28 maart 1997. “De mooiste dag van mijn leven…”

Op de ochtend van 28 maart 1997 was ik op de personeelsvergadering van de arbeiders van Forges de Clabecq in de oude fabriek. De sfeer is gespannen omdat veel arbeiders dachten dat na de multicolore mars met 70.000 aanwezigen begin februari de situatie zou gedeblokkeerd geraken om jobs te redden.  

door Francine Dekoninck

Het algemene gevoel was dat er actie moest worden ondernomen. De syndicale delegatie nam contact op met het kabinet van minister van Binnenlandse Zaken Vande Lannote om hen mee te delen dat zij de autoweg bij Wauthier-Braine symbolisch zouden bezetten. We liepen de 6 km naar het knooppunt van de snelweg. Onderweg vernamen we dat Vande Lanotte een mondeling akkoord gaf.

Aangekomen aan de op- en afrit van de autosnelweg kwamen er plots rijkswachters uit de bosjes. Ze vielen ons aan en zetten het waterkanon in. Wellicht dachten ze dat de arbeiders met lege handen waren gekomen. Dat was echter niet zo. Er waren enkele vrachtwagens met zand, stokken en wat gereedschap. Twee bulldozers begeleidden de betoging. Die werden naar voor gebracht om het waterkanon te neutraliseren. Er vlogen stenen en stokken in het rond. De rijkswachters moesten zich terugtrekken, sommigen konden niet snel genoeg weg zijn. Enkele voertuigen van de rijkswacht werden opzijgeschoven door de bulldozers. Het duurde slechts ongeveer tien minuten, maar het was de moeite! 

Uiteindelijk konden we de snelweg niet op, maar we keerden trots terug naar de fabriek. Zoals in Asterix, waar de Galliërs de Romeinse legioenen in elkaar slaan, pronkten sommige arbeiders op de terugweg met hun trofeeën: wapenstokken, schilden, helmen van rijkswachters. Op de terugweg brachten enkele inwoners ons koffie, de kinderen van een school kwamen naar buiten om ons toe te juichen: misschien werkte hun vader of een oom in de smederijen.

Toen we in de fabriek aankwamen, droogde iedereen zijn truien aan draden die voor een palletvuur werden gespannen. Ik was uitgeput omdat ik meer dan 10 km had afgelegd, maar dit was de mooiste dag van mijn leven. Het was de dag waarop de arbeiders van Clabecq de rijkswacht een rammeling gaven. Op dat ogenblik wisten we nog niet dat de beelden van die veldslag de wereld zouden rondgaan…