmen over een reeks harde besparingen.
Pogingen om een tentenkamp op te zetten in het park Ciutadella, waar het parlement zich bevindt, werden een dag eerder verhinderd door de politie. Maar toch kwamen er duizenden betogers naar het park om dit te omsingelen en barricades op te werpen. De politie gebruikte geweld tegen de betogers om de leden van het regionale parlement binnen te krijgen. Omwille van het protest was het voor de parlementsleden niet mogelijk om via de centrale poort het parlement te betreden. De parlementsleden die het toch probeerden via het park, werden omsingeld door betogers. Er werd naar hen geroepen en sommigen kregen wat verf op hun kledij. Uiteindelijk moesten heel wat parlementsleden, waaronder de regionale president Artur Mas, via helikopters naar het parlement worden gebracht.
De sfeer onder de betogers kan nog het beste worden samengevat door de slogan die een jonge vrouw meedroeg: “Een regering moet haar bevolking beschermen en niet zichzelf tegen de bevolking beschermen.” Na afloop van de parlementaire sessie was er een betoging naar het stadhuis, deze betoging groeide onderweg sterk aan. De betogers stopten onder meer aan de kantoren van de vakbondsfederatie CC.OO om er een algemene staking te eisen.
Na deze acties probeerden de Spaanse media om de beweging als “gewelddadig” aft e doen. De meeste kranten stellen dat de indignidados te ver zijn gegaan. De conservatieve krant El Mundo vergeleek de jonge betogers zelfs met de fascistische zwarthemden van Mussolini. Dat is uiteraard een schandalige belediging die niets met de realiteit te maken heeft. Het echte geweld komt van de Catalaanse en de Spaanse regeringen die harde besparingen opleggen en desnoods de politie inzetten om geweld uit te lokken of om betogers aan te vallen zoals dit eerder het geval was op het Catalunya-plein op 27 mei.
Er waren nu videobeelden die aantoonden hoe provocateurs van de politie in de beweging tussenkwamen om confrontaties uit te lokken. Het establishment wachtte al lang op de eerste kans om de beweging als “gewelddadig” te bestempelen. Het antwoord van de beweging heeft die beschuldiging doorprikt. Op de massale bijeenkomsten die een dag na de protestactie plaatsvonden, werd opgeroepen tot discipline van de betogers tegenover de provocaties. Een van de meest gebruikte slogans was: “Estas son nuestras armas” (‘Dit zijn onze wapens’) waarbij de betogers hun handen in de lucht staken. Deze gebeurtenissen maken duidelijk dat de beweging de zelfverdediging van betogingen moet organiseren op basis van democratische ordediensten.
De beweging gaat voort
Er waren in Barcelona minder betogers dan verwacht. Het zou echter verkeerd zijn te denken dat de beweging op haar terugtocht is. Het feit dat de vakbonden niet hebben gemobiliseerd voor deze betoging tegen de besparingen (nochtans was er op 14 mei een anti-besparingsbetoging met 200.000 aanwezigen) speelde uiteraard een rol. Ondanks het beëindigen van de meeste permanente kampen, gaat de beweging voort waarbij wordt geprobeerd om bredere lagen van de arbeidersklasse te bereiken.
Cayo Lara, de fractieleider van Izquierda Unida (Verenigd Links), probeerde de protestactie te vervoegen, maar werd eveneens uitgejouwd door de indignidados. Dat maakt duidelijk dat veel betogers IU zien als een van de traditionele partijen. Op de actie in Barcelona werd hard uitgehaald naar een parlementslid van ICV (de Catalaanse IU) toen die door de groep betogers probeerde te wandelen. Uiteindelijk begonnen ook vertegenwoordigers van IU te spreken over het geweld van de betogers zonder ook maar iets te zeggen over de politieprovocaties en de repressie. Wat een schouwtoneel was dat: ‘linkse’ parlementsleden die zich een weg proberen te banen naar hun zitje in het parlement in de plaats van de betogers op straat te steunen!
De volgende actiedag is op 19 juni. Dan komt er een internationale actiedag met solidariteitsacties doorheen Europa. Er wordt in het bijzonder uitgekeken naar wat in Griekenland gebeurt, aangezien dit beslissend zal zijn voor de verdere ontwikkeling van de beweging. De Grieken namen de actievormen van de indignidados over en combineerden dit met de enorme kracht van de arbeidersklasse. Dat kwam tot uiting in de indrukwekkende algemene staking van 15 juni. Ook in Spanje is zoiets nodig. Socialisme Revolucionario, het CWI in Spanje, roept op tot het verenigen van strijdbewegingen om tot een algemene staking te komen. Er zijn nu heel wat lokale vergaderingen in de ‘barrios’ (wijken), deze moeten worden aangevuld met bijeenkomsten op de werkvloer, aan de universiteiten,… De vergaderingen moeten democratisch verlopen en gecoördineerd worden op regionaal en nationaal niveau. De verschillende comités moeten hun krachten verenigen en de strijd organiseren. Daarnaast is er nood aan een Europese algemene staking om de strijd op internationaal vlak te verenigen. Er is immers nood aan een internationale breuk met de dictatuur van de banken en de grote bedrijven om een einde te maken aan de nachtmerrie die dit crisis-kapitalisme miljoenen mensen bezorgt.