Militante 1 mei-betoging in Tunis voor de voortzetting van de revolutie

Duizenden arbeiders, werklozen en jongeren kwamen in de Tunesische hoofdstad bijeen om de eerste 1 Mei sinds de val van dictator Ben Ali te vieren. Dit gebeurt op een ogenblik dat er een groeiende frustratie is tegenover het gebrek aan reële sociale veranderingen in het land. Overblijfselen van de dictatuur komen terug naar de voorgrond en de regering van Essebsi stelt zich erg volgzaam op tegenover de imperialistische machten.

Verslag door onze correspondenten in Tunis

Op de betoging werden slogans geroepen zoals “Weg met de dictatuur, weg met het kapitaal”, “Essebsi, vriend van het imperialisme, pak je boeltje en scheer je weg”, “Geen angst, geen schaamte, macht aan de bevolking”, “Arbeiders, jullie maken het brood, maar jullie moeten overleven met kruimels”,… Dit waren slogans van woedende en vastberaden betogers.

De betoging in het centrum van Tunis werd georganiseerd door linkse partijen en verenigingen. De vakbondsfederatie UGTT organiseerde een eigen afzonderlijke actie in de rand van Tunis, op 5 kilometer van het stadscentrum.

Dat was een bewuste keuze van de UGTT-leiders die geen confrontatie met de eigen militante leden wilden. Het volstond niet om te vermijden dat Abdessalem Jrad (de algemeen secretaris van de UGTT) en andere corrupte leiders werden uitgejouwd door betogers op hun optocht. Er is veel ongenoegen als gevolg van de verraderlijke rol van de vakbondsleiders tijdens de revolutie en in de nasleep ervan. Nu doen ze alsof ze spreken in naam van de arbeiders en armen en wordt gesteld dat ze de revolutie “verwelkomen”, terwijl ze er aanvankelijk met al hun gewicht tegen ingingen.

De betogers in het centrum van Tunis waren vooral radicale jongeren. Ze werden vervoegd door een grote en erg militante delegatie van de Union des Diplômés Chômeurs (UDC, Vereniging van gediplomeerde werklozen) die slogans riepen als ‘Werk, waardigheid en vrijheid’. Dat was een van de eerste populaire slogans bij het begin van de Tunesische revolutie in december. Er zijn heel wat redenen om deze slogan te blijven roepen. Sinds 14 januari is het aantal werklozen blijven toenemen en er is geen enkel ernstig plan om daar iets aan te doen. Een werkloze betoger vertelde ons: “Dit is de dag van de arbeid, maar ook van de werklozen. We moeten samen strijden.”

De zowat 5.000 betogers trokken onder meer langs het gehate ministerie van binnenlandse zaken dat nog steeds beschermd wordt door het leger en de politie. De betogers riepen daar: “Dégage” (Weg ermee). Veel betogers zijn erg bewust van het feit dat de zogenaamde ‘ontmanteling’ van de politieke politie die werd aangekondigd door de regering in de praktijk niets betekent aangezien de maatregel slechts betrekking heeft op 200 agenten. Dit gevoelen wordt versterkt door de recente vervanging van de minister van binnenlandse zaken door een bondgenoot van Ben Ali. Er zijn ook verslagen die bevestigen dat de ‘oude methoden’ van de politie worden voortgezet met willekeurige arrestaties, martelingen van activisten,… ook al zou dit minder vaak voorkomen dan voorheen. In de vroege ochtend van 1 mei probeerde de politie twee linkse activisten die pamfletten verdeelden op de Avenue Bourguiba op te pakken. Dat werd enkel verhinderd omdat meteen andere mensen tussen kwamen om de agenten te stoppen.

“We willen nog een revolutie”, “De bevolking wil de regering van Essebsi weg”, “Ja we zullen sterven, maar enkel nadat we tegen onderdrukking hebben gevochten”, waren enkele van de slogans op de spandoeken die werden meegedragen op 1 mei. De betogers waren erg opgezet met de steun die ze kregen van het personeel van de vuilnisophaling. Die werknemers beëindigden twee weken geleden hun succesvolle nationale staking die een week duurde en waarmee loonsverhogingen en vaste contracten werden afgedwongen. Dit was een voorbeeld van hoe militante arbeidersstrijd een einde kan stellen aan de pogingen van de heersende klasse om alle revolutionaire verworvenheden onder vuur te nemen, dit soort acties toont de weg voor echte verandering. Zoals jongeren stelden op het einde van de geslaagde 1 mei-betoging: “In naam de arbeiders moeten we deze revolutie voortzetten.”

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop